Πολυδιάστατη καλλιτεχνική προσωπικότητα η Μάρθα Φριντζήλα ασχολείται με το αρχαίο δράμα εδώ και αρκετά χρόνια. Μαζί με τους συνεργάτες της, το 2012, ίδρυσαν το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Δράματος, ένα σχολείο για την έρευνα και την πρακτική στο αρχαίο δράμα και μέχρι σήμερα έχουν παρουσιάσει αρκετές παραστάσεις. Με τη νέα ερευνητική δουλειά της Μάρθας Φριντζήλα «Μήδεια» του Ευριπίδη – Medea’s Son(g)s» επέλεξε να εγκαινιάσει την Ερευνητική Σκηνή του Εθνικού στο Θέατρο Rex – Σκηνή «Κατίνα Παξινού», την Κυριακή 10 Ιανουαρίου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης. Τη μουσική συνέθεσε ο Βασίλης Μαντζούκης και την ερμηνεύει ζωντανά μαζί με τους Παναγιώτη Μανουηλίδη και Νίκο Παπαϊωάννου. Τα σκηνικά- κοστούμια είναι του Άγγελου Μέντη και τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Θάνος Τοκάκης, Μάρθα Φριντζήλα.
Νέα εποχή για την Πειραματική Σκηνή στο Ρεξ
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Δημήτρης Λιγνάδης, μας έκανε γνωστή την επιθυμία του η Πειραματική Σκηνή στο Ρεξ να αποκτήσει ερευνητικό / εκπαιδευτικό χαρακτήρα με επίκεντρο το αρχαίο δράμα. Ο ερευνητικός χαρακτήρας, λοιπόν, στο υπόγειο του Ρεξ συνεχίζει και υποδέχεται τη νέα εποχή με την παράσταση «Μήδεια» του Ευριπίδη – Medea’s Son(g)s» της Μάρθας Φριντζήλα στη νέα μετάφραση της Νικολέττας Φριντζήλα. Όσοι την δείτε σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 10 Ιανουαρίου, ώρα 7 μ.μ. με αγορά εισιτηρίου από εδώ (€ 8), πριν την παράσταση θα παρακολουθήσετε σύντομη ομιλία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου όπου θα ανακοινώνει την ιδρυτική διακήρυξη της Ερευνητικής Σκηνής, ενώ μετά την παράσταση θα παρακολουθήσετε συζήτηση με τους συντελεστές, οι οποίοι θα δεχθούν ερωτήσεις από το κοινό. Οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να διατυπώσουν σχετικά ερωτήματα μέσω γραπτού ηλεκτρονικού μηνύματος. Στη σελίδα προπώλησης εισιτηρίων θα είναι διαθέσιμο για ηλεκτρονική αγορά το πρόγραμμα της παράστασης σε ψηφιακή μορφή στο οποίο περιλαμβάνεται και το κείμενο της μετάφρασης του έργου. Έναρξη διάθεσης από την Παρασκευή, 8 Ιανουαρίου. Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης) και θα υπάρχει η δυνατότητα επιλογής υποτίτλων στην αγγλική.
Σημείωμα της Μάρθας Φριντζήλα για την παράσταση
««Το έργο ξεκινά και όλα είναι τελειωμένα. Η τιμή της εντροπίας που προκάλεσε η απιστία του Ιάσονα έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Θα θρηνήσουμε θύματα». Έτσι θα μπορούσε να ξεκινά το σημείωμα του σκηνοθέτη. Μελετώ την Μήδεια ήδη τέσσερα χρόνια, θα μπορούσα να ασχολούμαι αποκλειστικά με την Μήδεια όσο ζω κι όμως νιώθω πως δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Ό,τι και να γράψω έχει ξαναειπωθεί καλύτερα. Δεν θα πω κάτι καινούργιο. Ίσως αυτό είναι για μένα η Μήδεια: oι ατέλειωτες αναγνώσεις της, οι μεταφράσεις της, οι αναλύσεις, οι ξαναειπωμένες σκέψεις που γεννά, οι κοπιώδεις προσπάθειες σκηνοθετών, ηθοποιών, σκηνογράφων, συνθετών για πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια.
Η παράστασή μας έρχεται σαν αντίδωρο στο σπουδαίο δώρο του Ευριπίδη αλλά και σε όσους με αγωνία και δέος προσπάθησαν να συνομιλήσουν με το ποιητικό αριστούργημα. Δεν μπορούμε να πούμε ψέματα πως παρουσιάζουμε μία ακόμα Μήδεια. Στα αυτιά μας αντηχεί η σπαρακτική φωνή της Κάλλας, το παθιασμένο τραγούδισμα της Παξινού. Η μορφή του μεγάλου ιάπωνα ηθοποιού Μικιζίρο Χίρα να στροβιλίζεται τραβώντας από το στόμα αργά τα σωθικά του σε μια κόκκινη κορδέλα, η αρένα του μύθου που έστησε ο Ανατόλι Βασίλιεφ με την Λυδία Κονιόρδου στο κέντρο να κρατά τα νεκρά παιδιά της στο τρίκυκλο, η κατακόκκινη κορμοστασιά της Καριοφυλλιάς Καραμπέτη βαμμένη τα χρώματα του πολέμου, η Λυδία Φωτοπούλου παγιδευμένη λιονταρίνα στην παράσταση του Ανδρέα Βουτσινά, τα σκοτεινά μάτια της επαναστατημένης Μήδειας στην παράσταση του Μίνου Βολανάκη με την Μελίνα Μερκούρη είναι εικόνες που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους. Το χορικό του Έρωτα του Μάνου Χατζιδάκι μάς έχει στοιχειώσει. Η αγέρωχη Μήδεια του μεγάλου Παζολίνι και η αινιγματική παγωμένη Μήδεια του Τρίερ ήταν παρούσες στην διάρκεια των δοκιμών. Στην παράστασή μας θα επιθυμούσαμε να διακρίνονται πίσω απ’ τις φόρμες, τις κινήσεις, να κρύβονται στους ήχους.
Η Μήδεια για μας δεν είναι μόνο το κείμενο. Είναι το κείμενο πάνω απ’ όλα, και ακούγεται χωρίς περικοπές, προσθήκες κι επεμβάσεις. Όμως όλοι όσοι εργαστήκαμε γι’ αυτήν την παράσταση γνωρίζουμε πως τα λόγια αυτά δεν λέγονται, οι πράξεις δεν δείχνονται. Το έργο αυτό δεν παίζεται. Η μυστήρια ύπαρξη της δικής μας Μήδειας κατοικεί για πάντα μαζί με τους δυο γιούς της, Φέρητα και Μέρμερο, σε έναν τόπο ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, σε έναν χώρο μέσα και έξω απ' αυτή την γυναίκα, την μάνα, την ιέρεια, την μάγισσα, την πρόσφυγα, την ξένη. Εκεί λέει και αέναα θα ξαναλέει την ιστορία της. Οι γιοί της αναπαριστούν τα επεισόδια της ζωής της Μια ορχήστρα παίζει και τραγουδά τα τραγούδια της στην αιωνιότητα. Σ' αυτό το μυστηριακό τοπίο η Μήδεια δημιουργεί ένα δικό της ηλιακό σύστημα με κέντρο την ίδια ωσάν ένα θραύσμα από ήλιο που θέτει σε τροχιά τα σώματα γύρω της και κατακαίει όποιο πλησιάσει επικίνδυνα κοντά της. Αν το θέατρο είναι ο καθρέφτης της αληθινής ζωής, το αρχαίο δράμα είναι η αντανάκλαση του απύθμενου βάθους της ανθρώπινης ψυχής. Το αρχαίο δράμα είναι η απόδειξη πως μόνο στο θέατρο μπορείς να δείξεις το βάθος και το εύρος της ύπαρξης. Αναρωτιέμαι συχνά πώς είναι δυνατόν να γράφτηκαν καν αυτά τα κείμενα».
