Λευτέρης Τσινάρης©
"Τι είναι ο έρωτας; Πώς τον βιώνουμε;". Τα δύο αυτά πανανθρώπινα, διαχρονικά ερωτήματα απασχόλησαν και απασχολούν την τέχνη. Το ερώτημα, όμως, "έχουμε όλοι πρόσβαση σε αυτόν;" είναι αυτό που θέτει πλάι τους η τόσο ταλαντούχα ομάδα "Εν δυνάμει" στην παράστασή της "Ερωτευμένα άλογα", όπου συμμετέχουν ανάπηροι και μη καλλιτέχνες. Μετά από την επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Φεστιβάλ Αθηνών, τα "Ερωτευμένα άλογα" ήρθε η ώρα να καλπάσουν για μία και μοναδική φορά προς την Ελευσίνα (Ανοιχτό Θέατρο Παλαιού Ελαιουργείου, 1/6).
Η σκηνική σύνθεση, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου και καλλιτεχνική διεύθυνση Ελένης Δημοπούλου, μιλά για τον έρωτα, αυτή την "αναπηρία" που εξουσιάζει, τορπιλίζει, δυναμιτίζει, τρελαίνει, φλέγει. Πρόκειται για μια παράσταση – ύμνο στη γενετήσια ορμή, σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από μια αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Είναι κάτι που προέκυψε από την ανάγκη των μελών της ομάδας να μοιραστούν ανοιχτά προσωπικές ιστορίες και να εξερευνήσουν οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας. Μια δημιουργία που ξεπερνά τους κοινωνικούς φραγμούς και παραμερίζει εμπόδια για να μιλήσει για το ά-λογο, το ένστικτο, το απαγορευμένο, τη φαντασία, την ψυχή που τελικά επιμένει στην αναζήτηση του ολοκληρωτικού και αμφίδρομου έρωτα.
Το κείμενο της παράστασης είναι αποτέλεσμα έρευνας των "Εν δυνάμει" πάνω στο ζήτημα του έρωτα και της αναπηρίας και συντίθεται από επεξεργασμένα αποσπάσματα συνεντεύξεων και πρωτότυπα κείμενα των μελών της ομάδας. Μεταξύ άλλων, ακούγεται και το κείμενο της Γιώτας Τεμπρίδου "Η σύμβαση", ενώ υπάρχουν διάχυτες αναφορές σε εμβληματικές φράσεις σπουδαίων στοχαστών και λογοτεχνών για αυτό που ονομάζουμε έρωτα.
"Η τόλμη, η ευθύτητα, η ειλικρίνεια που χαρακτηρίζουν την παράσταση μπροστά σε κατεξοχήν θέματα ταμπού (αναπηρία/έρωτας/σεξ) θα ήταν, ίσως, ικανοί λόγοι για να ξεχωρίσουμε την παράσταση αυτή ανάμεσα στις τόσες άλλες, όμως θα την αδικούσαμε κατάφωρα αν μέναμε μόνο σε αυτά. Ο τρόπος που οι ιδέες, τα θέματα και τα ζητούμενα έγιναν θέατρο θέτουν αυτόματα τα "Ερωτευμένα άλογα" στις πλέον συγκλονιστικές, ουσιαστικές και ολοκληρωμένες παραστάσεις που έχουμε δει στην ελληνική σκηνή διαχρονικά. [...]
Πρόκειται για ένα θέαμα πολυπρισματικό, με μουσική, κίνηση και λόγο, πλήρους εικαστικής ευγλωττίας, με στοιχεία θεάτρου ντοκουμέντου υποδειγματικά ενταγμένα σε μία θεατρικότατη πραγματικότητα και όχι ως εύκολη λύση, με χιούμορ και ποίηση, με ευφυή υπονοούμενα αλλά και με την ωμή αλήθεια γυμνή μπροστά μας. Και με ένα φινάλε λυτρωτικό σε μια σκηνή ανθολογίας.", διαβάζουμε στο "α", το οποίο ήταν εκεί στην παρουσίαση του έργου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Επί σκηνής εμφανίζεται ένα 28-μελές σύνολο ερμηνευτών: Κλειώ Αντωνοπούλου, Γιάννος Γαβαλάς, Μαρία Δαχλύθρα, Αγάπη Θεοδωρίδου-Κουνινή, Άννα Καλίντσεβα, Θεανώ Κόντα, Μαργαρίτα Καιναδά, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουϊτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Σοφία Κύρινα, Άγγελος Κωνσταντίνου, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Λύρας, Πάνος Ματζίρης, Θεοχάρης Μπαϊρακταρίδης, Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης, Σοφία Μπλέτσου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Θεανώ Παπαβασιλείου, Βασίλης Πέτρου, Χάρις Σερδάρη, Χρήστος Σιούμης, Παναγιώτης Τσουρουπίδης, Μαρία-Ταρσή Χελά, Αλέξανδρος Χάτσιος. Στο πιάνο βρίσκεται ο Γιώργος Χωλόπουλος, τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Ευαγγελία Κιρκινέ, τα φώτα ο Richard Anthony και ο Βαγγέλης Μαρούλης και τη διδασκαλία της κίνησης έχει αναλάβει ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Περισσότερες πληροφορίες στο 2023eleusis.eu
Περισσότερες πληροφορίες
Ερωτευμένα άλογα
Τι είναι ο έρωτας; Πώς τον βιώνουμε; Έχουμε όλοι πρόσβαση σε αυτόν; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν τους «Εν δυνάμει», σε μία παράσταση-ύμνο στην πηγαία ζωτικότητα, τη γενετήσια ορμή, σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από μια αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Το κείμενο της παράστασης είναι αποτέλεσμα έρευνας πάνω στο ζήτημα του έρωτα και της αναπηρίας και συντίθεται από επεξεργασμένα αποσπάσματα συνεντεύξεων, διάχυτες αναφορές σε εμβληματικές φράσεις σπουδαίων στοχαστών και λογοτεχνών, αλλά και πρωτότυπα κείμενα των μελών της ομάδας. Ανάγκη των τελευταίων ήταν να μοιραστούν προσωπικές ιστορίες, εξερευνώντας οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας.
