Φαίδρα
Η Φαίδρα δεν παρουσιάζεται απλώς ως μυθικό πρόσωπο που συνθλίβεται από έναν απαγορευμένο έρωτα, αλλά ως σύμβολο του σύγχρονου ανθρώπου που παλεύει ανάμεσα στο καθήκον και την επιθυμία, στη λογική και στο πάθος. Η παράσταση εστιάζει στον ψυχικό της λαβύρινθο, αναδεικνύοντας τη μοναξιά, την ενοχή και την αδυναμία διαφυγής από δυνάμεις που την υπερβαίνουν. Μέσα από τη λιτότητα των σκηνικών και των κοστουμιών, αλλά και τη μελετημένη χρήση του φωτισμού και της μουσικής, ο λόγος του Ρίτσου αποκτά πυκνότητα και δραματική ένταση.
Ερμηνεύουν: Β. Βαΐτση, Κ. Ντάτης. Σκην.-κοστ.: Κ. Κωνσταντόπουλος. Φωτ.: Μ. Μπράτσης.
