Ελίνα Γιουνανλή©
Μετά την ανανεωμένη και πλήρως ανασχεδιασμένη σκηνή του Θεάτρου ARK, ο Άρης Μπινιάρης επιστρέφει με μια νέα, συναρπαστική σκηνοθετική πρόταση: την "Δίκη" του Φραντς Κάφκα. Ο ξεχωριστός σκηνοθέτης, που φέτος επαναλαμβάνει τον "Φάουστ" στο Εθνικό Θέατρο και ετοιμάζει παράλληλα ένα έργο του Κάφκα, που φαίνεται να συνδυάζει την ακτινογραφική παρατηρητικότητα με την θεατρική ένταση.
Η παράσταση σηματοδοτεί επίσης την επανασύνδεση του Μπινιάρη με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον οποίο είχε σκηνοθετήσει στο παρελθόν στην παράσταση "Όρνιθες" του Αριστοφάνη στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Στη "Δίκη", ο Παπασπηλιόπουλος υποδύεται τον Γιόζεφ Κ., όπου του συμβαίνει κάτι παράξενο....
Ο Γιόζεφ Κ., ένας σεβαστός τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται ξαφνικά ένα πρωί χωρίς να του εξηγηθεί το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Παρά τη σύλληψή του, του επιτρέπεται να συνεχίσει την καθημερινή του ζωή, ενώ το Δικαστήριο, ένα αδιαφανές και παράλογο σύστημα, τον παρακολουθεί και τον οδηγεί σε μια σειρά γραφειοκρατικών και συχνά σουρεαλιστικών καταστάσεων. Καθ’ όλη τη διάρκεια της υπόθεσης, ο Γιόζεφ Κ. προσπαθεί μάταια να καταλάβει για ποιο έγκλημα κατηγορείται, ενώ όλοι οι άνθρωποι γύρω του—δικηγόροι, υπάλληλοι, γνωστοί—φαίνεται να αποτελούν μέρη του Δικαστηρίου ή να έχουν κάποιον ρόλο στο παράλογο αυτό σύστημα.
Η ενοχή δεν είναι μόνο προσωπική, αλλά κοινωνική και συστημική, όπως μας υπενθυμίζει ο Κάφκα σ' αυτήν την αλληγορία της εξουσίας, της ενοχής και της παρακμής της ανθρώπινης ελευθερίας. Ο Μπινιάρης, γνωρίζοντας πώς να συνδυάζει καυστικό χιούμορ, δραματουργική ακρίβεια και σύγχρονη αισθητική, φέρνει το έργο στο σήμερα, αναδεικνύοντας τα όρια της ελευθερίας και την αδιαφάνεια των θεσμών.
Με ένα καστ που περιλαμβάνει τους Εβίτα Αγαΐτση, Αλέξη Βιδαλάκη, Αγγελική Δεληθανάση, Θανάση Ισιδώρου, Κωνσταντίνο Μαγκλάρα, Κλέαρχο Παπαγεωργίου, Σωτήρη Τσακομίδη και Νικόλα Χατζηβασιλειάδη, η "Δίκη" παρουσιάζεται ως μια σύγχρονη ανάγνωση ενός εμβληματικού έργου, όπου το προσωπικό και το συλλογικό, η ελευθερία και η εξουσία συγκρούονται αδυσώπητα πάνω στη σκηνή.
Οι πρώτες φωτογραφίες της παράστασης αποκαλύπτουν σκηνές που μοιάζουν με ακτινογραφία του παραλόγου και γεννούν αλληγορικές αναγνώσεις: κάθε φιγούρα φαίνεται να χαρτογραφεί την αδιαφάνεια ή τη διαφάνεια, τη συρρίκνωση της ιδιωτικότητας και την απειλή της συνεχούς επιτήρησης.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
