Ο Γιώργος Δικαίος και ο Εμμανουήλ Κοντός μιλούν στο "α” με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετούν από 13 Μαΐου στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α. με τίτλο "Βάκχαι, μία συλλογική αφήγηση" με το θεατρικό σχήμα Επτάρχεια. Αντλώντας έμπνευση από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη και με τη σύμπραξη μιας ομάδας σημαντικών καλλιτεχνικών συνεργατών, των Μαρίας Όλγας Αθηναίου, Δημήτρη Καμαρωτού, Ρηνιώς Κυριαζή, Αμαλίας Μουτούση, Αργύρη Ξάφη και Ιωάννας Ρεμεδιάκη, πέντε ηθοποιοί -Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Εμμανουήλ Κοντός, Εμμανουέλα Μαγκώνη, Κατερίνα Νταλιάνη, Ανδρομάχη Φουντουλίδου- γίνονται μέτοχοι μιας υπερβατικής εμπειρίας - γνωριμίας με τον Διόνυσο, σε μια παράσταση - αποτέλεσμα ερευνητικού εργαστηρίου. Κι όπως μας λένε οι σκηνοθέτες αυτήν την εμπειρία θέλουν να επικοινωνήσουν και με τους θεατές!
Ποια ήταν η πρώτη σας καλλιτεχνική συνάντηση; Σκηνοθετείτε πρώτη φορά από κοινού;
Η πρώτη μας καλλιτεχνική συνάντηση συνέβη το 2013 όταν ξεκινήσαμε να σπουδάζουμε μαζί στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Έπειτα επαγγελματικά πια βρεθήκαμε ξανά όταν συστάθηκε το θεατρικό σχήμα Επτάρχεια. Συνεργαστήκαμε στη video performance "Έτσι πεθαίνουμε" σε σκηνοθεσία του Αργύρη Ξάφη και στη συνέχεια από τη θέση του ηθοποιού και του σκηνοθέτη στη "Γενική πρόβα αυτοκτονίας" στο θέατρο Skrow που ανέβηκε το Νοέμβριο του 2021. Τώρα είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε ως σκηνοθέτες αυτής της συλλογικής αφήγησης των "Βακχών" του Ευριπίδη.
Πώς προέκυψε η δημιουργία της παράστασης "Βάκχαι, μία συλλογική αφήγηση";
Ο χρόνος που προσέφερε η πρώτη καραντίνα ήταν και η συγκυρία για την έναρξη της ενασχόλησης μας με τις "Βάκχες". Εκκινώντας από την κοινή ανάγκη διαφόρων μελών της ομάδας των Επταρχείων να επανασυστηθούμε με την Τέχνη μας και τα υλικά της, η πρώτη μας ιδέα ήταν να προσφέρουμε στους εαυτούς μας μια μακρόχρονη ερευνητική διαδικασία εν είδει σεμιναρίου με επισκέπτες συνεργάτες. Με αντικείμενο εργασίας το αρχαίο δράμα, επιλέξαμε το έργο του Ευριπίδη ως όχημα για την πιο γενναία βουτιά στα πιο άγνωστα νερά! Φτάνοντας στον τελικό σχεδιασμό της πρότασης μας κι αφού είχαμε στο μυαλό μας ποιους ανθρώπους θα θέλαμε κοντά μας, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και στην παρουσίαση αυτής της ερευνητικής διαδρομής ως ένα work in progress. Και μέχρι και σήμερα, προσπαθούμε να κρατήσουμε όσο το δυνατόν καθαρότερο τον χαρακτήρα αυτής της πρώτης ιδέας μας, στην παράσταση που πρόκειται να παρουσιάσουμε.
Πώς διαμορφώθηκε η συνεργασία σας με την ομάδα των καλλιτεχνικών συντελεστών και πώς εξελίχθηκε η ερευνητική διαδικασία;
Η συνεργασία μας με την ομάδα των καλλιτεχνικών συντελεστών και ερευνητών προέκυψε έπειτα από ένα αίτημα δικό μας να συναντηθούμε με ανθρώπους και με τα υλικά που κρατούν και τις προσεγγίσεις που δοκιμάζουν πάνω στο αρχαίο δράμα και γενικότερα στην τέχνη. Από τον Ιανουάριο έχουμε συναντήσει υλικά άλλοτε αλληλοσυμπληρωματικά, άλλοτε συγκρουόμενα, άλλοτε τελείως διαφορετικά. Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως από όλα όσα εμφανίστηκαν ως ερεθίσματα, κάτι πολύ στοιχειώδες έχει μείνει ως απόσταγμα στη δική μας εμπειρία, της έρευνας και της παράστασης. Καθώς, λοιπόν, συναντάμε τα υλικά, ξαναβρίσκουμε κάθε φορά και τους ανθρώπους που συνεργαστήκαμε. Αυτό μάλλον είναι και η χαρά των σχέσεων και των συναντήσεων στην τέχνη και τη ζωή.
Μέσα από την παράσταση προτείνουμε απλά το δικό μας τρόπο να καταλαβαίνουμε τα πράγματα, σήμερα, τώρα. Δεν είναι ρηξικέλευθος, ούτε ολοκαίνουργιος. Είναι μία προσπάθεια να είμαστε όσο πιο ειλικρινείς μπορούμε σε αυτή την εποχή της μετανεωτερικότητας, όπου όλα έχουν υπάρξει και επαναληφθεί.
Η παράσταση αποσκοπεί να μιλήσει για το σήμερα μέσα από τον λόγο του Ευριπίδη;
Η άμεση αναγωγή στο σήμερα, ειδικά διαμέσου τέτοιων κειμένων και λόγω της απόστασης που μας χωρίζει από αυτά, είναι ένας δρόμος αρκετά επικίνδυνος. Την ίδια στιγμή τα έργα αυτά αγγίζουν έτσι κι αλλιώς θέματα διαχρονικά και αποτελούν κομμάτι μιας κληρονομιάς που είμαστε τυχεροί που μας έχει προσφερθεί. Δεδομένου, λοιπόν, ότι 6 καλλιτέχνες, εδώ στο 2022, έρχονται σε επαφή και κουβαλούν τα λόγια του Ευριπίδη, κάνουν ήδη την παράσταση να συνομιλεί με το σήμερα από έναν πιο έμμεσο και πραγματικό δρόμο.
Προτείνετε μέσα από την παράσταση έναν νέο τρόπο σκηνικής προσέγγισης του αρχαίου δράματος;
Μέσα από την παράσταση προτείνουμε απλά το δικό μας τρόπο να καταλαβαίνουμε τα πράγματα, σήμερα, τώρα. Δεν είναι ρηξικέλευθος, ούτε ολοκαίνουργιος. Είναι μία προσπάθεια να είμαστε όσο πιο ειλικρινείς μπορούμε σε αυτή την εποχή της μετανεωτερικότητας, όπου όλα έχουν υπάρξει και επαναληφθεί.
”Μια σκηνική, πολυφωνική σκυταλοδρομία, όπου στη θέση της πολύτιμης σκυτάλης βρίσκεται το νήμα των νοημάτων, ο ήχος των λέξεων και η ανάμνηση της εμπειρίας της έλευσης του θεού Διόνυσου στους ανθρώπους”, διαβάζουμε για την παράσταση. Στόχος είναι να γίνουμε όλοι συμμέτοχοι μιας υπερβατικής εμπειρίας διονυσιασμού;
Ο στόχος της παράστασης είναι να μεταφερθεί ο λόγος του Ευριπίδη, ατόφιος, ακέραιος και πλήρης νοημάτων στον θεατή. Η εμπειρία αυτής της προσπάθειας μέσω και του συγκεκριμένου μύθου για εμάς ήταν σίγουρα μια πολυπρισματικά υπερβατική εμπειρία! Αυτή την εμπειρία θέλουμε να επικοινωνήσουμε και με τους θεατές και ποιός ξέρει τι νέο θα γεννήσει αυτή η επικοινωνία!
Περισσότερες πληροφορίες
Βάκχαι, μία συλλογική αφήγηση
Πέντε ηθοποιοί συμμετέχουν σε μια υπερβατική εμπειρία γνωριμίας με τον Διόνυσο, σε μια παράσταση που προέκυψε από ερευνητικό εργαστήριο και μεταφέρει αυτούσιο το λόγο του Ευριπίδη.
