Αν δεν ερχόταν η καραντίνα η παράσταση που σκηνοθετήσατε, το «Ξυπόλυτοι στο πάρκο» του Νηλ Σάιμον θα παιζόταν στο Νέο Ακάδημο. Αλήθεια, εσείς σε ποιον θα προτείνατε να περπατήσετε ξυπόλητοι στο πάρκο;
Αρχικά σε αυτούς που νιώθουν ότι κάτι τους κρατάει πίσω, αλλά και σε αυτούς που νιώθουν απόλυτα σωστοί και τακτοποιημένοι. Μια βόλτα που μας πάει πιο κοντά στην προσωπική ελευθερία μας…
Τι αγαπήσατε στο έργο του Νηλ Σάιμον;
Αυτό που με κέρδισε στο «Ξυπόλυτοι στο πάρκο» του Νηλ Σάιμον είναι ότι μιλάει για πράγματα και αξίες διαχρονικές. Μας οδηγεί, μέσα από κωμικές καταστάσεις, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Να δούμε μέχρι που έχουμε την διάθεση να μετακινηθούμε σαν χαρακτήρες ώστε να αφήσουμε χώρο στην αγάπη. Η συμβίωση και ο γάμος θέλουν συζήτηση και προσπάθεια αποδοχής του άλλου. Πρέπει να σπάσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μας για να αφήσουμε χώρο για τον σύντροφο μας. Οι σχέσεις δεν είναι συμβιβασμός, είναι αποδοχή.
Το ευρύ κοινό λάτρεψε την κινηματογραφική εκδοχή του έργο με πρωταγωνιστές τους Τζέιν Φόντα και Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Κοιτάζοντας σε βάθος τα θέματα που θίγει ο Σάιμον ποιο στοιχείο λείπει και ποιο περισσεύει στη σχέση του νιόπαντρου ζευγαριού που πρωταγωνιστεί;
Αυτό που περισσεύει στο νιόπαντρο ζευγάρι μας είναι η αγάπη και αυτό που λείπει στην αρχή της σχέσης τους είναι η άγνοια των προβλημάτων της συμβίωσης και η συνήθεια να σκέφτονται σαν μονάδες.
Πως είναι ως νιόπαντροι, το ερμηνευτικό ντουέτο Αργύρης Αγγέλου-Βασιλική Τρουφάκου;
Η Βασιλική και ο Αργύρης έχουν πάνω στην σκηνή μια συγκλονιστική χημεία και ενέργεια. Κοιτάνε και ακούνε ο ένας τον άλλον και έτσι τα συναισθήματα διοχετεύονται στο κοινό.
Τι κρατάτε από τη συνεργασία σας και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης;
Με την Ελένη Κρίτα και τον Άρη Λεμπεσόπουλο είχα ξαναδουλέψει, εκτός από τον Ζερόμ Καλούτα με τον οποίο συνεργάζομαι πρώτη φορά. Αυτό που κρατάω από την συγκεκριμένη συνεργασία είναι το ταξίδι προς το τελικό αποτέλεσμα. Το ταλέντο, η επαγγελματικότητα αλλά κυρίως τα γέλια στις πρόβες μας. Αρκεί σήμερα μόνο το ταλέντο σε έναν νέο ηθοποιό για να βρει τον δρόμο του; Φοβάμαι πως όχι. Έχουμε πολύ ταλαντούχα παιδιά. Χρειάζονται παραγωγοί και σκηνοθέτες που να τολμούν να προτείνουν καινούργια πρόσωπα.
Ξεκινήσατε να σκηνοθετείτε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση το 1982 και η συνάντηση σας με το θέατρο ήρθε αργότερα. Είναι πιο δύσκολο να σκηνοθετείτε στο θέατρο;
Και στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση - με εξαίρεση τα τεχνικά θέματα που πρέπει να γνωρίζουμε-, η σκηνοθεσία αφορά στην ίδια ακριβώς διαδικασία. Αυτό που υπάρχει επιπλέον στο θέατρο είναι ο χρόνος να γίνουν σωστά τα πράγματα και να χαρείς την διαδικασία.
Απ’ όλες τις σκηνοθετικές δουλειές που κάνατε ποια αγαπήσατε περισσότερο;
Η αγάπη μου για κάθε δουλειά είναι η ίδια. Ζω μέσα από την κάθε μου δουλειά, οπότε δεν θα μπορούσα να μην αγαπάω την ζωή μου.
Τι σημαίνει για εσάς θέατρο τώρα;
Το θέατρο είναι «εργασία». Κάθε λεπτό νιώθω ότι παράγω έργο.
Τι σας ενοχλεί στη μικρή οθόνη σήμερα και τι σας κάνει να νιώθετε ευχάριστα;
Την μικρή οθόνη την αγαπάω πολύ. Έχω περάσει ατελείωτες εργατοώρες και μου έχει μάθει πολλά πράγματα. Με ενοχλεί όταν βλέπω πρόχειρες δουλειές και με χαροποιεί οτιδήποτε έχει σεβασμό στον θεατή.
Αισθάνεστε τον εαυτό σας τυχερό;
Ναι, αισθάνομαι τυχερή. Έχω κάνει υπέροχες συνεργασίες, έχω γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους, έχω καταφέρει να επιβιώσω από αυτό που αγαπάω πιο πολύ - το επάγγελμα μου. Έχω γνωρίσει την επιτυχία αλλά και την αποτυχία, και τα δύο με έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα σαν άνθρωπο.
Τι εύχεστε για το μέλλον;
Να μπορούμε να ονειρευόμαστε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
