"Εχθρός του λαού"
Σε μια πειραματική εκδοχή από τον Κωνσταντίνο Βασιλακόπουλο θα δούμε το δραματικό έργο του Χένρικ Ίψεν. Η παράσταση εξερευνά με σύγχρονη ματιά τη διαφθορά, τη χειραγώγηση και την ηθική αντίσταση. Παίζουν: Γιάννης Αναστασάκης, Ιφιγένεια Βαρελά, Ιάσονας Γιανναράς, Βασίλης Καραμπούλας, Δημήτρης Μηλιώτης, Εύη Σαουλίδου, Κωνσταντίνος Σεβδαλής (Εθνικό Θέατρο, από 21/2).
"Ο Θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"
Η Όλια Λαζαρίδου συνεργάζεται ξανά με τη σκηνοθέτρια Δανάη Ρούσσου και παρουσιάζουν τη διασκευή της νουβέλας του Τολστόι. Στην παράσταση, η πρώτη ερμηνεύει μια υπηρέτρια που αφηγείται την ιστορία ενός απλού ανθρώπου, επιχειρώντας μια σπαρακτική αλλά και τρυφερά κωμική εξερεύνηση της φθοράς και του θανάτου (Οικία Ιλίτς, από 22/2).
"Μοναξιά στην Άγρια Δύση"
Το σκληρό έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα ανεβαίνει από την ομάδα Οι Άλλοι, σε σκηνοθεσία Κώστα Δελακούρα. Μαύρο χιούμορ, τραγικότητα και ανθρώπινη αποξένωση συνυπάρχουν σε μια δυνατή ιστορία δύο αδελφών, ενός ιερέα και μιας νεαρής γυναίκας, που ζουν σε έναν σκληρό κόσμο. Παίζουν: Δέσποινα Καραγιάννη, Χρήστος Ντόβας, Νικόλας Πανταζής, Χρήστος Παρδάλης (Βαφείο "Λάκης Καραλλής", από 26/2).
"Pigalle"
Η αιχμηρή μαύρη κωμωδία του Γιάννη Κεντρωτά εξερευνά την έμφυλη βία, την κοινωνική αδιαφορία και τις ανθρώπινες σχέσεις, μετατρέποντας μια φαινομενικά απλή βραδιά σε εκρηκτική σύγκρουση. Ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κοιλάκος τη μετατρέπει σε μια "θεατρική σύνθεση για τσέλο και φωνές" με πρωταγωνιστές τους: Φοίβος Συμεωνίδης, Τάνια Παλαιολόγου, Βασίλης Χατζηδημητράκης. Τσέλο: Αναστάσιος Μισυρλής (Olvio, από 24/2).
"Μακμπέθ"
Ένας κόσμος βουτηγμένος στο αίμα είναι αυτός του στρατηγού Μακμπέθ, καθώς το πάθος του για την εξουσία τον οδηγεί σε προδοσία και παράνοια. Το "καταραμένο" αριστούργημα του Σαίξπηρ σκηνοθετεί ο Ευθύμης Μπαλαγιάννης και παίζουν οι Δημήτρης Ραφαήλος, Ειρήνη Καζάκου, Μιχάλης Δελής, Νίνα Έππα, Εμμανουήλ Στεφανουδάκης, Στέλιος Καραγεωργίου (Θέατρο Πόλη - "Δάνης Κατρανίδης", από 24/2).
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Pigalle
Μια μαύρη κωμωδία για τα πιο σκοτεινά ένστικτα της ανθρώπινης φύσης που μετατρέπεται επί σκηνής σε ένα έργο για τσέλο και φωνές, με κύριο άξονα την έμφυλη βία, την κοινωνική αδιαφορία και την αναζήτηση νοήματος σε μια φαινομενικά ευημερούσα κοινωνία. Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου ο Ντίνος με την γυναίκα του περιμένουν το αφεντικό του, τον Στάθη, στο σπίτι του για φαγητό, για να του παρουσιάσει το νέο επιχειρηματικό του πλάνο. Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν ακριβώς όπως τα έχει σχεδιάσει.
Μακμπέθ
Το περίφημο «καταραμένο» σαιξπηρικό έργο αφηγείται την άνοδο και την πτώση του στρατηγού Μακμπέθ, ο οποίος οδηγείται σε έναν αιματηρό κύκλο προδοσίας και αυτοκαταστροφής. Αποτελεί μια μελέτη του ανθρώπινου ψυχισμού που συνθλίβεται υπό το βάρος της εξουσίας και της ενοχής και του ηθικού εκφυλισμού και της τιμωρίας που φέρνει η ανεξέλεγκτη δίψα για το «στέμμα». Ο «Μακμπέθ» παραμένει διαχρονικός, καθώς αναδεικνύει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης και τις τραγικές συνέπειες της φιλοδοξίας. Η παράσταση εστιάζει παρόλα αυτά και σε μια διαφορετική διάσταση του ήρωα, τον Μακμπέθ ως έναν στρατηγό που επιστρέφει από το πεδίο της μάχης, πληγωμένος όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.
Μοναξιά στην Άγρια Δύση
Οι σύγχρονες οικογενειακές σχέσεις, με πρωταγωνιστές δύο αδέρφια, τον Κόλμαν και τον Βαλίν, που έρχονται σε σύγκρουση, μπαίνουν στο μικροσκόπιο του σπουδαίου Ιρλανδού συγγραφέα, αναδεικνύοντας τη λεπτή γραμμή μεταξύ βίας και αγάπης. Τα αδέρφια που ζουν σε ένα απομονωμένο χωριό της δυτικής Ιρλανδίας, αν και θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε χωριό του σύγχρονου δυτικού κόσμου, βρίσκονται σε διαρκή μάχη εξουσίας και συναισθηματικής εξάρτησης. Στο κέντρο της σύγκρουσής τους, ο Πατέρας Γουέλς, ένας ιερέας που πασχίζει να αποκαταστήσει τις σχέσεις τους, ενώ ταυτόχρονα παλεύει με τη δική του πίστη και τα ηθικά του διλήμματα, αλλά και η Γκερλίν, ένα κορίτσι γεμάτο ζωντάνια που πασχίζει να επιβιώσει μέσα σε έναν ανελέητο κόσμο.
Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς
Σε ένα χώρο που διαμορφώθηκε ως η κατοικία του Ιβάν Ιλίτς παρουσιάζεται η θεατρική διασκευή της νουβέλας όπου ο Τολστόι στοχάζεται με σπαρακτικό και συνάμα κωμικό τρόπο πάνω στις έννοιες της ζωής και του θανάτου. Μέσα σε μια προπολεμική πολυκατοικία μία υπηρέτρια μαζεύει τα πράγματα κάποιου που δε ζει πια και αφηγείται την ιστορία του. Το πώς βιώνουμε σήμερα την έννοια της φθοράς πραγματεύεται η παράσταση-εμπειρία.
Εχθρός του λαού
Το έργο του Χένρικ Ίψεν μεταφέρεται στην Ελλάδα του σήμερα για να φωτίσει την χειραγώγηση της δικαιοσύνης και την ισχύ της παραπληροφόρησης και της πολιτικής σκοπιμότητας, με φόντο τις εγκαταστάσεις μιας εταιρίας διαχείρισης πετρελαιοειδών αποβλήτων. Οι κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν έντονη δυσοσμία και μόλυνση. Παρά τις σαφείς επιστημονικές μετρήσεις που αποδεικνύουν την ευθύνη της εταιρείας, οι Αρχές και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης υποβαθμίζουν το ζήτημα, υποστηρίζοντας έμμεσα τα συμφέροντα της βιομηχανίας. Η παράσταση θέτει εκ νέου θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την ηθική, τη δικαιοσύνη και την πολιτική βούληση, την εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα, τα όρια ανοχής και αντοχής κάθε ανθρώπου αλλά και τη στάση των πολιτών, όταν η αλήθεια χειραγωγείται.
