Ελίνα Γιουνανλή©
"Σιωπή"
Οι RootlessRoot, εντοπίζοντας μια σημαντική πτυχή της πραγματικότητας που έχει εκδιωχθεί από την τεχνολογία, δημιουργούν μια χορευτική παράσταση για τη σιωπή. Η ομάδα που δημιούργησαν η Λίντα Καπετανέα και ο Γιόζεφ Φρούτσεκ αντιμετωπίζει τη σιωπή άλλοτε ως τη συνθήκη που μας φέρνει πιο κοντά στον εσώτερο εαυτό μας και άλλοτε ως γέφυρα με το θείο (3-4/7).
"Το ρόδο είναι ρόδο"
Το έργο της Κατερίνας Λούβαρη-Φασόη έχει ως κεντρικό ήρωα τη Διονυσία (Χρήστος Στέργιογλου), η οποία ζει μόνη σε ένα παλιό σπίτι που το ανοίγει σε ξένους και ντόπιους, αλλά δέχεται το μίσος τους. Έμπνευση της παράστασης, που σκηνοθετεί ο Παντελής Δεντάκης, είναι η ιστορία της Δήμητρ@ της Λέσβου και οδηγός το βιβλίο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ "Η δύναμη της αγάπης" (30/6-3/7).
"Επώδυνα εύκολο"
Η Ανδρονίκη Μαραθάκη χορογραφεί μια παράσταση για τις μεταβολές της κινητικότητας που συμβαίνουν σε ένα σώμα που πονά. Ο κινητικός άξονας του έργου έχει να κάνει με την προσπάθεια του σώματος να αυτορυθμιστεί μέσα από τη μνήμη των εμπειριών του ως υγιές. Ταυτόχρονα, ο ηχητικός ξεδιπλώνεται μέσα από εκφωνήσεις των ερμηνευτριών (Έλτον Πέτρη, Σοφία Πουχτού, Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου) σε ένα μικρόφωνο (1-3/7).
"Βάκχες"
Η διεθνούς φήμης Έλλη Παπακωνσταντίνου διαβάζει με έναν πρωτότυπο τρόπο την ευριπίδεια τραγωδία, συνδυάζοντας τον αρχαίο μύθο με μια μυστικιστική, σύνθετη αλλά και κουίρ γλώσσα. Στη σκηνή, παρακολουθούμε τους ήρωες (Άρια Λέστερ, Γιώργος Ιατρού, Χαρά Κότσαλη, Λητώ Μεσσήνη, Βασίλης Μπούτσικος, Άρης Παπαδόπουλος) να περιμένουν την πρόσκρουση του μετεωρίτη "Διόνυσου" στη Γη, ο οποίος, τελικά, καταφθάνει με σάρκα και οστά (4, 5, 6/7).
"Καταστροφή"
Στη σκηνή "Νίκος Κούρκουλος" του Εθνικού, ο Δημήτρης Μπαμπίλης σκηνοθετεί μια παράσταση με ήρωες κάποιους πολίτες ενός υπό κατάρρευση κόσμου (Γιώργος Βουρδαμής, Λάμπρος Γραμματικός, Ειρήνη Κυριακού, Μανώλης Μανουσάκης, Αντώνης Παπανικολάτος). Τα άτομα αυτά, εγκλωβισμένα σε μια σκηνή-καταφύγιο, ψάχνουν έναν τρόπο σωτηρίας, όσο τα περιθώριά τους στενεύουν. Το έργο αντλεί από μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν από καταστροφές, προσωπικά βιώματα και φιλοσοφικά έργα (1-4/7).
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Βάκχες
Σε αυτήν την πρωτότυπη ανάγνωση της ευριπίδειας τραγωδίας, εύποροι μεγαλοαστοί και οι υπηρέτες τους περιμένουν από στιγμή σε στιγμή να χτυπήσει τη Γη ένας μετεωρίτης που οι επιστήμονες αποκαλούν «Διόνυσο». Ο Διόνυσος έρχεται με σάρκα και οστά και καθοδηγεί τους ήρωες προς το Δωμάτιο του Πόθου. Για να το φτάσουν, πρέπει να διασχίσουν ένα μυστηριώδες ενεργειακό πεδίο ξεπερνώντας τον φόβο της αποκάλυψης, της μόλυνσης, της ύβρεως, της ντροπής. Ο θεός, όμως, δεν δέχεται την άρνηση, την αναβολή και την περιφρόνηση. Παράλληλα, όσο το έργο εξελίσσεται, ένας σεισμογράφος καταγράφει σε ρολό χαρτί που ξετυλίγεται συνεχώς, κάθε δόνηση που συγκλονίζει το σπίτι.
επώδυνα εύκολο
Η ομάδα προσεγγίζει το θέμα του έργου μέσα από μεθόδους που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος για να διαχειρίζεται τον πόνο και εξελίσσει το έργο πάνω σε δύο άξονες, έναν κινητικό και έναν ηχητικό. Από τη μια, εστιάζει στην αίσθηση του πόνου στο σώμα. Ένα σώμα που πονά, κινείται με τέτοιο τρόπο ώστε πάντα να αναζητά ό,τι δεν είναι εκεί. Η κίνησή του πραγματώνεται κάθε στιγμή μαζί με ό,τι παραλείπεται. Παράλληλα, οι ερμηνευτές «αφηγούνται» στο μικρόφωνο madras, λέξεις και οδηγίες για τη διαχείριση του πόνου, γελούν, κλαίνε, αναπνέουν και όλα ηχογραφούνται, αναπαράγονται και μεταβάλλονται σταδιακά σε ηχητικές συχνότητες.
Σιωπή
Στο τελευταίο τους έργο, οι RootlessRoot δημιουργούν έναν κόσμο αφιερωμένο στη σιωπή. Η σιωπή φέρνει τους συμμετέχοντες σε αυτή αντιμέτωπους με το μυστήριο του εαυτού τους αλλά και του κόσμου. Άλλοτε ως τόπος στοχασμού, κριτικής σκέψης και ανάμνησης και άλλοτε ως τόπος πίστης, προσευχής και συνάντησης με το θείο, εκείνη γίνεται ο χώρος για την κίνηση πριν από την κίνηση. Αντλώντας υλικό από τη φιλοσοφία, τη θεολογία, την ποίηση, τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική, η ομάδα ερευνά τη συνθήκη της σιωπής ως μέσο αυτογνωσίας και βιώματος του κόσμου. Η κινητική έρευνα θα προσδιορίσει το χορογραφικό υλικό και τα θεατρικά στοιχεία της παράστασης.
Το ρόδο είναι ρόδο
Εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία της Δήμητρ@ της Λέσβου και με οδηγό το βιβλίο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ “Η δύναμη της αγάπης”, το έργο μιλάει για τη βαρβαρότητα και την τυφλότητα των ανθρώπων. Η κεντρική ηρωίδα, η Διονυσία, ζει σε ένα παλιό σπίτι με μόνη συντροφιά τις γάτες της αυλής. Τραγουδάει και ονειρεύεται, φοράει πολύχρωμα ρούχα, ανοίγει το σπίτι της σε ξένους και ντόπιους και δέχεται το μίσος και τον χλευασμό τους. Στο νεκροκρέβατό της, η Διονυσία προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής της και των ψυχών των έφηβων παιδιών που έγιναν δήμιοί της, πιστεύοντας στην αιώνια καλοσύνη των ανθρώπων.
Καταστροφή
Έξι πολίτες ενός υπό κατάρρευση κόσμου, έχοντας μια κοινή αγωνία για το μέλλον, βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια σκηνή-καταφύγιο και αναζητούν τη Μεγάλη Λύση που θα τους λυτρώσει από την επικείμενη Καταστροφή. Όσο τα διαθέσιμα τρόφιμα στερεύουν, αυξάνεται η επινοητικότητά τους, εντείνονται οι αναφορές τους σε πολιτικά κινήματα και φιλοσόφους, ο έρωτας και η δίψα για τέχνη, χορό και μουσική. Η δραματουργία της παράστασης στηρίζεται σε συνεντεύξεις και έρευνα πεδίου σε περιοχές μετά από καταστροφικά φυσικά φαινόμενα. Παράλληλα, αναφέρεται σε συγγραφείς όπως οι Ντέιβιντ Σεπκόσκι, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Μορίς Μπλανσό, Ζαν Μποντριγιάρ κ.ά, ενώ αντλεί και από εμπειρίες των συμμετεχόντων.
