Ένα απολαυστικό υπερθέαμα που κερδίζει στα σημεία, κυρίως χάρη στη σκηνοθετική δεξιοτεχνία του Γιάννη Κακλέα και τη δημιουργία ενός σύμπαντος (μουσική, σκηνικά, κοστούμια, κίνηση κ.λπ.) με έντονη τη φελινική «παρουσία».
Το «Nine» του Μόρι Γέστον είναι ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα μιούζικαλ και αξίζει απόλυτα τη μισή μονάδα που έχει προστεθεί στο κλασικό φελινικό «8 ½» για να μας δώσει αυτήν τη μουσικοθεατρική φαντασία την οποία είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στη μεγάλη οθόνη πριν από έξι χρόνια ή να γευτούμε –στη σκηνική της μορφή– αυτήν τη σεζόν στο θέατρο Pantheon. Σίγουρα είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση ένα τέτοιο project που έχει να κάνει με την απεικόνιση –σε σκηνική δράση, πρόζα, χορό, τραγούδι– του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου ενός καλλιτέχνη που έρχεται αντιμέτωπος με το απόλυτο δημιουργικό κενό.
Εδώ, από σκηνοθετική άποψη, o Γιάννης Κακλέας έχει όλα τα φόντα –και την αδιαμφισβήτητη δεξιοτεχνία– να οδηγήσει τον κεντρικό του ήρωα (το σκηνοθέτη Γκουίντο Κοντίνι, δηλαδή τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο) μέσα από ποικίλους ψυχικούς λαβυρίνθους –ή και απλούς μαιάνδρους– που ορίζονται, απόλυτα και δραματικά, στο σώμα ή στο νου, από τη γυναικεία παρουσία: σύζυγο, ερωμένη, μητέρα, κριτικό, ατζέντισσα, πρωταγωνίστρια, πόρνη κ.ο.κ.
Μια πραγματική «πόλη γυναικών» (την οποία εδώ απαρτίζουν η Τάνια Τρύπη, η Κατερίνα Παπουτσάκη, η Μάρω Κοντού, η Νάντια Μπουλέ, η Αγορίτσα Οικονόμου, η Κατερίνα Λέχου και η Έλενα Παπαρίζου) έχει δημιουργήσει ο Κακλέας μέσα σε έναν κόσμο καθαρά κινηματογραφικό, με φλασμπάκ και ονειρικές μεταθέσεις που δένουν το «σήμερα» με το «χθες», τη «φαντασία» με την «πραγματικότητα» αλλά και την actual φελινική παρουσία με προβολές στιγμιότυπων από τις ταινίες. Το υπέροχο σκηνικό του Μανόλη Παντελιδάκη –που ορίζει ταυτόχρονα τους «χώρους» του μυαλού και της πραγματικής ζωής (Cinecitta, δωμάτιο ξενοδοχείου, spa, πλατεία Αγίου Μάρκου, καμπαρέ κ.λπ.), τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη και οι χορογραφίες του Χρήστου Παπαδόπουλου συνθέτουν αυτό το πραγματικό «υπερθέαμα».
Είναι υπερθέαμα το «Nine» – και ως τέτοιο το απολαμβάνεις κάθε στιγμή. Υπάρχουν όμως και κάποιες λεπτομέρειες: η μουσική είναι απαιτητική και εδώ η σύμπλευσή της με το λόγο (απόδοση κειμένου και στίχων) δεν έχει πάντα την επιθυμητή φυσικότητα και άνεση, πράγμα που δεν προβληματίζει ωστόσο ένα κοινό χωρίς ιδιαίτερη προπαιδεία στο μιούζικαλ, το οποίο κινείται βασικά από τη συνύπαρξη τόσων λαμπερών ονομάτων. Ονομάτων που, αν εξαιρέσει κάποιος την Τρύπη, την Παπουτσάκη, την Οικονόμου και, φυσικά, την Παπαρίζου, δεν φεύγουν πάντα από τα χαρακτηριστικά των τηλεοπτικών / κινηματογραφικών ρόλων στους οποίους τις έχουμε συνηθίσει. Ακόμα και ο Χαραλαμπόπουλος παίζει έναν πολυσύνθετο δραματολογικά ρόλο σαν Χαραλαμπόπουλος. Όμως ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο σε ένα μιούζικαλ που (σε) κερδίζει στα σημεία.
PANTHEON THEATER Πειραιώς 166, Γκάζι, 2103471111. Διάρκεια: 135΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Nine
Ένας σκηνοθέτης, λίγο πριν από την έναρξη των γυρισμάτων της νέας ταινίας του, δεν έχει καταφέρει να γράψει το σενάριο. Αντιμέτωπος με μια επαγγελματική και υπαρξιακή κρίση, αναζητά την έμπνευση στα πρόσωπα των γυναικών της ζωής του
