Σε έχουμε δει στο "Άντρες έτοιμοι για όλα" και τώρα στο "Άντρες με τα όλα τους".
Η μουσική παράσταση του 2002 ήταν θεατρική διασκευή της ταινίας "Full Monty" και ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για την εποχή του. Το έργο "Άντρες με τα όλα τους" που ανεβαίνει στο Βέμπο βασίζεται στο "Ladies Night" των Στίβεν Σινκλέρ και Άντονι Μακάρτεν, ένα θεατρικό έργο που το έχουμε "ελληνοποιήσει" και το έχουμε φέρει στο σήμερα. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι Άγγλοι εργάτες, αλλά Έλληνες που παλεύουν να επιβιώσουν στη μετα-covid εποχή. Εγώ, για παράδειγμα, υποδύομαι ένα τύπο που είχε ένα μπαράκι και μέσα στην πανδημική κρίση καταστράφηκε επαγγελματικά. Η δε γυναίκα του αγαπάει τα λούσα και αυτό συντέλεσε στην κατάρρευσή του. Ενώ ένα κομμάτι του ρόλου είναι αστείο και πάρα πολύ διασκεδαστικό, υπάρχει κι ένα βαθιά ανθρώπινο κομμάτι που ακουμπάει σε ό,τι συμβαίνει στο πενήντα τοις εκατό του κόσμου, που περνάει πολύ δύσκολα.
Το έργο περνά αισιόδοξα μηνύματα;
Ναι, βέβαια. Μιλάει μεν για την απόγνωση των ανθρώπων, αλλά τελικά δείχνει πώς μπορεί κανείς να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση και να βρει μια αχτίδα φωτός για να προχωρήσει τη ζωή του παρακάτω. Μιλάει για απλά, καθημερινά πράγματα, όπως το πώς διαχειρίζεσαι τα πράγματα με την πρώην γυναίκα σου πάνω στο θέμα του παιδιού ή τη σεξουαλική δυσλειτουργία που σε κάνει να νιώθεις χάλια αλλά μπορείς να το ξεπεράσεις και πολλά άλλα. Στο "Άντρες με τα όλα τους" η μουσική, ο χορός, το τραγούδι συνδυάζονται για να σου δείξουν ότι η ζωή δεν είναι μόνο μαυρίλα. Τα τελευταία χρόνια στην παλέτα της ζωής, το χρώμα που μας αντιπροσωπεύει όλους είναι το γκρι. Η μόνη χαρά και ελπίδα μπορεί να έρθει μέσα από τις τέχνες, δεν βλέπω άλλη διέξοδο. Πρέπει να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας για να γίνουμε λίγο καλύτεροι και γι’ αυτό απαιτείται μια διεργασία. Από την ημέρα που ξεκίνησα ψυχοθεραπεία έγινα καλύτερος ηθοποιός, γιατί έμαθα να διαβάζω καλύτερα τους ρόλους. Άρχισα να αναζητώ το βάθος, να βρίσκω τις σκιές ενός ρόλου, να τον κάνω πιο ανάγλυφο όταν χρειάζεται.
Πώς είναι η συνεργασία με τη Θέμιδα Μαρσέλλου και ποιοι είναι οι συμπρωταγωνιστές σου;
Στην παράσταση παίζουν ο Σωτήρης Καλυβάτσης, ο Γιώργος Γαλίτης, ο Ησαΐας Ματιάμπα, ο Θανάσης Παπατρέχας, ο Ντάνιελ Νούρκα, η Ελένη Καρακάση, η Παρθένα Χοροζίδου, η Ιζαμπέλλα Φούλοπ και η Κατερίνα Στικούδη. Η Θέμιδα έχει κάνει μια πολύ ωραία διασκευή. Είναι ένα κορίτσι πολύ ταλαντούχο. Τη λέω κορίτσι επειδή τη γνώρισα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου σε ηλικία 18 ετών. Ήταν ένα κατάξανθο κορίτσι που αγαπούσε τα μιούζικαλ, τη μουσική και ονειρευόταν. Κατάφερε να κυνηγήσει το όνειρό της και να κάνει σημαντικά πράγματα στην πορεία. Δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί και το χαίρομαι πολύ. Τώρα που ξανασυναντηθήκαμε είδα ότι κρατάει το κοριτσάκι μέσα της.
Αυτό είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας της;
Το μυστικό της είναι η αγάπη της για το είδος που υπηρετεί. Θέλει αγνότητα και παιδική ψυχή το μιούζικαλ για να το ακουμπήσεις, και η Θέμιδα τα διαθέτει και τα δύο.
Κι εσύ έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με το μουσικό θέατρο. Δεν μπορώ να σε ξεχάσω στην "Κυρία Επιθεώρηση".
Μου αρέσει πολύ αυτό το είδος και θέλω να πιστεύω ότι το έχω υπηρετήσει αξιοπρεπώς μέχρι σήμερα. Είναι ένα είδος που αγαπάω πολύ γιατί συνδυάζει και υψηλή υποκριτική με το τραγούδι και το χορό. Σιγά σιγά το αποχαιρετάω, βέβαια, επειδή μεγαλώνω και δεν έχω πια τις αντοχές που είχα. Η "Κυρία Επιθεώρηση" ήταν μια πολύ απαιτητική μουσικοθεατρική παράσταση και, όταν μου το πρότειναν, είπα "κάν’ το και διασκέδασέ το". Δεν είχε τίποτα χυδαίο ή δεύτερο, γι’ αυτό και πέτυχε. Ήταν πολύ ωραία παραγωγή, φροντισμένη, ο Φωκάς Ευαγγελινός είχε κάνει εξαιρετική δουλειά και το ευχαριστηθήκαμε όλοι.
Πιστεύεις ότι γίνονται εκπτώσεις πια, σε επίπεδο παραγωγής;
Τα μπάτζετ είναι πολύ πιεσμένα πλέον και επίσης παρατηρώ ότι έχουν μπει στο χώρο του θεάτρου άνθρωποι που υποστηρίζουν την ευκολία, αποφεύγουν τον κόπο και δεν έχουν καλλιτεχνική μάτια. Η παραστατική τέχνη θέλει να την αγαπάς πολύ. Το σίγουρο είναι πως όλα αποτυπώνονται στη σκηνή, η πρόθεση που έχει ένας καλλιτέχνης είναι ορατή στο κοινό. Δεν μπορείς να ξεγελάς τον κόσμο, δεν μπορείς να παρουσιάζεις φο μπιζού για διαμάντια. Μπορεί να έκανα και πράγματα που δεν πήγαν καλά, αλλά η πρόθεσή μου δεν ήταν ποτέ η αρπαχτή.
Έχεις φύγει από κάποια δουλειά;
Αν η πρόθεση των ανθρώπων που φτιάχνουν κάτι δεν είναι καλή, όσο και να παλέψεις εσύ, δεν μπορείς να το αθωώσεις. Μετά την περιπέτεια που ζήσαμε με τον κορονοϊό πιστεύω πως οι περισσότεροι μπήκαμε στη δουλειά με κέφι για να κάνουμε την τέχνη που αγαπάμε! Στο "Άντρες με τα όλα τους" είπαμε ελάτε να προσπαθήσουμε να δώσουμε το καλύτερο στον κόσμο. Ο κόσμος όσο κι αν παρασύρεται από Σειρήνες καταλαβαίνει.
Σε επηρεάζει η αντίδραση του κοινού την ώρα που παίζεις;
Προσπαθώ να μην με επηρεάζει αλλά αν είναι κάτι πολύ κραυγαλέο, ίσως ναι, επηρεάζομαι. Υπάρχει κόσμος που έρχεται στο θέατρο και δεν έχει σεβασμό απέναντι στους άλλους θεατές και στους ανθρώπους που παίζουν. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει να χτυπάει το κινητό και να απαντούν, εν τω μέσω της παράστασης, σαν να είναι σπίτι τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε αυτήν την περίπτωση, κάνεις παύση, λες "παρακαλώ πολύ" και συνεχίζεις. Δεν είναι πολύ εύκολο να το αντιμετωπίσεις αυτό αλλά μαθαίνεις να ζεις μαζί του και πηγαίνεις παρακάτω. Κάτι έχει αλλάξει και το βλέπουμε συνολικά. Έχει αλλάξει η ηθική των πραγμάτων, έχει αλλάξει το ήθος των ανθρώπων. Κάτι είναι σάπιο, κάτι αλλάζει προς το άσχημο. Δεν σεβόμαστε, δεν πάμε με συνείδηση στο θέατρο. Με μεγάλη ευκολία απαξιώνει ο ένας τον άλλο.
Μετά τις αποκαλύψεις και τα γεγονότα που συνέβησαν στο θέατρο έχει αλλάξει η σχέση των συνεργατών στα παρασκήνια;
Νιώθω ακόμα πιο δυνατά ότι είμαστε ο ένας για τον άλλον. Γνωρίζαμε τις δυσκολίες που υπήρχαν στο θέατρο, αλλά δεν ξέραμε το μέγεθος. Προσωπικά έπεσα από τα σύννεφα για το μέγεθος των πραγμάτων. Μετά τις αποκαλύψεις άλλαξαν νοοτροπίες, ησύχασαν τα πράγματα. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν συμπεριφερθεί με άσχημους τρόπους και οι υποθέσεις τους δεν έχουν φτάσει στα δικαστήρια και δεν θα φτάσουν αν δε γίνουν καταγγελίες. Πρέπει να βρούμε τον βηματισμό μας μέσα στο θέατρο. Τώρα πια, με όλα αυτά που γίνονται διαβάζω ένα έργο και αναρωτιέμαι τι έχει να πει στο κοινό; Πολλές φορές νιώθεις ότι έχουν ειπωθεί όλα. Όταν επιλέγουμε ένα έργο θα πρέπει οι σκηνοθέτες και οι ηθοποιοί να θέλουμε να έχουμε να πούμε κάτι σημαντικό.
Φαίνεται πως εσύ έχεις βρει αυτό το σημαντικό που θέλεις να πεις, τόσο ως ηθοποιός στην παράσταση "Άντρες με τα όλα τους" που κάνει πρεμιέρα στο Βέμπο 11 Νοεμβρίου, όσο και ως σκηνοθέτης στο έργο του Τζο Όρτον "Τι είδε ο μπάτλερ" που παίζεται στο θέατρο στο Άλμα.
Το "Άντρες με τα όλα τους" κάνει βουτιά στην κωμωδία και στο ανθρώπινο και φτάνει μέχρι το δραματικό. Έχει μουσική, έχει χορό, έχει στριπτίζ… Ζεις μια ολόκληρη ζωή μέσα σε δυο ώρες. Νιώθω ευγνωμοσύνη γιατί δεν δίνεται εύκολα η ευκαιρία να μπεις σε ένα τέτοιο κόσμο. Το "Τι είδε ο μπάτλερ" του Τζο Όρτον σατιρίζει την εποχή του συγγραφέα, στα ‘60s, και θα πρέπει να ήταν γροθιά στο στομάχι. Έχει ένα φοβερό σαρκασμό για μία ολόκληρη κοινωνία, που αλλά εννοεί και αλλά κάνει. Γελάς με την ψυχή σου γιατί βλέπεις τα μούτρα σου μέσα στο έργο, τη σχέση με τον/την σύντροφο σου, με τους φίλους. Στο έργο συμβαίνει η απόλυτη υποκρισία και ο απόλυτος πανικός. Στην παράσταση παίζουν οι Κώστας Αποστολάκης, Σπύρος Πούλης, Μαρία Φιλίππου, Αντώνης Καλομοιράκης, Μελίνα Σπετσιέρη και Σπύρος Κυριάκος και ως σκηνοθέτης το αντιμετώπισα σαν να είναι έργο του Ζορζ Φεντό, του Ευγένιου Λαμπίς για έχει μία γλύκα, ένα θεατρικό παιχνίδι. Είπα στο θίασο: παιδιά πείτε την ιστορία και διασκεδάστε το!
Περισσότερες πληροφορίες
Τι είδε ο μπάτλερ
Βρετανική κωμωδία και σάτιρα της υποκρισίας της αστικής τάξης συνάμα με φόντο μια ψυχιατρική κλινική και πρωταγωνιστή τον ιδιοκτήτη της.
Άντρες με τα όλα τους
Έξι άνεργοι γείτονες αποφασίζουν να κάνουν ένα σόου στριπτίζ για να βγουν από το οικονομικό αδιέξοδο στη μεταφορά του έργου των Στίβεν Σινκλέρ και Άντονι ΜακΚάρτεν, που γράφτηκε το 1987 στη Νέα Ζηλανδία, στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Επειδή όμως κανείς τους δεν ξέρει ούτε να χορεύει ούτε να γδύνεται, ζητούν βοήθεια από μια χορογράφο. Μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις βγαλμένες από το σήμερα, αναδεικνύονται προβλήματα της καθημερινότητας όπως είναι ένα διαζύγιο και τα παρελκόμενα του, η απιστία και οι εξωσυζυγικές σχέσεις, η απόλυση, ο νεοπλουτισμός, ο ρατσισμός και πολλά άλλα. Κάθε ένας από τους χαρακτήρες είναι ένα κομμάτι ενός παζλ που περιγράφει όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.
