Σε ένα μουσικό ποιητικό ταξίδι στην Πορτογαλία μάς καλεί η Αλίκη Καγιαλόγλου στη Θεατρική Σκηνή Δήμου Αβδελιώδη

Η ερμηνεύτρια Αλίκη Καγιαλόγλου ανανεώνει τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη με την μουσικοθεατρική παράσταση "Η θαλασσινή ωδή του Φερνάντο Πεσόα και τα fados της εφηβείας μου" που παρουσιάζεται για μία και μοναδική βραδιά το Σάββατο 6 Απριλίου στον ιστορικό κινηματογράφο Studio new star art cinema, όπου φιλοξενείται η νεοσύστατη Θεατρική Σκηνή Δήμου Αβδελιώδη. Λίγο πριν ανέβει η παράσταση η ίδια μοιράζεται μαζί μας την ιστορία της δημιουργίας της. 

Πρόκειται για μία παράσταση λόγου και μουσικής που συνδυάζει δύο σημαντικές όψεις του πορτογαλικού πολιτισμού, καθώς βασίζεται στην ποιητική σύνθεση του Φερνάντο Πεσόα (σε μετάφραση της Μαρίας Παπαδήμα), πάνω στον μύθο της ελεύθερης περιπέτειας του ανθρώπινου πνεύματος (υπογεγραμμένη από το alter ego του Alvaro de Campos) και σε παλιά αγαπημένα fados της Λισαβόνας, τραγούδια δηλαδή που ανήκουν στο χαρακτηριστικό μουσικό είδος της Πορτογαλίας (*fado σημαίνει μοίρα). Συνταξιδιώτης και συμπαραστάτης της Αλίκης Καγιαλόγλου στο πιάνο είναι ο Αλέξανδρος Αβδελιώδης. Τη μετάφραση των τραγουδιών υπογράφει η Μαρία Piedad.

Με τα λόγια της Αλίκης Καγιαλόγλου

"Την άνοιξη του 1998 μου έστειλε ο αείμνηστος Γιάννης Δουβίτσας το περιοδικό "Ποίηση” που εξέδιδε τότε η Νεφέλη του (Εκδόσεις Νεφέλη). Πρώτο ποίημα η "Θαλασσινή Ωδή” του Φερνάντο Πεσόα (ήδη αγαπημένου συγγραφέα από το "Βιβλίο της ανησυχίας” και κυρίως από τον "Αναρχικό τραπεζίτη”), στην εξαιρετική μετάφραση της Μαρίας Παπαδήμα. Το διάβασα απνευστί και επιτόπου μου γεννήθηκε η επιθυμία να το μεταφέρω στη σκηνή. Η μεγάλη δυσκολία βρισκόταν καταρχήν στο ότι ήταν ένα τεράστιο ποίημα. Εικοσιέξι πυκνογραμμένες σελίδες πλημμυρισμένες από μια καταιγιστική εναλλαγή εικόνων, ρυθμών και κυρίως κόσμων, φανταστικών και πραγματικών.

Νιώθοντας ακαριαία "μαζί του” και παρασυρμένη εντελώς από το θέμα (θαλασσινή ζωή, πειρατές, πλοία, ταξίδια), αλλά και από την μουσικότητα και τον ρυθμό του κειμένου, αποφάσισα να τολμήσω μια δραματουργική επεξεργασία, για να μπορεί να είναι εφικτή η μεταφορά του στην σκηνή. Ακολούθησα κι εγώ την εναλλαγή του ρυθμού - pianissimo credendo pianissimo - που τοσο φανερά υπάρχει στο ποίημα, αλλά και οι μουσικές που είναι κρυμμένες στις φράσεις του με οδήγησαν στην επιλογή παλιών αγαπημένων Fados της Λισαβόνας. 

Στην αρχή, πριν από περίπου είκοσι χρόνια, είχα προσθέσει δειλά στα ρεσιτάλ μου μικρά αποσπάσματα του ποιήματος, αργότερα το ηχογράφησα ψηφιακά και το κυκλοφόρησα - το 2007 - με την εταιρεία μου "Συν Αθηνά και χείρα κἰνει” και στην συνέχεια έγινε παράσταση. Μια παράσταση -που ελπίζει και θέλει- ένα κείμενο που αρχικά ήταν προορισμένο να διαβαστεί, να ακουστεί εν τέλει σαν ένα μεγάλο τραγούδι. Ένα τραγούδι που αφυπνίζει σκέψεις, αισθήσεις αλλά και την ξεχασμένη τρυφεράδα που νιώθει κανείς, ακούγοντας παραμύθια και τραγούδια της παιδικής ηλικίας.

Τα τελευταία χρόνια, με την καθοδήγηση του μαέστρου στο είδος σπουδαίου σκηνοθέτη και αγαπημένου φίλου Δήμου Αβδελιώδη, έχει πάρει μέσα μου μια άλλη διάσταση και ξεκινάω πάλι μαζί του ένα καινούργιο ταξίδι”.