
Η Μάρθα Γκράχαμ ήταν μια σπουδαία χορεύτρια και χορογράφος, υπήρξε η γυναίκα που άλλαξε για πάντα τον χάρτη του σύγχρονου χορού. Οι κριτικοί την αποκάλεσαν "χορεύτρια του αιώνα" και "εθνικό θησαυρό", καθώς με τη δύναμη, το πάθος και τη διορατικότητά της δημιούργησε μια νέα γλώσσα κίνησης. Η περίφημη "Τεχνική Γκράχαμ", με τον χαρακτηριστικό συνδυασμό συστολής και απελευθέρωσης της αναπνοής, θεωρείται ισάξιας σημασίας με τις μεγάλες επαναστάσεις στη μουσική ή τη ζωγραφική του 20ού αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι το έργο της συγκρίνεται με τον Πικάσο και τον Στραβίνσκι, ενώ οι μαθητές της –από τον Άλβιν Έιλι και την Τουίλα Θαρπ, μέχρι τον Μερς Κάνιγκχαμ και τον Γουίλιαμ Φορσάιθ– συνέχισαν να καθορίζουν την εξέλιξη του χορού διεθνώς.

Η Martha Graham Dance Company, που ιδρύθηκε το 1926, είναι η μακροβιότερη ομάδα σύγχρονου χορού της Αμερικής και μία από τις πιο σημαντικές στον κόσμο. Φέτος γιορτάζει τα εκατό της χρόνια με την επετειακή παραγωγή "The First and The Future", έναν διάλογο ανάμεσα στα εμβληματικά έργα της Γκράχαμ και σε νέες, τολμηρές δημιουργίες της σύγχρονης χορογραφικής σκηνής. Η παγκόσμια περιοδεία της κορυφώνεται στην Αθήνα, στην Αίθουσα Αλέξανδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής, με έξι μοναδικές παραστάσεις (20–23 Νοεμβρίου).

Στο πρόγραμμα συναντάμε πρώτα το "Chronicle" (1936), έργο που γράφτηκε σε μια εποχή κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών. Με μουσική του Γουόλινγκφορντ Ρίγκερ, το "Chronicle" αναδεικνύει τη δύναμη του συλλογικού σώματος και τη γυναικεία παρουσία στη σκηνή, στέλνοντας μήνυμα αντίστασης και αλληλεγγύης σε περιόδους κρίσης.

Ακολουθεί το "Errand into the Maze" (1947), ένα από τα πιο γνωστά έργα της Γκράχαμ, εμπνευσμένο από τον ελληνικό μύθο του Μινώταυρου. Με μουσική του Τζαν Κάρλο Μενόττι, η χορογραφία διερευνά τον αγώνα της ανθρώπινης ψυχής να αντιμετωπίσει και να υπερνικήσει τους προσωπικούς της φόβους. Πρόκειται για ένα αληθινό ταξίδι στο εσωτερικό "λαβύρινθο" του καθενός.
Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το "Cave" (2022), σε χορογραφία του Χοφές Σέχτερ. Ένα σύγχρονο, εκρηκτικό έργο, όπου η μουσική των Ame και Σέχτερ συναντά τη δύναμη της κίνησης. Το "Cave" δημιουργήθηκε με την υποστήριξη του σπουδαίου χορευτή Ντανίιλ Σίμκιν και αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στο μέλλον του χορού και την παρακαταθήκη της Μάρθας Γκράχαμ.