Μόνο σπίτι, κρεβάτι και εκκλησία

Οι ηρωίδες από τους σπιρτόζικους κοινωνικοπολιτικούς μονολόγους που έγραψαν το 1977 οι Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε, «Μια γυναίκα μόνη» και «Η μαμά φρικιό», αφηγούνται με αστείρευτο χιούμορ την καθημερινότητά τους ως μάνες, ερωμένες, νοικοκυρές και τη σχέση τους με τον σύζυγό, τον γιο, τον εραστή και τον ...κουνιάδο τους. Μια παράσταση που βουτά με γκροτέσκα ματιά στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, αντλώντας από το έργο-καταγγελία για τη θέση της γυναίκας και την καταπίεση από την πατριαρχία. Μια ανείπωτα συναρπαστική ερωτική ιστορία αφηγείται η «Μια γυναίκα μόνη», μια στερεοτυπική νοικοκυρά, σύζυγος ενός άνδρα που της προσφέρει τα πάντα, πλυντήριο, ψυγείο σίδερο ατμού κ.λπ. Μία γυναίκα, προκειμένου να ξεφύγει από το κυνηγητό της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, μπαίνει σε μια εκκλησία και προσποιείται ότι θα εξομολογηθεί στον μονόλογο «Η μαμά φρικιό». Πρόκειται για μια γυναίκα που, όταν μεγάλωσε ο λατρεμένος της γιος, έμπλεξε με την πολιτική και άρχισε να συμμετέχει σε διαδηλώσεις. Για να τον προστατεύσει αναγκάζεται να τρέχει μαζί του με αποτέλεσμα να μπλέκει συνέχεια με το νόμο.

Ερμηνεύει: Ν. Βλαβιανού. Σκην.: Β. Θέος. Κοστ.: Δ. Τσακώτα. Φωτ.: Χρ. Φυλακτοπούλου.