Ελίνα Γιουνανλή©
Η ομάδα The Young Quill κλείνει τέσσερα χρόνια στο ανανεωμένο Θέατρο "Μπέλλος" τη νέα θεατρική σεζόν 2025-26, έχοντας ήδη ταρακουνήσει τη θεατρική Αθήνα με τις επιλογές του ρεπερτορίου, κοινωνικά ανήσυχου, με πολιτικές προεκτάσεις καθώς και με σαφές αισθητικό και ιδεολογικό αποτύπωμα. "Εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αξία ενός συλλογικού θεάτρου. 'Όχι πια μόνο ως πράξη αντίστασης ή ελπίδας, αλλά και ως πράξη αναγνώρισης: του άλλου, του εαυτού, του σύνθετου, του αμφίσημου. Φέτος, επιλέγουμε να κινηθούμε γύρω από έννοιες που μοιάζουν συνώνυμες με την ανθρώπινη ύπαρξη: σεξ, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη. Λέξεις φθαρμένες από την υπερχρήση, που όμως συνεχίζουν να μας κλυδωνίζουν".
Η νέα παραγωγή της ομάδας The Young Quill, "Απόψε κανείς δεν πεθαίνει", είναι ένα καλλιτεχνικό στοίχημα, όπως τονίζει η σκηνοθέτρια Αικατερίνη Παπαγεωργίου. Πρόκειται για "μια σύνθεση που δεν επιδιώκει να εξηγήσει, αλλά να ενεργοποιήσει". Παράλληλα, συνεχίζονται δύο από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές επαναλήψεις της περσινής σεζόν στο θέατρο "Μπέλλος": "Ο ήλιος με δόντια", παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη και "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.
"Το θέατρο που ονειρευόμαστε δεν προϋποθέτει βεβαιότητες,
αλλά διαθεσιμότητα"
"Αντίστοιχα και με τον περσινό καλλιτεχνικό προγραμματισμό μας, μειώνουμε τον αριθμό των ετήσιων παραγωγών που παρουσιάζονται στο θέατρο με σκοπό να παρατείνουμε τη χρονική διάρκεια παρουσίασης τους. Το θέατρο που ονειρευόμαστε δεν προϋποθέτει βεβαιότητες, αλλά διαθεσιμότητα. Αδημονούμε να σας δούμε από κοντά!".
Ποια είναι η νέα παράσταση που έρχεται
στο Θέατρο "Μπέλλος";
"Απόψε κανείς δεν πεθαίνει"
Ας μιλήσουμε για σεξ – βία – εξουσία –πίστη – αγάπη
Τρία θεμελιώδη ερωτήματα και πέντε θεματικές–κλειδιά συνθέτουν το δραματουργικό πλαίσιο της νέας παραγωγής της ομάδας The Young Quill που κάνει πρεμιέρα στις 7 Νοεμβρίου. Τι είναι αυτό που τελικά μας κινεί; Τι μας καθορίζει; Μέσα από τις έννοιες του σεξ, της βίας, της εξουσίας, της πίστης και της αγάπης, η παράσταση "Απόψε κανείς δεν πεθαίνει" ξετυλίγει ένα πολυφωνικό μωσαϊκό σύγχρονων ιστοριών. Δύο συγγραφείς -Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος και Βίβιαν Στεργίου-, μια σκηνοθέτις -Αικατερίνη Παπαγεωργίου- και έξι ηθοποιοί -Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη- επιδίδονται σε μια μακρά διαδικασία έρευνας και συλλογικής δημιουργίας μέσα από αυτοσχεδιασμούς και βιωματικό υλικό. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωντανή, άμεση δραματουργία, που πατά πάνω στο σήμερα και συνομιλεί με τον θεατή σε προσωπικό επίπεδο.
Οι ιστορίες που παρουσιάζονται είναι καθρέφτες της καθημερινότητας μας. Πράγματα που έχουμε ακούσει, ζήσει, ελπίσει η σιωπηλά φοβηθεί. Μικρές και μεγάλες συμπτώσεις υφαίνουν το νήμα που συνδέει τις επιμέρους θεματικές δημιουργώντας μια πολύπτυχη παράσταση με χαρακτήρες που παλεύουν να ακουστούν να αγαπηθούν να αντέξουν και να πιστέψουν επιτέλους σε κάτι.
"Τι είναι αυτό που τελικά μας καθορίζει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο;" είναι το ερώτημα που επανέρχεται ξανά και ξανά, υπονομεύοντας ρομαντικές ιδέες για την ελευθερία του ατόμου και φωτίζοντας τις αθέατες δυνάμεις των οικογενειακών, κοινωνικών και πολιτικών πλεγμάτων μέσα στα οποία υπάρχουμε.
Τα σκηνικά υπογράφει η Μυρτώ Σταμπούλου, τα κοστούμια η Ειρήνη Γεωργακίλα, τη μουσική ο Διαμαντής Αδαμαντίδης, την κίνηση η Χρυσηίς Λιατζιβίρη και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"'Ήλιος με δόντια" για 2η χρονιά
"Γυρνοκοπούσα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι απ᾿ όπου περνούσα, τα κορίτσια που ήτανε συναγμένα γύρω από τα παιχνίδια τους βουβαίνονταν και µε κοιτούσανε µε µισό µάτι και τ᾽ αγόρια τρέχανε να φύγουνε. Δε µου μιλούσε κανένα, διότι φοβούνταν τις µανάδες τους. Μετά τις παστρικές λογαριάζανε εµένα, γυναικωτό µε ανεβάζανε, ανώμαλο µε κατεβάζανε. σταυροκοπιόντουσαν στα παράθυρα και κλείνανε µε ορµή τα πατζούρια. Μαζεύανε αλαφιασμένες και τα κουτσούβελά τους από το κατώφλι να µη µε δούνε κι εγώ δεν ήξερα από τέτοια τότε και απορούσα", διηγείται ο ο απόκληρος Κωνσταντής· ή "Ιδιώνυμο" ή "η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου", όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους "ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους".
Η παράσταση "Ήλιος με δόντια", βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, θα αξιοποιήσει τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας. Ο Θανάσης Ζερίτης σκηνοθετεί την παράσταση που επιστρέφει από 18 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου. Η παράσταση λειτουργεί ως καθρέφτης που μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας, την κοινωνία στην οποία ζούμε, τις προκαταλήψεις μας και τις αδυναμίες μας μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου που διεκδίκησε το δικαίωμα να υπάρχει όπως είναι, διαβάζουμε στην κριτική του "α". Πρωταγωνιστούν οι Παναγιώτης Εξαρχέας και Γιάννης Λεάκος
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" για 3η χρονιά
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο Ματέι Βίζνιεκ εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το συνταρακτικό έργο του "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα", δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν "ο ισχυρός" το θελήσει. Από 26 Νοεμβρίου επιστρέφει η παράσταση που βρέθηκε ανάμεσα στις τρεις καλύτερες για τη σεζόν 2023-24 στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού του "αθηνοράματος”, ενώ διακρίθηκε και με το 3o βραβείο σκηνοθεσίας για την Αικατερίνη Παπαγεωργίου και το 2ο βραβείο μουσικής σύνθεσης για τη Μαρίνα Χρονοπούλου. Πρωταγωνιστούν οι Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη.
Η υπόθεση
Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιου που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξεχασμένοι απ’ όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.
Η ομάδα The Young Quill καταπιάνεται με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιεί το ερώτημα και αναρωτιέται αν η "πρόοδος" είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.
>> Διαβάστε την κριτική του "α" για την παράσταση
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
Στη βραβευμένη παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά, μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο διαδραματίζεται η ρεαλιστική ιστορία του Βίγκαν και της Γιάσμινσκα, που επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ήλιος με δόντια
Το διεισδυτικό μυθιστόρημα για τη φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους», ανεβαίνει στη σκηνή. Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον περιθωριοποίησε. «Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…» λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου. Η παράσταση αξιοποιεί τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.
