Πέντε γυναίκες από διαφορετικές περιόδους της ιστορίας και της τέχνης, που έχουν δώσει τον προσωπικό τους αγώνα επιβίωσης, συναντιούνται με μια γυναίκα του σήμερα. Η Τσέρτσιλ στρέφει το βλέμμα της πάνω τους με την οπτική κινηματογραφιστή. Παρακολουθεί στιγμές της ζωής τους, ακούει τις επιθυμίες και τις ματαιώσεις της εξερευνήτριας και συγγραφέως Ιζαμπέλα Μπερντ (1831-1904), της Γιαπωνέζας παλλακίδας λαίδης Νίτζο (1258-μετά το 1307), της χαζο-Γκρέτα, που αποτέλεσε θέμα μιας ελαιογραφίας του 1563 του ζωγράφου Πίτερ Μπρίγκελ, της Πάπισσας Ιωάννας, η οποία φέρεται να κατέλαβε τον παπικό θρόνο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα, και της Γκριζέλντα, μιας μορφής της ευρωπαϊκής λαογραφίας, που διακρίνεται για την υπακοή και την υπομονή της (γύρω στα 1350), και τις ανάγει σε θεατρικό ιδίωμα. Παράλληλα σκιαγραφεί το προφίλ μιας σύγχρονης σκληρής επαγγελματία, της Μάρλεν, και κρυφακούει τους φόβους και τις αγωνίες της.
Η Τσέρτσιλ πετυχαίνει κάτι αξιοσημείωτο σε επίπεδο κοινωνιολογικής παρατήρησης: ξεσκεπάζει την προβληματική ηθική και τη θρυμματισμένη αξιοπρέπεια που απορρέουν από την εφαρμογή της καπιταλιστικής φιλελεύθερης οικονομίας και της αναπόφευκτης εξώθησης του ανθρώπου στο κατόπι του κέρδους. Για να λειτουργήσει όμως σήμερα το έργο της, το οποίο παρακολουθεί το γυναικείο ζήτημα τη δεκαετία του ’80 και είναι γραμμένο στο peak της θατσερικής διακυβέρνησης, χρειάζονται πιο ξεκάθαρες τοποθετήσεις για το τι θέλουν οι συντελεστές να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας. Αν αυτό δεν γίνει σαφές, το έργο κινδυνεύει να φανεί λίγο και ξεπερασμένο και να αφήσει τον θεατή μετέωρο. Άλλωστε, από τότε μέχρι σήμερα οι κοινωνικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει και σε γεμίζουν σκεπτικισμό οι ιδέες που προβάλλει το έργο γύρω από την υποχώρηση της εικόνας της παραδοσιακής γυναίκας και την επικράτηση μιας άλλης με πιο ανδροπρεπή χαρακτηριστικά.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, με τη συνεργασία της Κλερ Μπρέισγουελ στα κοστούμια και της Ευαγγελίας Θεριανού στα σκηνικά, έστησε ένα εξαιρετικό σκηνικό περιβάλλον. Σκηνοθέτησε δίχως εύκολους εντυπωσιασμούς, με συνέπεια, σκέψη και υπόγεια ενέργεια την παράσταση. Ωστόσο μια γενναία διασκευή και, κυρίως, μια σύμπτυξη της πρώτης πράξης –κατά την οποία χάνεται ο ειρμός με τον τρόπο που γίνονται οι προσωπικές αφηγήσεις και η μία ηρωίδα διακόπτει την άλλη για να πει την ιστορία της– σίγουρα θα βοηθούσαν το τελικό αποτέλεσμα. Όμορφες παρουσίες, αλλά ανέκφραστες είναι η Βίκυ Βολιώτη, η Ευδοκία Ρουμελιώτη, η Ειρήνη Μακρή και η Άλκηστις Πολυχρόνη, ενώ πιο αποφασισμένες για το ήθος και τη σκηνική συμπεριφορά του χαρακτήρα τους είναι η Αλεξία Καλτσίκη, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη και η Μαρία Καβογιάννη.
ΠΟΡΤΑ Λεωφ. Μεσογείων 59, Αμπελόκηποι, 2107711333. Διάρκεια: 140΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Top girls
Ένα έργο για τη γυναικεία χειραφέτηση, στο πρώτο μέρος του οποίου διάσημοι χαρακτήρες έργων καταθέτουν τις διαφορετικές πτυχές του «κοινωνικού επιτεύγματος» των γυναικών.
