
Με ένα νέο ανέβασμα της εμβληματικής παράστασης του Γιάννη Καλαβριανού "Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας" μετά από 14 χρόνια (24/10) και την επιστροφή της περσινής του επιτυχίας "Η πύλη της Κόλασης" (6/10), έρχεται τον Οκτώβριο στο ιστορικό Αμφι-θέατρο ο πολυγραφότατος δημιουργός και σκηνοθέτης. Εκεί θα γιορτάσει τα 20 χρόνια της Εταιρείας Θεάτρου Sforaris σε μια επετειακή χρονιά με δύο θεατρικές παραστάσεις σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, με τη σύμπραξη του Πολιτιστικού Οργανισμού "Λυκόφως".
"Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας"
Μια από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, για τους καθημερινούς ανθρώπους που αγνοήθηκαν από τις επίσημες ιστοριογραφικές πηγές αλλά προχώρησαν τη ζωή στην Ελλάδα, το "Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας", επιστρέφει δεκατέσσερα χρόνια μετά, με την προσθήκη καινούριων ιστοριών και νέους συντελεστές. Η παράσταση ουσιαστικά καθιέρωσε τον Γιάννη Καλαβριανό και την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris, γνωρίζοντας καλλιτεχνική επιτυχία, παρουσιάσεις εντός και εκτός συνόρων και μεταφράσεις του έργου σε περισσότερες από πέντε γλώσσες. Παίζουν οι: Μαρία Κωνσταντά, Γιάννης Μαστρογιάννης, Ζωή Μυλωνά, Δήμητρα Ονουφριάδου, Βασίλης Τσαλίκης.
Το κείμενο βασίζεται σε αφηγήσεις ηλικιωμένων από όλη τη χώρα, στους οποίους τέθηκε από τους συντελεστές το ίδιο ερώτημα: "Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μία ιστορία από όλη σας τη ζωή, ποια θα ήταν αυτή;". Από την καταγραφή του πολύωρου μαγνητοσκοπημένου υλικού επιλέχθηκαν τελικά 95 αφηγήσεις που βρίσκονταν σε άμεση συνάφεια και σχέση με καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα και προέκυψαν από αυτές 12 επεξεργασμένες ιστορίες, που εκτείνονται από τη Μικρασιατική καταστροφή μέχρι την πανδημία του covid και το πρώτο lockdown. 'Όλες οι ιστορίες είναι αληθινές. Τα ονόματα και τα φύλα των προσώπων αλλάχθηκαν για να προστατευθεί η ανωνυμία τους.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια εναλλακτική αφήγηση της επίσημης ιστορίας της χώρας μέσα από τις άγνωστες περιπέτειες των καθημερινών ανθρώπων. Των ανθρώπων που πιέζονται, λοξοδρομούν, δυσκολεύονται και αποτυγχάνουν, αλλά που σε κάθε εποχή επιμένουν και αναζητούν να ευτυχήσουν.

Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και το Φεστιβάλ Αθηνών 2012. Ακολούθησε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Παίχτηκε με τεράστια επιτυχία για δύο χρόνια στα Bios, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Sarajevo Winter Festival - Βοσνία/Ερζεγοβίνη, CSS Teatro Stabile - Ουντίνε, Spazio Teatro NOΗMA - Μιλάνο, Λευκωσία. Παραστάσεις του έργου έχουν γίνει στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, τη Ζυρίχη, τη Μαδρίτη, σε σχολεία, φυλακές, γηροκομεία και θεατρικές ομάδες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το κείμενο έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Βοσνιακά και Ισπανικά και τιμηθεί με τα: Βραβείο Κουν, Καλύτερου Θεατρικού Έργου 2013-2014 και International Prize Il Teatro Nudo, di Teresa Pomodoro, Milan 2014-2015.

"Η Πύλη της Κόλασης"
Μετά την περσινή της επιτυχημένη πορεία, η "Πύλη της Κόλασης" του Γιάννη Καλαβριανού επανέρχεται για να αναρωτηθεί: "Αγαπήθηκε κανείς εδώ; 'Ή έτσι πέρασαν τα χρόνια;". Το έργο έχει ως αφετηρία δύο θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες. Η πρώτη συνέβη τον 19ο αιώνα και συντάραξε το Παρίσι. Δύο από τους σημαντικότερους γλύπτες του κόσμου, ο Αύγουστος Ροντέν και η Καμίγ Κλοντέλ ερωτεύονται, ενώ ο Ροντέν είχε ήδη άλλη μόνιμη σύντροφο.
Η σχέση τους θα στοιχειώσει από την ιστορία ενός άλλου παράνομου ζευγαριού του 13ου αιώνα. Ο Πάολο και η Φραντσέσκα, έζησαν έναν κρυφό έρωτα για εννέα χρόνια, μιας και η Φραντσέσκα ήταν ήδη παντρεμένη με τον αδερφό του, που τελικά θα τους δολοφονήσει.
Ο Ροντέν θα δημιουργήσει μερικά από τα πιο εμβληματικά γλυπτά όλων των εποχών, τον "Σκεπτόμενο", την "Πύλη της Κόλασης" και το "Φιλί", που απεικονίζει τους αγκαλιασμένους Πάολο και Φραντσέσκα, λίγο πριν δολοφονηθούν. Και θα γίνει διάσημος. Αντίθετα, η πατριαρχική εποχή θα διαλύσει το ταλέντο και τον ψυχισμό της Κλοντέλ και θα την κλείσει σε ψυχιατρείο για 30 χρόνια.
Τέσσερις ερμηνευτές, στην πιο εικαστική μέχρι τώρα παράσταση του σκηνοθέτη, δημιουργούν έναν κόσμο για την αφύπνιση του ανθρώπινου πνεύματος, την προσπάθειά του να νικήσει τον χρόνο και την ασταμάτητη φόρα του να αναζητά τον έρωτα. Παίζουν οι: Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Γιώργος Γλάστρας, Αλεξία Μπεζίκη, Παναγιώτης Παυλίδης και η Λυδία Φωτοπούλου σε βίντεο.

Ο Γιάννης Καλαβριανός γράφει για το έργο
"Οι ιστορίες είναι σαν να υπάρχουν κάπου και να μας περιμένουν να τις αφηγηθούμε. Ολόκληρη η τέχνη είναι σαν να αιωρείται ασχημάτιστη κάπου. Μέχρι που ένα χέρι να κάνει την αρχή. Ήξερα πως ήθελα να φτιάξω μια παράσταση για τον χρόνο, για το τι αφήνουμε πίσω ως ανάμνηση του περάσματός μας από τη ζωή, για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται, για τα κορίτσια και τα αγόρια που παντρεύτηκαν χωρίς να ξέρουν καλά καλά το γιατί και για εκείνα που ερωτεύτηκαν και κυνήγησαν τον έρωτά τους ως το τέλος. Όταν είδα στο Μουσείο Ορσέ, τον πίνακα του Αλεξάντρ Καμπανέλ, όπου ο παράνομοι εραστές Πάολο και Φραντσέσκα πέφτουν την ίδια στιγμή νεκροί και στο βάθος έβλεπα την Πύλη της Κόλασης του Ροντέν, που έζησε με την Καμίγ Κλοντέλ έναν αντίστοιχο καταδικασμένο έρωτα, ήξερα πως βρήκα επιτέλους την ιστορία μου. Το ότι τα πραγματικά γεγονότα ξεκίνησαν στο Μουσείο Ορσέ, εκεί ακριβώς όπου γεννήθηκε και η ιδέα της παράστασης, ήταν μια απίστευτη σύμπτωση που τα έδεσε όλα. Δύο ιστορίες από τον 13ο και τον 19ο αιώνα που είναι τελικά μία. Αυτή της αιώνιας ανθρώπινης περιπέτειας".
*Πριν το Αμφι-θέατρο, η παράσταση "Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας" θα κάνει μία στάση στο Φεστιβάλ Κολωνού και το Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου (9 μ.μ.).
Περισσότερες πληροφορίες
Η Πύλη της Κόλασης
Το έργο έχει ως αφετηρία δύο θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες, αυτή των καλλιτεχνών Καμίγ Κλοντέλ και Ογκίστ Ροντέν που συντάραξε το Παρίσι του 19ου αιώνα και εκείνη ενός άλλου παράνομου ζευγαριού του 13ου αιώνα, του Πάολο και της Φραντσέσκα, που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει μερικά από τα πιο εμβληματικά γλυπτά του. Τέσσερις ερμηνευτές δημιουργούν έναν κόσμο για την αφύπνιση του ανθρώπινου πνεύματος, την προσπάθειά του να νικήσει τον χρόνο και την ασταμάτητη φόρα του να αναζητά τον έρωτα, σε μια παράσταση με έντονη εικαστικότητα.