"Η φιλία θέλει ειλικρίνεια, ευγένεια, αγάπη. Να χαίρεσαι με τη χαρά και να δυστυχείς με τη δυστυχία του φίλου σου. Αυτό είναι το γέννημα, η αφετηρία, η πρώτη ύλη. Μετά έρχονται και τα φαγοπότια, ναι. Κι όταν τα φαγοπότια ακολουθούν όσων σου είπα, τότε προσφέρουν ευφορία. Αν όχι, τότε δεν χορταίνουν και δεν ξεδιψούν, κατάλαβες;". Αυτά θα ακούσουμε να μας λέει από τη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη ο Κιχώτης, ένας σκύλος που είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου της πόλης. Ο Κιχώτης είναι ένας από τους δύο ήρωες του έργου "Δύο σκύλοι” της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, το οποίο βασίζεται στη νουβέλα "Ο διάλογος των σκύλων" του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Ο έτερος σκύλος-πρωταγωνιστής είναι ο Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς. Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν….κι εμείς θα το μάθουμε από 2 Νοεμβρίου που ξεκινούν οι παραστάσεις.
Είναι μοναδική ευκαιρία να δούμε τον κόσμο και το είδος τους μέσα από τα μάτια δύο αδέσποτων σκύλων τους οποίους υποδύονται ο Ιβάν Σβιτάιλο και ο Πίτερ Ραντλ. Οι δύο κωμικοτραγικοί τύποι του έργου ξεκινούν ένα καταιγιστικό κουβεντολόι κάνοντας φύλλο και φτερό την σύγχρονη κοινωνία και τον άνθρωπο.
Προπώληση: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Οι δύο σκύλοι
Στη νουβέλα του Θερβάντες «Ο διάλογος των σκύλων» βασίζεται το έργο με πρωταγωνιστές δύο αδέσποτους σκύλους που αράζουν έξω από τα επείγοντα ενός νοσοκομείου, σχολιάζοντας τον σύγχρονο άνθρωπο και την κοινωνία του. Ο Κιχώτης είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των επειγόντων περιστατικών. Εκεί τον βρίσκει ένα βράδυ ο Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος, έχει πολλά ονόματα αυτός. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς. Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν. Ίσως τον Γκοντό… Ίσως τον Άνθρωπο…
