Ρεαλιστής, οραματιστής, στοχαστικός ο Στέλιος Μάινας είναι από τις ποιοτικότερες προσωπικότητες που διαθέτει το σύγχρονο θέατρο μας. Δεν το βάζει εύκολα κάτω και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις καταστάσεις της ζωή και της δουλειάς, βρίσκεται η ουσιαστική αξία και η ποιότητα του. «Τα πάντα είναι ψυχολογία. Η οικονομία είναι ψυχολογία, οι δείκτες της αλλάζουν με την ψυχολογία του κόσμου» δήλωνε πέρυσι στο «α» μιλώντας για την παράσταση «Κήπος» του Μπρους Γκουτς.
Μετά τη μετάθεση των «Βακχών» σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη για το καλοκαίρι του 2021 κι έχοντας μια ψυχολογία που του επιτρέπει να ελπίζει και να κοιτάζει μπροστά, ο Στέλιος Μάινας αποφάσισε να περιοδεύσει το καλοκαίρι με την επανάληψη του «Κήπου» του Μπρους Γκουτς. Πόσο επίκαιρη και συμβολική είναι στ’ αλήθεια η δραμεντί του Αμερικάνου συγγραφέα, ηθοποιού αν σκεφτεί κανείς πως όλος ο πλανήτης βίωσε τόσο καθολικά την απομόνωση και τη μοναξιά! Για τα αναγκαία συστατικά της ζωής, την αλληλεγγύη και την αγάπη μιλά το έργο, το οποίο πρωτοείδαμε το 2019 σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά στο Από Μηχανής Θέατρο. Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν στο θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης και αν δεν προέκυπτε η πανδημία και η καραντίνα θα ταξίδευε για την Κρήτη. Πότε όμως δεν είναι αργά και το επόμενο διάστημα ο «Κήπος» θα παιχτεί σε ανοιχτά θέατρα της χώρας.
Ο Στέλιος Μάινας υποδύεται ένα μοναχικό τύπο, βετεράνο του Βιετνάμ και η συμπρωταγωνίστρια του, Κάτια Σπερελάκη, μια ευαίσθητη γυναίκα που προσπαθεί να επιβιώσει στη μοναξιά της μεγαλούπολης. Η συνάντηση τους θα είναι καταλυτική και για τους δυο σε μια παράσταση με δραματικές στιγμές και χιούμορ. Στη σύντομη συζήτηση που είχαμε με τον Στέλιο Μάινα υποστήριξε σθεναρά την άποψη πως το θέατρο βασίζεται στην εκατέρωθεν ανταλλαγή βιώματος και ατενίζοντας το μέλλον πιστεύει πως η πρωτόγνωρη συνθήκη που ζούμε θα βοηθήσει να αποκαλυφθεί ποιοι είναι οι επαγγελματίες και ποιοι οι ερασιτέχνες του θεάτρου.
«Το θέατρο σου δείχνει ένα τρόπο να ζεις. Αν δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο κάνεις θέατρο, τότε όλοι οι άλλοι αδυνατίζουν, εξαφανίζονται πάρα πολύ γρήγορα και μένεις με ένα ερώτημα. Σ’ ένα έργο αποτυπώνονται οι σκέψεις του συγγραφέα και το κοινό αυτό που ζητά δεν είναι η αποκωδικοποίηση αλλά η ερμηνεία. Ζητά να συναντηθεί με την ιστορία μέσα από τον τρόπο με τον οποίο την έχουν κατανοήσει ο σκηνοθέτης και ο ηθοποιός. Το θέατρο είναι κάτι ζωντανό και η σύσταση του δεν αλλάζει. Οι ψηφιακές παραστάσεις είναι καλές για την αποτύπωση ενός γεγονότος, αλλά δεν είναι το ίδιο το γεγονός. Δεν μπορείς να ψηφιοποιήσεις τη διαδραστικότητα. Μόνο αρχειακά και μουσειακά μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ψηφιοποίηση του θεάτρου. Οπότε η τέχνη του θεάτρου είναι εδώ, παραμένει ζωντανή και από τον Σεπτέμβριο αν όλα πάνε καλά θα μπορούμε να κάνουμε θέατρο υπό συνθήκες. Με τον τρόπο που θα κινηθούν οι χώροι εστίασης και τα καφέ θα κινηθεί και το θέατρο. Οι θεατές μπορούν να είναι ασφαλείς με την προϋπόθεση ότι θα τεθούν οι προβλεπόμενες αποστάσεις κι εμείς, οι ηθοποιοί, θα πρέπει να δείξουμε μια σοβαρότητα και να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο πως λειτουργούμε στην προσωπική μας ζωή και στις πρόβες. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση θα φανεί ποιοι αγαπούν πραγματικά το θέατρο και ποιοι είναι απλώς ερασιτέχνες. Εκείνοι που το αγαπούν θα μείνουν και θα ανοίξουν τον κύκλο των συνεργασιών κι εκείνοι που ήρθαν να τ’ αρπάξουν θα την κάνουν. Υπάρχει μία μερίδα παραγωγών που δεν θ’ ανοίξουν τα θέατρα πριν την πρώτη πρώτου του 2021 γιατί θα ζητήσουν αποζημιώσεις από την κυβέρνηση. Θα ζητήσουν χαριστικές ρυθμίσεις χωρίς να έχουν καμία διακινδύνευση στο χώρο. Όταν δεν υπάρχει μία δεν ξέρω από πού μπορείς να πάρεις χρήματα... Η δουλειά είναι αυτή που μας πάει μπροστά, που μας εξελίσσει και πρέπει να δουλέψουμε με ασφάλεια».
Περισσότερες πληροφορίες
Ο κήπος
Δύο μοναχικοί άνθρωποι συναντιούνται, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν τη μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει και να βρουν τη σωτηρία.
