@Θωμάς Δασκαλάκης
Μια ωραία γιορτή θύμιζε το Σάββατο το βράδυ η Πειραιώς 260, με τους θεατρόφιλους να δίνουν μαζικά το "παρών" στην παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά "Η άλλη πλευρά της καταιγίδας" και στη χορευτική περφόρμανς της Ερμίρα Γκόρο "THIRST". Οι πιο αφοσιωμένοι από αυτούς παρέμειναν και στις συζητήσεις με τους δημιουργούς που ακολούθησαν μετά το τέλος και των δύο παραστάσεων, ενώ οι περισσότεροι δεν έλεγαν να φύγουν από τη φωτισμένη αυλή όπου τα streetfood vans είχαν πάρει φωτιά και η ομάδα του "Six d.o.g.s." έφτιαχνε ωραία πάρτι ατμόσφαιρα με DJ και ποτά. Απολαμβάνοντας το βιομηχανικό τοπίο συντροφιά με το πρώτο φεγγάρι, αισθανθήκαμε για άλλη μία φορά πόσο μοναδικός είναι ο χώρος της Πειραιώς 260 σε συνδυασμό με το πάντα δυναμικό πρόγραμμά της, μνημονεύοντας τον Γιώργο Λούκο που καθ’ υπόδειξιν του Λευτέρη Βογιατζή ανακάλυψε το εντελώς εγκαταλελειμμένο ακίνητο και έδωσε νέα πνοή στο Φεστιβάλ κτιριακά και ουσιαστικά. Ελπίζουμε να ευοδωθούν σύντομα και τα σχέδια για τη μετακίνηση εδώ της διοίκησης και γενικά για την αναμόρφωση της Πειραιώς 260, σε συνέχεια των επιτυχημένων κινήσεων που έγιναν επί θητείας Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, ώστε να έχει ο επισκέπτης εδώ μια συνολική εμπειρία ψυχαγωγίας.
Φέτος, πάντως, το Φεστιβάλ έκανε ιδανική πρεμιέρα με το φαντασμαγορικό, αλλά συνάμα επί της ουσίας θεατρικό, στοίχημα του Χουβαρδά και είναι σημαντικό, όπως επεσήμανε η κριτικός του "α" Τώνια Καράογλου, που το πλαίσιο αυτό δίνει την ευκαιρία για την επίτευξη μιας μεγαλειώδους, υψηλών τεχνολογικών απαιτήσεων παραγωγής: "Η αισθητική και τεχνική υπεροχή της παράστασης ήταν αξιοσημείωτη, γεγονός που επισφραγίζει τη σπουδαιότητα –και την αναγκαιότητα– ύπαρξης θεσμών που μπορούν να υποστηρίξουν παραγωγές τέτοιων απαιτήσεων".
> Διάβασε ακόμη: Όλα όσα θα δούμε στην Πειραιώς 260 το φετινό καλοκαίρι
Δυστυχώς, η θητεία της Κατερίνας Ευαγγελάτου συνέπεσε με την πανδημία, οπότε δεν κατάφερε να ξεδιπλώσει την πρόταση που είχε κατά νου, η οποία περιλάμβανε και κάποιες νέες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της εξωστρέφειας της εγχώριας παραγωγής. Ένας λόγος παραπάνω, λοιπόν, να ανανεωθεί η θητεία της, αφού ούτως ή άλλως απαιτείται χρόνος για να χαραχτεί συνολικά η πολιτική ενός τέτοιου θεσμού. Ως προς το ρεπερτόριο, οι επιλογές της είχαν άποψη και κράτησαν ψηλά το ενδιαφέρον, εστιάζοντας τόσο στη μετατροπή της Επιδαύρου σε πεδίο αναζητήσεων όσο και στην παρουσίαση ενός διεθνούς προγράμματος απαιτήσεων στην Πειραιώς, αλλά και στη μουσική ανανέωση του Ηρωδείου. Καθώς από το Υπουργείο τηρείται σιγή ιχθύος ως προς το μέλλον της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, ελπίζουμε η μετα-Covid εποχή να είναι όσο γίνεται πιο ευνοϊκή για το Φεστιβάλ.
Μέχρι τότε ραντεβού στην Πειραιώς!
ΥΓ. Μήπως θα έπρεπε να ξαναρχίσει τις διαδρομές του και το πούλμαν που ενώνει την Πειραιώς με το κέντρο της Αθήνας; Γιατί και από δω, όπως και από την υπόλοιπη τουριστοκρατούμενη Αθήνα, πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες όσων καθυστερούν χαρακτηριστικά να βρουν ταξί για την επιστροφή τους.
@ πρώτης εικόνας: Θωμάς Δασκαλάκης
