5 λόγοι για να δεις τη 'Ruby Moon' από την Ειρήνη Δερμιτζάκη

Αν αναζητάς μια παράσταση που συνδυάζει μυστήριο, φαντασία και βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα, η "Ruby Moon" είναι ό,τι πρέπει. Η σκηνοθέτιδα Ειρήνη Δερμιτζάκη μάς δίνει πέντε λόγους να τη δούμε φέτος στο Αγγέλων Βήμα.

RUBY MOON RUBY MOON

Στο πλαίσιο του φετινού αφιερώματος του Αγγέλων Βήμα σε θεατρικά έργα από την Αυστραλία, παρουσιάζεται η παράσταση "Ruby Moon" — ένα σύγχρονο ψυχολογικό θρίλερ που συνδυάζει το μυστήριο, τη συγκίνηση και τον συμβολισμό (από 1/11). Το έργο του Matt Cameron, σε σκηνοθεσία Ειρήνης Δερμιτζάκη, μάς μεταφέρει σε μια μικρή γειτονιά όπου το χαμόγελο μιας οικογένειας σβήνει ξαφνικά, όταν η μικρή Ruby εξαφανίζεται χωρίς ίχνος. Μέσα από μια σειρά απροσδόκητων χαρακτήρων και ονειρικών εικόνων, το έργο διερευνά την απώλεια, τον φόβο και τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Η παράσταση, με ατμοσφαιρική μουσική της Melatonini και τις ερμηνείες των Αλέξανδρου Καναβού και Αγγελικής Παναγιωτοπούλου, έρχεται να φωτίσει σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής και να μας υπενθυμίσει πόσο εύθραυστη είναι η παιδική αθωότητα.

Ειρήνη Δερμιτζάκη

Πέντε λόγοι από την Ειρήνη Δερμιτζάκη για να μην χάσετε το "Ruby Moon"

1. Δεν έχεις πάει ποτέ στην Αυστραλία; Δεν πειράζει, φέτος το Αγγέλων Βήμα έχει ειδικό αφιέρωμα στο θέατρο της εξωτικής αυτής χώρας. Ευκαιρία να γνωρίσεις το σύγχρονο Αυστραλιανό θέατρο. Το Ruby Moon του Matt Cameron είναι το πρώτο έργο που διάβασα από την μακρυνή αυτή χώρα, και αμέσως το ξεχώρισα. Είναι ένα καλογραμμένο έργο, με ιδιαίτερη δομή και συναρπαστικούς χαρακτήρες. Μια έκρηξη φαντασίας, που μας οδηγεί από τον ρεαλισμό στον σκοτεινό κόσμο των παραμυθιών.

2. Ψάχνεις μια διαφορετική παράσταση; Η θεατρική σεζόν ξεκίνησε δυναμικά, και είναι εύκολο μέσα στον θεατρικό χάρτη της Αθήνας να χαθείς.Τι θα έλεγες για μια παράσταση που φτιάχτηκε με κέφι, πολλή δουλειά και ακόμα περισσότερη φαντασία; Τα υλικά της; Η ατμοσφαιρική μουσική της MELATONINI, δυο ηθοποιοί (Αλέξανδρος Καναβός - Αγγελική Παναγιωτοπούλου), που πειραματίζονται και ενσαρκώνουν οκτώ διαφορετικούς ρόλους, και η σκηνοθετική πρότασή μου, που αποτυπώνει την τρυφερότητα και τη σκληρότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε. Είμαι η Ειρήνη Δερμιτζάκη, σκηνοθέτης του έργου και πειραματίζομαι με στοιχεία από το φτωχό θέατρο, το σωματικό θέατρο και το θέατρο των αντικειμένων για να φτιάξω το θεατρικό σύμπαν της παράστασης.

3. Τι σημαίνει Ruby Moon; Είναι το όνομα, ενός μικρού κοριτσιού με κόκκινο φόρεμα, ακριβώς όπως το παραμύθι με την κοκκινοσκουφίτσα, φεύγει για να πάει στη γιαγιά του, αλλά δεν γυρίζει ποτέ. Τι απέγινε; Χάθηκε; Την έκλεψαν; Τη σκότωσαν; Πού είναι η Ρούμπι; Πού μπορεί να κρύβεται; Θα γυρίσει άραγε πίσω στους γονείς της;

RUBY MOON
Κάρμεν Ζωγράφου©

4. Πού πάνε τα παιδιά όταν χάνονται; Πάντα με βασάνιζε η σκέψη όταν μάθαινα από τα άμπερ αλέρτ για τα εξαφανισμένα παιδιά. Η τελική απάντηση μπορεί να δωθεί, μόνο αφότου βρεθούν. Αλλά δε μιλά μόνο για αυτό το αδιανόητο, αλλά και συνηθισμένο δυστυχώς γεγονός, το έργο. Ίσως το βασικό του θέμα, να κρύβεται πίσω από το προφανές. Ποιοι και με ποιον τρόπο μπορούν να βλάψουν την παιδική αθωότητα. Οι γονείς; Οι συγγενείς; Οι ξένοι; Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ξέρουν; Κι αν ναι; Γιατί δεν μιλάνε; Τι περίεργοι άνθρωποι, μια θεούσα που έχει εμμονή με τους παπαγάλους, ένας σκληροπυρηνικό στρατιωτικός που θέλει να ρίξει φόλα στη μαμά του, ένας όχι και τόσο τρομακτικός κλόουν, μια ξεπεσμένη τραγουδίστρια, μια νταντά που φυλάει κούκλες, και ένας εφευρέτης που στέλνει ποντίκια στο διάστημα. Να γελάσεις ή να κλάψεις, Και καλά όλα αυτά, αλλά ποιον από όλους αυτούς τους γκροτέσκ τύπους να εμπιστευτείς;

5. Τελικά; Στην Αυστραλία θα πάμε; Θα ταξιδέψουμε μέσα από το σκηνικό που παραπέμπει στο διεθνές σύμβολο της μακρινής χώρας, την Όπερα του Σύδνεϋ. Θα γνωρίσουμε τη χώρα, μέσα από τις λέξεις και τους ανθρώπους της. Θα βιώσουμε την καθημερινότητα, τα όνειρα και τις ελπίδες τους, θα συναισθανθούμε την αγωνία τους, θα γελάσουμε με την παραξενιά τους. Γιατί ναι, στον μαγικό κόσμο του θεάτρου, μειώνονται οι αποστάσεις, το μακρινό μοιάζει οικείο, κι όσο κι αν οι άλλοι είναι ξένοι, έχουν κάτι από εμάς!

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Αγγέλων Βήμα

Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Ο εχθρός του λαού" από τον Τόμας Όστερμάιερ: Φωτογραφίες από την πρεμιέρα

Αν ήδη έχετε σημειώσει στην ατζέντα σας την παράσταση του "Εχθρού του λαού", σε σκηνοθεσία του Τόμας Οστερμάγερ πάρτε μια γεύση από την παράσταση που θα δείτε στο Κνωσός με έναν ωραίο θίασο: Κων/νος Μπιμπής, Λένα Παπαληγούρα, Μιχάλης Οικονόμου κ.ά.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
23/10/2025

O Λάμπρος Φισφής είναι και πάλι "Πολύ καλύτερα τώρα…" στο Θέατρο Ακροπόλ

Αν ψάχνεις μια παράσταση που θα σε κάνει να γελάσεις, να ταυτιστείς και να δεις τη ζωή αλλιώς, ο Λάμπρος Φισφής επιστρέφει με το νέο του stand-up show "Πολύ καλύτερα τώρα…" στο Θέατρο Ακροπόλ.

Θέλεις να δεις από κοντά τα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2025;

Κερδίστε 100 διπλές προσκλήσεις για να παρακολουθήσετε ζωντανά τη βραδιά απονομής των 27ων Θεατρικών Βραβείων Κοινού, την Τρίτη 4 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η καρδιά του θεάτρου χτυπάει στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης μεταμορφώνεται σε έναν ανοιχτό χώρο πολιτισμού, συνύπαρξης και δημιουργίας για μικρούς και μεγάλους, με επίκεντρο την τέχνη του θεάτρου.

#Cancel

Η πολιτική ορθότητα και η κουλτούρα της ακύρωσης απασχολεί τον Βορειοϊρλανδό συγγραφέα Ντέιβιντ Άιρλαντ, ο οποίος μεταχειρίζεται τη φόρμα μιας "ενδοθεατρικής" κωμωδίας. Ανεβαίνει σε μια παράσταση δυναμικής ενέργειας και πολύ καλών ερμηνειών.

Butoh με τις Αλίκη Γερμανού και Νικολέτα Ξεναρίου

Δύο εμβληματικές γυναικείες μορφές του Παρισιού των "Τρελών Χρόνων" ζωντανεύουν μέσα από τη σωματικότητα του Butoh, σε μια χοροθεατρική τριλογία της Αλίκης Γερμανού και της Νικολέτας Ξεναρίου, όπου ο χρόνος γίνεται σώμα, μνήμη και ποίηση στο Θέατρο Ροές.

Θέατρο Εκστάν: Συνεπές στην τέχνη και την ανθρώπινη ευαισθησία

Το Θέατρο Εκστάν ανεβάζει για δεύτερη χρονιά δύο συγκινητικά γαλλικά έργα, τις "Μέρες ολόκληρες στα δένδρα" της Μαργκερίτ Ντυράς και "Η ιστορία της Μαρί" του Ζωρζ Μπρασσάι, παραμένοντας συνεπές, ποιητικό και βαθιά ανθρώπινο.