Είναι σαφές, πλέον, ότι η τεχνολογία λειτουργεί ως φόρμα όσο και ως μέσο για το θέατρο. Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν», Μαριάννα Κάλμπαρη, ήδη μετά τη λήξη της πρώτης καραντίνας τον περασμένο Μάρτιο ξεκίνησε να σχεδιάζει τα επόμενα βήματα του Θεάτρου Τέχνης ποντάροντας στα «web» αλλά και «audio» (για podcast), έργα που γράφτηκα εξαρχής για θέαση ή ακρόαση μέσω διαδικτύου. Με τους συνεργάτες της ζήτησαν από τρεις συγγραφείς να γράψουν ειδικά για την περίσταση. Οι audio ακροάσεις έχουν ξεκινήσει και τώρα, ξεκινά το πρώτο web έργο, το οποίο θα μεταδοθεί με ζωντανή τηλεσκηνοθεσία μέσω live streaming. Ο τίτλος του είναι οι «Πυραμίδες» συγγραφέας είναι ο Ανδρέας Φλουράκης και η κινηματογραφική σκηνοθεσία ανήκει στον Διαμαντή Καραναστάση. Ο συγγραφέας Ανδρέα Φλουράκης γράφει για το έργο του: «Όταν ο άνθρωπος κατασκευάζει τις «Πυραμίδες» του, επιδιώκει να φτιάξει συγχρόνως τον τάφο και την αθανασία του, να δεχτεί το φθαρτό και να πιστέψει στο άφθαρτο κομμάτι του. Το έργο μιλάει για τις προσωπικές μας «Πυραμίδες», τι κάναμε στη ζωή μας και τι θέλουμε να μας συνοδεύσει μετά από αυτή στο θάνατο ή στο επόμενο στάδιο. Οι χαρακτήρες απευθύνονται στο κοινό μουδιασμένοι από την εποχή τους, μια εποχή για γερά νεύρα που τους αποσυντονίζει και συχνά τους οδηγεί σε πράξεις απόλυτες και κωμικά λυτρωτικές. Άλλωστε, το σχήμα της πυραμίδας συμβολίζει μια σκάλα προς τον ουρανό και όλοι θέλουμε στο τέλος κάτι να μείνει από εμάς, που να θυμίζει αυτό που κάποτε ήμασταν».
Η web παράσταση «ανεβαίνει» στην πλατφόρμα «Θέατρο Τέχνης και στο σπίτι» (εδώ) και θα είναι διαθέσιμη καθ΄ όλη τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου, από τις 26 Δεκεμβρίου 2020 (8 μ.μ.) έως τις 7 Ιανουαρίου 2021 (24.00) με πρωταγωνιστές τους: Ντάνη Γιαννακοπούλου, Διαμαντή Καραναστάση, Λένα Κιτσοπούλου, Ιωάννα Μαυρέα, Μανώλη Μαυροματάκη, Φαίη Ξυλά, Δημήτρη Πασσά, Μιχάλη Σαράντη, Κωνσταντίνα Τάκαλου και Νίκο Χατζόπουλο.
Λίγα λόγια για την κινηματογραφική σκηνοθεσία από τον Διαμαντή Καραναστάση: «Με τη σκηνοθεσία μου εστιάζω στη μοναξιά του καλλιτέχνη, στη μοναξιά του ανθρώπου. Προβάλλουμε το άδειο θέατρο, προβάλλουμε την απουσία του κοινού, εστιάζουμε κινηματογραφικά στους καλλιτέχνες που βρίσκονται μέσα στον άδειο χώρο, προκαλούμε και προσκαλούμε τους θεατές στη θεατρική μαγεία που ολοκληρώνεται μόνο με αυτούς. Η δύσκολη περίοδος για όλο τον πλανήτη, θα περάσει. Μέχρι τότε οφείλουμε να αφυπνίζουμε τους θεατές, ώστε να μην τη συνηθίσουν».
