Μέσα σε μια εποχή ιών, ασθενειών αλλά και γενικότερου "κοινωνικού κρυολογήματος” θεώρησα ότι είναι η σωστή στιγμή να δημιουργήσω ένα ξεχωριστό "αντίδοτο γέλιου” με βάση το υπέροχο κείμενο του Μολιέρου "Ο κατά Φαντασίαν Ασθενής”. Συνεργάστηκα για δύο μήνες με έναν εκλεκτό θίασο ηθοποιών με επικεφαλής τους Θανάση Τσαλταμπάση, Νίκο Ορφανό και Μαρία Παπαφωτίου και από την πρώτη μέρα των δοκιμών διαισθάνθηκα ότι η δυναμική του συγκεκριμένου θιάσου και η μαγική χημεία του χωρούσε πολλά περισσότερα από ένα απλό και τυπικό "Μολιερικό” ανέβασμα...
Οι υπέροχοι αυτοσχεδιασμοί των ηθοποιών και του μουσικού επί σκηνής Κώστα Λώλου με οδήγησαν στην επιτακτική ανάγκη να δημιουργήσω μια σπαρταριστή διασκευή που εκτός από αυτό καθαυτό το θεατρικό έργο του Μολιέρου θα μας μετέφερε στην περιπετειώδη, κινηματογραφική και γεμάτη ανατροπές ζωή του ίδιου του Μολιέρου αλλά και συνολικά στην εποχή του Λουδοβίκου 14ου με τις τρομαχτικές κοινωνικές της αντιθέσεις αλλά και με την τεράστια άνθιση των τεχνών γύρω από το φανταχτερό παλάτι των Βερσαλλιών.
Στη δική μου λοιπόν διασκευή του έργου παρακολουθούμε τις περιπέτειες του οικογενειακού θιάσου των Μπεζάρ, ο οποίος διωγμένος από το Λουδοβίκο και το Παρίσι περιπλανιέται σε όλη τη Γαλλία και παρουσιάζει ένα έργο το οποίο γράφεται on the road από τον παρόντα, ακόμα άσημο, θεατρικό συγγραφέα Μολιέρο. Ο νεαρός Μολιέρος, ερμηνευμένος ιδανικά από τον Αλέξανδρο Ζουριδάκη, πείθει τον θιασάρχη Φαμπρίς Μπεζάρ (Θανάσης Τσαλταμπάσης) τη σύζυγό του Μαντλέν Μπεζάρ (Μαρία Παπαφωτίου) τις τρεις κόρες τους (Αγοραστή Αρβανίτη, Νάστια Βραχάτη, Στεφανία Καλομοίρη )τον πάμπλουτο Δούκα της Μοντέν (Ορφέας Παπαδόπουλος), τον χωρατατζή διαβολάκο πανδοχέα Σεβαλιέ (Νίκος Ορφανός) και τον καλοκάγαθο γίγαντα- μπράβο του θιάσου τον Φιλίπ (Δημήτρης Καλαντζής) να επιλέξουν το νέο έργο του και εντάσσει σε αυτό όλα τα συγκινητικά και ευτράπελα που συμβαίνουν στο θίασο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας σε μια "με αγέρα και βροχή” περιπλάνηση που μας μεταφέρει μαγικά το άρωμα μιας αξέχαστης θεατρικής εποχής.
Στη δική μας εποχή, την εποχή της κρίσης του κορωνοϊού ως καλλιτέχνες νιώσαμε πολλές φορές ως ο τελευταίος τρόχος της αμάξης, νιώσαμε απομονωμένοι και απαξιωμένοι, σχεδόν κυνηγημένοι. Με βάση αυτή τη σκέψη και έχοντας στις αποσκευές μου την άλλη παράσταση μου που παίζεται στο θέατρο Άλφα, την "Ιστορία ενός Σκύλου που τον έλεγαν Πιστό” όπου περιγράφεται ο κατατρεγμός των ξεριζωμένων ιθαγενών της Χιλής έκανα μέσα μου μια σύνδεση: ότι όλοι μας σε αυτή τη ζωή είμαστε μέρη ενός παράξενου κυνηγιού... Οι μολιερικοί ηθοποιοί λοιπόν, ο θίασος των Μπεζάρ ζουν κι αυτοί στα δικά τους συμφραζόμενα αυτό το παράξενο κυνήγι της μοίρας όπου καθένας συχνά αναρωτιέται τι είναι αυτό που μας κυνηγά, προς τα που μας κυνηγά, και τί είναι αυτό που τελικά καθένας κυνηγάει. Με βάση αυτές τις σκέψεις προέκυψε μια παράσταση των κυνηγημένων από τη μοίρα αλλά και τον ίδιο το Λουδοβίκο ηθοποιών, που μετατρέπονται σε κυνηγούς της δικής τους μοίρας παλεύοντας μέσα από την περιπλάνησή τους να την ορίσουν.
Με τη χρήση της περιστροφικής σκηνής βλέπουμε back to back σκηνές του έργου του Μολιέρου αλλά και σκηνές από τα παρασκήνια των ηθοποιών, από τα διάφορα τοπία της Γαλλίας (Μασσαλία, Γκρενόμπλ, χωριά της γαλλικής υπαίθρου), τις γνωριμίες που κάνουν στο ταξίδι τους με υπέροχα κωμικούς τύπους και κάποιους όχι τόσο φιλικούς θεατές... Έτσι η διασκευή που δημιούργησα είναι μια αντιπαράθεση εικόνων ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή, ανάμεσα στο φανταχτερό και το ανθρώπινο, στο πλουμιστό και το ξυπόλητο, στο απαστράπτον και το λασπωμένο, ανάμεσα στο γέλιο και τη συγκίνηση, στα λαμπερά φώτα του προσκηνίου και τα σκιερά και γοητευτικά παρασκήνια ενός θιάσου που τσακώνεται, ερωτεύεται, ξεσπά, λυσσομανά αλλά τα δίνει όλα κάθε φορά πάνω στη σκηνή σε κάθε χωριό και πόλη της Γαλλιάς, σε υπόγεια καμπαρέ, σε μοναστήρια Ναϊτών Ιπποτών, σε βραδιές με τσιγγάνους, σε πανωλεθρίες και θριάμβους.
Είναι ευτυχία και μεγάλη τύχη για ένα δημιουργό να συνεργάζεται με έναν τέτοιο θίασο και αισθάνομαι πολλαπλά ευγνώμων σε όλους! Η ευγνωμοσύνη αυτή φυσικά ξεκινά και τελειώνει στο Νίκο Ορφανό ο οποίος ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔηΠεΘε Ρούμελης έχει φροντίσει όλες τις λεπτομέρειες αυτής της συνεργασίας ώστε μόνο ως μαγική να μπορεί να χαρακτηριστεί. Επίσης είναι εξαιρετικά σημαντική η στήριξη που είχαμε σε όλα τα επίπεδα από τους ανθρώπους του ΔΗΠΕΘΕ αλλά και προσωπικά από τον ίδιο το δήμαρχο Λαμιέων κ. Καραΐσκο. "Με αγέρα και βροχή” λοιπόν, η παράστασή μας αποτελεί μια δημιουργία από την αρχή, μια νέα εκδοχή του "Κατά Φαντασίαν Ασθενούς” που κρατώντας ζωντανό το πρωτότυπο έργο κινείται παράλληλα σε όλο το φάσμα της ζωής και του έργου του Μολιέρου ως την τελευταία πνοή του συγγραφέα που τόσο στενά συνδεδεμένη είναι με το συγκεκριμένο έργο...
Περισσότερες πληροφορίες
Κατά φαντασίαν ασθενής
Ο σπαγκοραμμένος Αργκάν πιστεύει ακράδαντα ότι πάσχει από όλες τις πιθανές ασθένειες του πλανήτη και παρασταίνει το νεκρό για να μάθει ποιος από την οικογένειά του νοιάζεται για τον ίδιο και όχι για την περιουσία του.
