Το Θέατρο Σταθμός μπαίνει στο πνεύμα των ημερών και μοιράζεται μαζί μας δύο από τις παλαιότερες παραστάσεις του διαδικτυακά μέσα από την ιστοσελίδα του stathmostheatro.gr. Μέχρι τις 6 Απριλίου το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει δωρεάν τις παραστάσεις «Ο Ουρανός και… το Παντελόνι του» και «Ο ήχος του όπλου» σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη.
Στον «Ουρανό και… το Παντελόνι του» των Λούλας Αναγνωστάκη και Ιάκωβου Καμπανέλλη αντίστοιχα, πρωταγωνιστούν η Νένα Μεντή και ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Μια παράσταση που συνθέτει κάτω από έναν ενιαίο τίτλο τον μονόλογο «Αυτός και το παντελόνι του» του Ιάκωβου Καμπανέλλη και το μονοπρόσωπο έργο «Ο ουρανός κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη. «Αυτός» (Χρ. Χατζηπαναγιώτης) - παρά το γεγονός ότι δεν έχει ούτε όνομα - και η Σοφία Αποστόλου (Ν. Μεντή) -«πρώην καθηγήτρια, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού» και «μητέρα φυλακισμένου»- αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία μέσα από δύο έργα που μιλούν για τη μοναξιά, την ενοχή, τα τραύματα και τα αδιέξοδα.
Ο «Ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη με την Πέγκυ Σταθακοπούλου, την Τζένη Σκαρλάτου, τον Σταύρο Μερμήγκη, τη Βασιλική Τρουφάκου, τον Αγησίλαο Μικελάτο και τον Κώστα Νικούλι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ανέβηκε ένα χρόνο μετά το θάνατο της γιατί όπως είχε δηλώσει στο «α» ο Μάνος Καρατζογιάννης «θεωρούμε ότι οφείλει μέσα στις 1.500 παραστάσεις να υπάρχει ένα δικό της έργο». Η συγγραφέας μέσα από το έργο τοποθετημένο και γραμμένο στα μέσα της δεκαετίας του 80’, κατάφερε να αποτυπώσει μοναδικά το ψυχικό τοπίο του Νεοέλληνα και τη σύγχρονη Ιστορία της χώρας μέσα από ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, στα προσωπικά αδιέξοδα και τραύματα των οποίων αναγνωρίζεις εύκολα το συλλογικό μας τραύμα (όπως επισημαίνει η κριτική της Τώνιας Καράογλου για την παράσταση).
Τα σκηνικά και στις δύο περιπτώσεις είναι του Γιάννη Αρβανίτη, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, η μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου και οι φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου.
Όσον αφορά το γιατί ο Μάνος Καρατζογιάννης επέλεξε αυτές τις δύο παραστάσεις και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2020 (27 Μαρτίου): «Σήμερα που γιορτάζει το θέατρο δοκιμαζόμενο όσο ποτέ, σήμερα που δοκιμάζεται η ίδια η ζωή θυμόμαστε ξανά δύο ζωοδότες φωνές, τόσο για τις σημειώσεις τους για το Θέατρο όσο και για το σπουδαίο θεατρικό τους έργο: τον «πατέρα» και τη «μάνα» του νεοελληνικού θεάτρου Ιάκωβο Καμπανέλλη και Λούλα Αναγνωστάκη.
Αν η πνευματική καταγωγή του Καμπανέλλη, όπως την ορίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του είναι το στρατόπεδο εννοώντας το Μαουτχάουζεν, η πνευματική αφετηρία της Αναγνωστάκη είναι σίγουρα ο εμφύλιος μια και υπάρχει ως ιστορική αναφορά σχεδόν στο σύνολο της δραματουργίας της.
Θεματική των έργων τους η μοναξιά, η ενοχή, τα τραύματα και τα αδιέξοδα του Έλληνα των μεταπολεμικών χρόνων, το νέο αστικό τοπίο, η ανέχεια, οι εθνικές και προσωπικές μας διαψεύσεις αλλά και ο αδιάκοπος αγώνας για τη ζωή, συχνά μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Παρ’ όλο που το έργο και των δύο συγγραφέων εμπνέεται από οικεία δεινά, λόγω της γραφής τους, παραμένει αποκαλυπτικό για οποιονδήποτε έχει ζήσει ακόμη και σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές, ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες.
Χρόνια πολλά, λοιπόν, στην ευπαθή μας τέχνη, με την ευχή να βρεθούμε και πάλι σύντομα υγιείς, ασφαλείς και ενωμένοι στις πλατείες των θεάτρων. Kαλή δύναμη και καλή μας αντάμωση».
