Ένα συγκινητικό μάθημα performance έδωσε στο ένθερμο κοινό του Ηρωδείου η Laurie Anderson την Κυριακή που μας πέρασε. Αειθαλής, πνευματώδης, ακατάτακτη, η Anderson μας παρέσυρε μαζί με τον τσελίστα της σε μια ποιητική αντίδραση στη γη που καίγεται και καίγεται και καίγεται, που λιώνει και λιώνει και λιώνει, στα ζωικά είδη που εξαφανίζονται καθημερινά, στους κόσμους των "Ορνίθων" του Αριστοφάνη, στα ολογράμματα καλλιτεχνών που περιοδεύουν αντί γι’ αυτούς, στους τοίχους και στα σύνορα. Η μετα-αληθινή πραγματικότητα που συνεχίζει να βιώνει η Αμερική από την εκλογή του Τραμπ και μετά σχολιάστηκε με διαφορετικούς τρόπους – όπως χαρακτηριστικά είπε η Anderson, έκτοτε ακούει καθημερινά το ουρλιαχτό-αντίδραση της Γιόκο Όνο την επομένη της εκλογής του, και κάλεσε όλο το Ηρώδειο να ουρλιάξει για μερικά δευτερόλεπτα. Τσιτάροντας τον Αμερικανό κρυπτογράφο Bruce Schneier που έχει δηλώσει "Αν νομίζετε ότι οι μηχανές θα λύσουν τα προβλήματά σας, δεν γνωρίζετε ούτε τις μηχανές ούτε τα προβλήματα σας", η Anderson έκανε μάλιστα κι ένα... αναλογικό διάλειμμα για troubleshooting όταν ο υπολογιστής της αποσυνδέθηκε και μέχρι ο τεχνικός να αποκαταστήσει τη σύνδεση.
Διαβάστε Επίσης
Δυστυχώς στην Επίδαυρο, μία μέρα πριν, το… troubleshooting δεν πήγε και τόσο καλά παρά την ευφορία που ένιωθες στον αέρα στην πρεμιέρα της "Μήδειας" σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού, που έγινε τελικά το Σάββατο 9 Ιουλίου, μετά την ακύρωση της παράστασης της Παρασκευής λόγω στάσης εργασίας των εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Μόσχος παρακολούθησε μεν την πρεμιέρα καθισμένος ανάμεσα στον υφυπουργό Πολιτισμού Νικόλα Γιατρομανωλάκη και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορεί όμως να μην του καταλογιστεί ένα μερίδιο ευθύνης για το χειρισμό που οδήγησε στην πρωτοφανή στα χρονικά ακύρωση επιδαύριας πρεμιέρας λόγω στάσης εργασίας για ένα δίκαιο αίτημα που από την πλευρά του το Υπουργείο είχε ήδη δεσμευτεί να ικανοποιήσει, χωρίς όμως να υπάρξει γραπτή διαβεβαίωση, όπως άλλωστε συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Ειδικότερα τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε το Εθνικό Θέατρο για την κήρυξη της στάσης εργασίας παράνομης όξυναν την κατάσταση, ενώ η οργισμένη ανακοίνωση των εργαζομένων κατά του Δ.Σ. και του καλλιτεχνικού διευθυντή μετά την απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων από το δικαστήριο πρόσθεσε επιπλέον αχρείαστη ένταση (δεδομένης και της ικανοποίησης του αιτήματος).
Ας ελπίσουμε να ήταν αυτή η τελευταία πράξη του δράματος, και η κατάσταση να εξομαλυνθεί προκειμένου το Εθνικό Θέατρο να ανοίξει τη νέα σελίδα που όλες ευχόμαστε, για την οποία η καλή συνεργασία μεταξύ της διοίκησης αλλά και των νέων καλλιτεχνικών διευθυντών της Πειραματικής Σκηνής και των εργαζομένων είναι εξίσου σημαντική με την υποστήριξη της πολιτείας. Μέχρι τότε αναζητήστε τη "Μήδεια" στις αθηναϊκές της παραστάσεις για να κρίνετε ιδίοις όμμασι αν ο εξαιρετικός θίασος και οι εμπνευσμένες ενέσεις επικαιρότητας (δεν χρειάζονταν και πολλές είναι η αλήθεια!) που πρόσθεσε ο Καλαβριανός, γράφοντας μάλιστα δύο δικά του χορικά ("Αθάνατη ελληνική Ελλάδος Ελληνίδα, εσένα μόνο δέχομαι να βάψεις την πατρίδα, με αίμα κατακόκκινο, εν οίδα ότι ουδέν είδα! Την τύφλα μου δηλαδή!") αντέχουν στις μέρες μας ή η επιλογή του Εθνικού είναι παρωχημένη ή ακόμη και προσβλητική για τα ήθη και τις κατακτήσεις των καιρών μας. Η απάντηση δεν είναι δεδομένη και η συζήτηση που ανοίγει, έστω και μη ηθελημένα, με την επιλογή του το Εθνικό Θέατρο καλοδεχούμενη.
Διαβάστε Επίσης
© Πρώτης φωτογραφίας: Ελίνα Γιουνανλή
