"The Music Critic": Αυτή την παράσταση ποιος θα τολμήσει να την κρίνει;

Ανάμεσα στους μεγάλους χολιγουντιανούς ηθοποιούς της εποχής μας, σίγουρα ο Τζον Μάλκοβιτς κατέχει μια καλή θέση. Είναι ο μόνος ηθοποιός που έχει μια ταινία για το "πως είναι να είσαι ο εαυτός του"• ο λόγος φυσικά για τη φανταστική κωμωδία του 1999 "Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς" που σηματοδότησε το ντεμπούτο του σκηνοθέτη Σπάικ Γιόνζι, βασισμένη στο σενάριο του, επίσης πρωτοεμφανιζόμενου, Τσάρλι Κάουφμαν. Σε κάθε εμφάνιση πίσω από το φακό ή κάτω από τους προβολείς, ο Μάλκοβιτς είναι μονίμως διαφορετικός, μιας και παίζει το παιχνίδι των μεταμορφώσεων στα δάχτυλα. Αρκεί να δει κανείς τις φωτογραφίες που προέκυψαν από το πρότζεκτ του φωτογράφου Sandro Miller, με τον ηθοποιό να αναβιώνει σπουδαία πορτρέτα της ιστορίας, από τον Αϊνστάιν και τον Πάμπλο Πικάσο μέχρι τη Μέριλιν Μονρόε και τον Μικ Τζάγκερ σε μια έκθεση που παρουσιάστηκε το 2014, στην Catherine Edelman Gallery του Σικάγου. Κι αν πιάσουμε την κινούμενη εικόνα και ξεκινήσουμε να φυλλομετρούμε τις δεκάδες εμφανίσεις του στον κινηματογράφο, η λίστα των επιτυχιών είναι ατελείωτη: "Επικίνδυνες Σχέσεις", "Η Ανταλλαγή", "Τσάι στη Σαχάρα", "Μια Θέση στην Καρδιά", "Δεύτερη Ευκαιρία" (δύο υποψηφιότητες για βραβεία Όσκαρ) κ.ά. 

Στο μυαλό του κοινού του Τζον Μάλκοβιτς

Ο Τζον Μάλκοβιτς άρχισε να ασχολείται με την ηθοποιία στο γυμνάσιο, σπούδασε στο θεατρικό τμήμα του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ιλινόις και, το 1976, ίδρυσε μαζί με φίλους τον θίασο Steppenwolf, ένα απ’ τα πιο τολμηρά και φημισμένα θεατρικά σύνολα στις ΗΠΑ, που πήρε το όνομά του από το βιβλίο "Ο λύκος της στέπας" του Έρμαν Έσε. Ο θίασος έγινε γνωστός το 1984, με το ανέβασμα του έργου "True West", του Σαμ Σέπαρντ, που είχε πρωτοπαρουσιαστεί στο Μπρόντγουεϊ με τους Τόμι Λι Τζόουνς και Πίτερ Μπόιλ, χωρίς να γνωρίσει επιτυχία. Ο Γκάρι Σινίζ και ο Μάλκοβιτς το διασκεύασαν και πρωταγωνίστησαν, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Όταν έφεραν το έργο στη Νέα Υόρκη, η ανταπόκριση ήταν ενθουσιώδης και έθεσε τα θεμέλια μιας λαμπρής κινηματογραφικής καριέρας.

Αλλάζει πρόσωπα σαν χαμελαίοντας ο Τζον Μάλκοβιτς. Υποκλιθήκαμε μπροστά στον μάγο των μεταμορφώσεων και στο "Playing Lynch", όπου ο ακομπλεξάριστος Μάλκοβιτς ερμηνεύει χαρακτήρες από τη φιλμογραφία του Ντέιβιντ Λιντς (2016): από τη Log Lady και τον Ντέιλ Κούπερ μέχρι τον Άνθρωπο Ελέφαντα. Δεν πρόκειται όμως για απλά τεχνάσματα, αφού καθηλώνει και με την υποκριτική του δεινότητα: Η ερμηνεία του δεν διακρίνεται από "φλυαρία", αντιθέτως είναι εσωτερική, ακριβής, λακωνική. Τον έχουμε δει και άλλοτε να ερμηνεύει ζωντανά, άλλωστε: Ο ηθοποιός-φαινόμενο επισκέφτηκε την Αθήνα το 2010 και έπαιξε στο Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος", στο πλαίσιο του "Θεάτρου πέρα από τα όρια" της Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας, σε ένα μουσικοθεατρικό έργο του Μάικλ Στούρμινγκερ, με τίτλο "Κολασμένη κωμωδία: οι εξομολογήσεις ενός κατά συρροήν δολοφόνου". Επιστρατεύοντας την εκφραστικότητά του, χρησιμοποιώντας κάτι από τον αυθορμητισμό της stand-up comedy και με τη συνοδεία της ορχήστρας της Βιεννέζικης Ακαδημίας και δύο υψίφωνων, πρωταγωνίστησε στην αυτοβιογραφία του Τζακ Ούτερβεγκερ, συγγραφέα και δημοσιογράφου, αγαπημένου της βιεννέζικης ελίτ, ο οποίος κατηγορήθηκε για σειρά δολοφονιών.

Being Aleksey Igudesman

Τώρα, ο Μάλκοβιτς επιστρέφει στη χώρα μας, αυτήν τη φορά στο Ηρώδειο (5 Οκτωβρίου), προσκεκλημένος της εταιρείας Λυκόφως και της Intershow Productions, με ένα πρότζεκτ που συνδυάζει μουσική και αφήγηση. To "The Music Critic", σε σύλληψη και δημιουργία του βιολιστή, συνθέτη, παραγωγού και ηθοποιού Αλεξέι Ιγκούντεσμαν "δημιουργεί ένα σαρδόνιο μείγμα από τις χειρότερες –και μάλλον απροσδόκητες– μουσικές κριτικές των τελευταίων αιώνων που γράφτηκαν από τους διασημότερους μουσικούς κριτικούς του κόσμου για μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας μουσικής". Ο Τζον Μάλκοβιτς επιστρατεύει την επιδεξιότητά του και ερμηνεύει το ρόλο του κακού κριτικού (ένα ποτ πουρί από πολλούς που έχουν περάσει) που πιστεύει ότι η μουσική του Μπετόβεν, του Σοπέν, του Προκόφιεφ και τόσων άλλων είναι "απλώς κουραστική και θλιβερή". Μάλιστα στο φινάλε, η παράσταση κλείνει με το "Βασανιστήριο του Μάλκοβιτς", μια φρικτή κριτική που γράφτηκε κάποτε για τον ίδιο. Κατά τη διάρκεια θα ερμηνευτούν αποσπάσματα από μουσικές των Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σοπέν, Μπραμς, Σούμαν, Ντεμπισί, Προκόφιεφ, Ιζαΐ, Καντσέλι, Πιατσόλα, καθώς και του δημιουργού της παράστασης Αλεξέι Ιγκούντεσμαν, ο οποίος αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη που θα έχουμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε. Εξαίρετος βιολιστής με αχαλίνωτη δημιουργικότητα, ο ρωσικής καταγωγής Ιγκούντεσμαν συνηθίζει να υλοποιεί τις συνθετικές και ερμηνευτικές ιδέες του –αρκετά ανορθόδοξες για τους λάτρεις της κλασικής μουσικής– παίζοντας με ένα βιολί Santo Serafin των αρχών του 18ου αιώνα. Έχει συνθέσει και παίξει μουσική για τις ταινίες "Sherlock Holmes", "Madagascar 3", "Inferno" κ.ά. και είναι τόσο δραστήριος που έγινε συνιδρυτής του Music Traveler, μιας εφαρμογής και διαδικτυακής πλατφόρμας που στοχεύει να κάνει τα μουσικά όργανα πιο διαθέσιμα στους μουσικούς και τους λάτρεις της μουσικής παγκοσμίως. Λατρεύει να ανατρέπει τις συμβάσεις της κλασικής μουσικής και μπολιάζει με άφθονο χιούμορ τα σόου που στήνει με τον πιανίστα Χιούνγκ-Κι Τζου, τον οποίο και θα απολαύσουμε επίσης ζωντανά. Κοινός τους στόχος; Να κάνουν την κλασική μουσική προσιτή σε ένα ευρύτερο και νεότερο κοινό. 

Σε μια κρίσιμη πολιτικά περίοδο, η τέχνη απλώνει γέφυρες επικοινωνίας. Το "The Music Critic" προτείνει μια ωραία ρωσοαμερικανική συνάντηση με Μάλκοβιτς- Ιγκούντεσμαν και είναι ένα καλό ζέσταμα για την επόμενη συνάντηση του πολυτάλαντου Τζον Μάλκοβιτς με έναν ακόμα Ρώσο καλλιτέχνη: τον Τιμοφέι Κουλιάμπιν, ο οποίος θα τον σκηνοθετήσει στη "Μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι" του Κολτές, μια παράσταση που θα δούμε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (9-12 Φεβρουαρίου).