Από το θεατρικό εργαστήρι του Δημοτικού μέχρι την παράσταση "Αφηγήτρια ταινιών" στο ΠΛΥΦΑ, μιλάει για το πάθος της, τους δασκάλους που τη διαμόρφωσαν, τη φιλοσοφία της (που δεν χωράει σε δύο σειρές!) και τις αγωνίες της για την τέχνη και την κοινωνία. Με χιούμορ, σκέψη και ειλικρίνεια, μας βάζει στον κόσμο της.
Από πού σε ξέρω;
Έλα ντε, μάλλον το όνομα μου είναι σπάνιο και βοηθάει;
Πού αλλού σε βρίσκω;
Στο ΠΛΥΦΑ. Αφηγούμαι ταινίες. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη του Φεβρουαρίου στην παράσταση "Αφηγήτρια ταινιών" του Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ, σε σκηνοθεσία Νικόλα Λαμπάκη.
Πες μου κάτι για το θέατρο στην Ελλάδα.
Αν δεν είσαι από τους λίγους που έχουν σωσίβιο πολυτελείας, οφείλεις να κολυμπάς ακατάπαυστα μήπως και δεν πνιγείς.
Το μικρόβιο της υποκριτικής σου μπήκε…
Στο Δημοτικό. Σε θεατρικό εργαστήρι.
Πες μου κάτι για τους ανθρώπους που θαυμάζεις και σε έχουν επηρεάσει.
Νομίζω πως σε κάθε εποχή, από το σχολείο ακόμα, είχα και από έναν δάσκαλο που θαύμαζα απόλυτα και παθιασμένα. Η έμπνευση από κάποιον που παίρνει παροδικά τη θέση του δασκάλου, είναι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα που έχω νιώσει στη ζωή μου.
Αποκάλυψε την αγαπημένη σου στιγμή στην παράσταση "Αφηγήτρια ταινιών”.
Όταν κοιτάζω τον τεχνικό και τον κατηγορώ που μπερδεύει "τις μπομπίνες" - είναι τα λίγα δευτερόλεπτα που έχω -σκηνικό- παρτενέρ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σου αγωνία για την παράσταση;
Να θυμάμαι γιατί λέω αυτή την ιστορία.
Τι κρατάς από την παράσταση "Οξυγόνο” στην οποία συμμετείχες;
Πάρα πολλά. Τους συνεργάτες, την εμπειρία να είμαι κομμάτι μιας τόσο μεγάλης ομάδας, τις προκλήσεις και τις απαιτήσεις που είχε η παράσταση σε όλα τα επίπεδα - ίσως και την αποκάλυψη σημείων του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι έχω.
Η φιλοσοφία σου είναι…
Σε κάποιους ανθρώπους πήρε μια ολόκληρη ζωή, εγώ θα τη γράψω σε δυο σειρές;
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης;
Δεν ξέρω. Ο ναρκισσισμός, η αποσύνδεση με το τώρα της κοινωνίας, η τάση μας να κάνουμε τα πράγματα άκοπα.
Σε κοινωνικό επίπεδο τι σε τρομάζει;
Στην χώρα μας, ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη και κατ’ επέκταση ότι το κράτος, η πολιτική εξουσία και κάθε φορέας άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένος με αυτή, δεν οφείλει να λογοδοτήσει για κάθε παράβαση ή έγκλημα που διαπράττει. Στον κόσμο, η χειραγώγηση του μυαλού μας με τη συναίνεση μας και οι διαφορετικές μορφές που παίρνει η εξουσία, στην ψηφιακή εποχή.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι αυτό τι θα ήταν;
Τα πάντα - εκτός από το χύμα παγωτό, που μου αρέσει συνήθως όπως ακριβώς είναι.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Κρύβονται σαν παιδιά πίσω από την πόρτα και δεν λένε να βγουν - που θα πάει θα μεγαλώσουν.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Αφηγήτρια ταινιών
Ένα χαρισματικό κορίτσι αναλαμβάνει να παρακολουθεί τις ταινίες που παίζονται στον μοναδικό κινηματογράφο στην φτωχή περιοχή της ερήμου Ατακάμα της Χιλής και να τις αφηγείται στους συγχωριανούς της, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εργάτες στα ορυχεία νίτρου και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για διασκέδαση. Το σπίτι της μετατρέπεται σε μία ιδιότυπη σκηνή, όπου με θαυμαστή αφηγηματική ικανότητα ζωντανεύει τις ταινίες. Μέσα από την ιδιόμορφη καλλιτεχνική της ιδιότητα, η μικρή αφηγήτρια ονειρεύεται μια άλλη ζωή, πέρα από τα στενά όρια της κοινωνικής πραγματικότητας που την περιβάλλει. Μέχρι που η έλευση της τηλεόρασης αλλάζει τα πάντα. Στις αφηγήσεις της αντανακλάται η ιστορία των καθημερινών ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την αλλαγή αλλά διαψεύστηκαν από την Ιστορία.
