
Η δραματική κωμωδία "Αίθουσας αναμονής" για τη γυναικεία κατάσταση και την αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας, συνεχίζει για 3η χρονιά στον ιδιαίτερο χώρο του Σ.Ο.Τ.Α. – Σωματείου Οδηγών Ταξί Αττικής (από 13/10). Πρόκειται για μια πρωτότυπη δραματική κωμωδία που, με ευαισθησία και χιούμορ, φωτίζει το ταξίδι τεσσάρων γυναικών προς την αυτογνωσία, την αποδοχή και την εσωτερική απελευθέρωση.

Σε μια άχρονη "αίθουσα αναμονής" —έναν μη-τόπο που λειτουργεί ως μεταιχμιακός χώρος ανάμεσα στο "πριν" και το "μετά"— τέσσερις γυναίκες συναντώνται τυχαία. Καθεμιά κουβαλά το δικό της παρελθόν, τις προσδοκίες και τους φόβους της. Καθώς ο χρόνος κυλά και οι μάσκες αρχίζουν να πέφτουν, οι ηρωίδες συνειδητοποιούν ότι η αναμονή δεν αφορά πια κάποιον εξωτερικό προορισμό, αλλά μια εσωτερική μετάβαση. Μέσα από χιουμοριστικές εξάρσεις και συγκινητικές αποκαλύψεις, η αίθουσα μετατρέπεται στο "δικό τους δωμάτιο", εκεί όπου μπορούν επιτέλους να νιώσουν, να θυμηθούν και να επαναπροσδιορίσουν ποια είναι.

Η "Αίθουσα αναμονής" γεννήθηκε μέσα από μια συλλογική δημιουργική διαδικασία που διήρκησε δεκαεπτά μήνες. Το κείμενο και η δραματουργία αποτελούν προϊόν συνεργασίας των Μαίρης Βούλγαρη, Ειρήνης Καράογλου, Ελένης Μολφέτα, Μυρτώς Ναούμ, Μυρτώς Στράμπη και της σκηνοθέτιδας Δήμητρας Τάμπαση, με βάση προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις πάνω στη θέση της γυναίκας σήμερα.

Η σκηνοθέτις αναζήτησε έναν πραγματικό χώρο αναμονής για να στεγάσει την παράσταση, και τον βρήκε στο κτίριο του Σωματείου Οδηγών Ταξί Αττικής, έναν κατεξοχήν ανδροκρατούμενο χώρο που μεταμορφώνεται σε σκηνικό ενός θηλυκού σύμπαντος. Η φιλοξενία του Σ.Ο.Τ.Α. προσδίδει επιπλέον νοηματοδότηση στο έργο, υπογραμμίζοντας τη φράση των μελών του: "έχουμε όλοι πληγεί από τα στερεότυπα".

Περισσότερες πληροφορίες
Αίθουσα αναμονής
Τέσσερις γυναίκες, η Φωτεινή, η Αμέλια, η Μάγδα και η Χαρά, συναντώνται απρόσμενα σε ένα μεταιχμιακό χώρο και χρόνο. Τέσσερις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες προσγειώνονται στη μέση του δρόμου και σταματούν την κυκλοφορία με τις προσωπικές τους ιστορίες. Σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται, θυμώνουν και ξεσπούν, γελούν, χορεύουν και τραγουδούν. Ξετυλίγουν το πολυσύνθετο και αντιφατικό ζήτημα της γυναικείας αφήγησης σήμερα, σε μια παράσταση αφιερωμένη στη μάνα. Το έργο πρόκειται να παρουσιαστεί δίπλα «στο κτίριο-φάντασμα» της οδού Οδυσσέως στο Μεταξουργείο όπου κάποτε στεγαζόταν το 63ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας, και σήμερα χάσκει καρβουνιασμένο από τη φωτιά που έβαλε ένας παράφρονας γυναικοκτόνος και παιδοκτόνος για να κάψει την οικογένειά του και να εκδικηθεί τη γυναίκα του, γιατί, όπως υποστήριζε, τον παράτησε.