Άννα Μαρία Πετροπούλου©
Η 'Άννα Βαγενά παρουσιάζει φέτος ακόμη ένα νέο έργο στο θέατρο Μεταξουργείο, σε δικό της κείμενο και σκηνοθεσία. Από τις 8 Μαΐου πρωταγωνιστεί μαζί με τους Νίκο Χατζηπαπά, Μαριάννα Μαυριανού και Wasaf Butt στη "Μνήμη θολή".
Μετά από σαράντα χρόνια κοινής ζωής, μια γυναίκα αρρωσταίνει από άνοια και ο άντρας της αναγκάζεται να την κλείσει σε κλινική. Μια τεράστια ανατροπή συμβαίνει τότε στη ζωή τους. Εκείνη το σκάει και χάνεται στους δρόμους. Εξαιτίας μιας απρόβλεπτης συνάντησης, βρίσκει το καταφύγιο και την ασφάλεια που δεν μπορούσε να της προσφέρει, ούτε το σπίτι της και βέβαια ούτε η κλινική.
Δύο πρόσωπα, η "φοιτήτρια" και ο "ξένος" μπλέκονται στη ζωή του ζευγαριού. Ένοχα, καλά κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια και τότε όλα τελειώνουν ή όλα ξαναρχίζουν… Μια παράσταση με δομή κινηματογραφικής ταινίας μυστηρίου, με μουσική υπόκρουση από την "Media Luz" του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Τους φωτισμούς υπογράφει η Μελίνα Μάσχα.
Τι οδήγησε την 'Άννα Βαγενά να γράψει αυτό το έργο;
'Όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξή της στο "α": "Εδώ και χρόνια με απασχολεί το θέμα της απώλειας της μνήμης και το τί σημαίνει αυτό, όχι μόνο για τον άνθρωπο που σταδιακά χάνει την μνήμη του, αλλά και για τους ανθρώπους γύρω του. Ποια είναι τα συναισθήματα, που σε αυτή την περίπτωση αντικαθιστούν τον έρωτα, την φιλία, την μητρική αγάπη;".
Γράφει για το έργο στο σκηνοθετικό της σημείωμα
"Η άνοια και το Αλτσχάιμερ τείνουν, στις μέρες μας, να πάρουν μορφή επιδημίας. Πενήντα πέντε εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με άνοια παγκοσμίως. Στην Ελλάδα υπολογίζονται σε διακόσιες χιλιάδες. Πολύ καιρό σκεφτόμουν και με απασχολούσε αυτό το θέμα. Για να είμαστε ειλικρινείς, νομίζω ότι μεγαλώνοντας όλοι μας έχουμε την αγωνία αυτής της δύσκολης ασθένειας. Έγραψα, λοιπόν, αυτό το έργο προσπαθώντας να απαντήσω σε σημαντικά ερωτήματα.
Υπάρχει συναισθηματική λειτουργία χωρίς να λειτουργεί η μνήμη; Πώς και πόσο τα θραύσματα της μνήμης συγκολλούνται και μας οδηγούν σε συναισθήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλια, ο θυμός και η εκδίκηση γι’ απόρριψη κι απιστία, που βιώσαμε στο παρελθόν; Και, επίσης, πώς χειριζόμαστε την κατάσταση όταν αρρωστήσει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο; Μετά το πρώτο σοκ της διάγνωσης, τι κάνουμε; Συμπονούμε, υποφέρουμε γι’ αυτό; Κι ύστερα, όταν αρχίζουμε να κουραζόμαστε από το "βάρος" της αρρώστιας του, τι κάνουμε; Πόσο μπορούμε να αποδεχτούμε το συναίσθημα ότι "δεν αντέχουμε άλλο";
Πώς μπορούμε να πολεμήσουμε τις τύψεις και την ενοχή πως κουραστήκαμε και θέλουμε ν’ απαλλαγούμε από το…"βάρος" του να φροντίζουμε έναν άρρωστο άνθρωπο που αγαπήσαμε και αγαπάμε ακόμα πολύ; Και πόσο μπορούμε ν’ αποδεχτούμε ότι κάποιες φορές φτάνουμε ακόμα και να τον μισήσουμε για την αρρώστια του;
Δύσκολα ερωτήματα, δύσκολες απαντήσεις. Αλλά η τέχνη και το θέατρο, όπως και η επιστήμη προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις. Η διαφορά, όμως, ανάμεσα στην τέχνη και την επιστήμη είναι ότι, στην τέχνη και στο θέατρο όλα μπορούν να συμβούν με έναν μαγικό τρόπο που είναι βάλσαμο για τις ψυχές όλων μας".
Δείτε το trailer
Ισχύει προσφορά προπώλησης εισιτηρίων από το more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Μνήμη θολή
Στο νέο έργο της δημιουργού για την απώλεια της μνήμης και την αγάπη, μια γυναίκα αρρωσταίνει από άνοια και ο άντρας της αναγκάζεται να τη βάλει σε κλινική, μετά από σαράντα χρόνια κοινής ζωής. Εκείνη το σκάει και βρίσκει ένα διαφορετικό καταφύγιο. Δύο πρόσωπα, η «φοιτήτρια» και ο «ξένος» μπλέκονται στην ιστορία που ζωντανεύει σε μια παράσταση με δομή κινηματογραφικής ταινίας μυστηρίου, με μουσική υπόκρουση από την «Media Luz» του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
