Νεοεισαχθείς στην θεατρική οικογένεια, ο παραγωγός Δημήτρης Αρχιμανδρίτης καταθέτει την άποψή του περί μέτρων προστασίας στο θέατρο και την πολιτική ορθότητα των αποφάσεων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ποια είναι η πιο ισχυρή ανάμνηση από την πρώτη παράσταση που είδατε στη ζωή σας;
Από παιδάκι του δημοτικού, θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνει στο θέατρο, συνήθως με την θεία μου. Βλέπαμε σίγουρα 10-15 παραστάσεις κάθε χρόνο. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι σε τόσο μικρή ηλικία καταλάβαινα όλα τα νοήματα, κάθε φορά που έφευγα από μια παράσταση ήμουν γεμάτος συναισθήματα και συζήταγα με ενθουσιασμό για την παράσταση ώρες μετά! Εκείνες τις εποχές δεν έχανα τις παραστάσεις των Τσακίρογλου-Διαβάτη. Μια από αυτές, η πρώτη νομίζω, ήταν «Το Αυγό» του Φελισιέν Μαρσό, ένα κράμα σάτιρας και δράματος. Θυμάμαι ότι ήταν τόσο έντονη που δεν είχα κλείσει μάτι όλο το βράδυ. Σκέφτομαι μάλιστα να την ανεβάσω στο μέλλον! Άλλωστε όλες οι παραστάσεις που ανεβάζω θέλω πρώτα από όλα να αρέσουν σε εμένα.
Υπάρχει κάποιο θέατρο-πρότυπο για εσάς;
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι είναι η αλήθεια. Πάντα όλα μου τα ταξίδια στο εξωτερικό συνδέονται με την παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων. Πριν ασχοληθώ με τις θεατρικές παραγωγές απλά απολάμβανα τις παραστάσεις. Μετά την ενασχόλησή μου κατέγραφα πρακτικές που μου άρεσαν από όλα τα θέατρα, τόσο στο κομμάτι της παραγωγής, όσο και σε αυτό της λειτουργίας/οργάνωσης του θεάτρου. Στο άμεσο μέλλον μάλιστα θα δείτε να υλοποιούνται, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και κάποιες από αυτές τις πρακτικές, που ελπίζω να αρέσουν στον κόσμο.
Τι σας έκανε να επενδύσετε στην παραγωγή θεατρικών παραστάσεων;
Για εμένα το θέατρο δεν είναι εμπορική επένδυση και συνήθως αποφεύγω να χρησιμοποιώ αυτή την φράση. Το θέατρο είναι ευχαρίστηση, είναι διασκέδαση, είναι χόμπι. Όπως μου λένε και οι πιο έμπειροι θεατρικοί παραγωγοί είναι «τρέλα»! Δεν ασχολήθηκα με το θέατρο λοιπόν για να πλουτίσω αλλά για να δημιουργήσω, να περάσω καλά και να το απολαύσω, όπως άλλωστε με οτιδήποτε καταπιάνομαι. Ιδανικά θα ήθελα σε λίγα χρόνια να αφήσω το στίγμα μου σε αυτόν τον χώρο, με την καλή έννοια πάντα. Ως εκ τούτου, λόγω αυτής της τρέλας, πήρα και φέτος μια τρελή-τρελή απόφαση. Να συνεχίσω να κάνω θέατρο, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα. Ανεβάσαμε λοιπόν μαζί με τους συνεργάτες μου στον Νέο Ακάδημο δυο πολυπρόσωπες δαπανηρές παραγωγές, με δημοφιλείς πρωταγωνιστές του θεάτρου μας: την «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι και το «Ξυπόλυτοι στο Πάρκο» του Νηλ Σάιμον. Όχι μόνο δεν ρίξαμε την ποιότητα των παραγωγών αλλά αντιθέτως αυξήσαμε τον αρχικό προϋπολογισμό (εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ), σε σεβασμό στους θεατές και τους συντελεστές/εργαζομένους. Όσοι πρόλαβαν και είδαν τις παραστάσεις μας, κοινό και κριτικοί, σίγουρα καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Το Υπουργείο Πολιτισμού πρότεινε λύσεις πολλών ταχυτήτων στον τομέα του Πολιτισμού την περίοδο της πανδημίας. Ποια είναι η εκτίμηση σας;
Ως εταιρία, αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα μια, κατά την γνώμη μας αδικία. Οι φετινές παραγωγές έγιναν στο θέατρο Νέος Ακάδημος από τη νεοσυσταθείσα εταιρία Happy Productions IKE. Τα υπουργεία Οικονομικών, Εργασίας & Πολιτισμού, πέρασαν τροπολογία στην Βουλή για επιχορήγηση, τόσο των θεάτρων που άνοιξαν όσο και αυτών που δεν άνοιξαν, μέσω επιδότησης θέσεων. Ως κριτήριο επιχορήγησης είναι η πτώση τζίρου Μαρτίου – Σεπτεμβρίου 2020 σε σχέση με αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Από παράλειψη πιστεύουμε, και εδώ είναι η αδικία, δεν υπάρχει μέριμνα ώστε να δοθεί επιχορήγηση και σε Νέες εταιρίες, όπως η δικιά μας, που Αποδεδειγμένα έχουν ενεργή θεατρική παραγωγή αλλά δεν δύναται να έχουν μείωση τζίρου επειδή απλά δεν υπήρχαν την περσινή χρονιά. Αυτό μας δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα, καθώς με όλους τους φετινούς περιορισμούς, περιμέναμε την όποια επιχορήγηση, όχι για να βγάλουμε κέρδος, αλλά απλά να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις της σε εργαζομένους, προμηθευτές, υποχρεώσεις θεάτρου, ενοίκια κλπ κλπ. Ήδη έχουμε ξοδέψει, για το στήσιμο των παραστάσεων, τεράστια ποσά (περίπου το 70% του προϋπολογισμού όπως συμβαίνει πάντα στο θέατρο). Το αίτημά μας είναι εύλογο, δίκαιο και συγκεκριμένο: Τα αρμόδια υπουργεία να προχωρήσουν σε συμπληρωματική τροποποίηση της σχετικής τροπολογίας ώστε τα προαπετούμενα επιχορήγησης να μην αποκλείουν τις νέες εταιρίες, από τη στιγμή που αυτές αδιαμφισβήτητα έχουν ξεκινήσει παραγωγές μέσα στον Οκτώβριο του 2020.
Οι θεατρικοί παραγωγοί συσπειρώθηκαν, για πρώτη φορά, με αφορμή την πανδημία. Πιστεύετε στο ισχύς εν τη ενώσει;
Κανένας αγώνας δεν κερδήθηκε ποτέ ατομικά αλλά μόνο μέσω συλλογικής διεκδίκησης και αγώνα. Όλοι οι θεατρικοί παραγωγοί, παρά τον ανταγωνισμό και τις διαφορές τους έχουν πολλά κοινά πεδία. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ενιαίο συλλογικό όργανο, με συγκεκριμένα όμως κριτήρια, που να ενώσει όλους τους παραγωγούς και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα όλων των ανθρώπων του θεάτρου, παραγωγών και εργαζομένων. Σε ένα τέτοιο όργανο θέλω να συμμετέχω, και μάλιστα ενεργά.
Άραγε πότε θα ξανά ανοίξουν τα θέατρα και με ποιες προϋποθέσεις για να νιώσει ασφάλεια το κοινό;
Αυτό είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, καθώς αμφιβάλω αν κάποιος έχει απάντηση σε αυτό! Ελπίζω να ανοίξουμε άμεσα, και με πληρότητα που να επιτρέπει την επιβίωση του κλάδου. Στις λίγες παραστάσεις που κάναμε μέσα στον Οκτώβριο, πριν την καραντίνα, τηρήθηκαν όλα τα μέτρα με ευλάβεια και θα γίνει το ίδιο και όταν ανοίξουν εκ νέου. Για εμένα που το ζούσα καθημερινά ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Οι θεατές είχαν τρομερή πειθαρχία και ένοιωθαν ένα αίσθημα ασφάλειας. Αυτό αποτυπώθηκε και στην προσέλευση που ήταν αθρόα καθώς ο κόσμος δεν φοβήθηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στον Οκτώβριο είχαμε μια πληρότητα, στις θέσεις που μας δόθηκαν, που άγγιξε το 100%.
Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο/ατάκα που έχετε ακούσει για το Θέατρο την περίοδο της καραντίνας;
Έχω μια άλλα δεν αφορά μόνο το θέατρο: «Και τι έμεινε από το 2020; Nα πάθουμε ηλεκτροπληξία από τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια».
Ποια είναι τα σχέδια σας για το θέατρο μετά το lockdown;
Δεν το βάζω κάτω παρά τις δυσκολίες. Αναμένω, όπως όλοι μας, να συναντηθούμε εκ νέου στον Νέο Ακάδημο να παρακολουθήσουμε τις παραστάσεις μας. Σας χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ, σας έχουμε ανάγκη! Παράλληλα σχεδιάζω από τώρα τις παραγωγές μου για τις επόμενες θεατρικές σεζόν. Θα συνεχίσω να κάνω θέατρο όσο περνάω καλά. Θέλω να κάνω ποιοτικές παραγωγές που να αρέσουν πρώτα από όλα σε εμένα και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουμε χημεία και, όπως συνήθως λέω, να είναι «καλά παιδιά». Ποτέ δεν θα συνεργαστώ με κάποιον αν δεν είμαι σίγουρος για τον χαρακτήρα του, ασχέτως εμπορικότητας...Ραντεβού στο θέατρο λοιπόν!
