O κοινωνικά ευαισθητοποιημένος σκηνοθέτης Άρης Λάσκος μετέφερε στη θεατρική σκηνή το έργο των Μοϊσές Κάουφμαν, Tectonic Theatre Project «Υπόθεση Λάραμι», το οποίο βασίζεται στην αληθινή ιστορία της δολοφονίας ομοφυλόφιλου φοιτητή, το 1998, στο Πανεπιστήμιο του Γουαϊόμινγκ. Η παράσταση παίζεται στο Σφενδόνη με πρωταγωνιστές τους Ελένη Ζαχοπούλου, Νικόλα Παπαδομιχελάκη, Αλέξανδρο Σιάτρα, Ελεάνα Στραβοδήμου, Θάνο Τσακαλίδη και Ειρήνη Φαναριώτη κι αυτές είναι οι σκέψεις του σκηνοθέτη για όλα όσα αξίζει να γνωρίζουμε πριν δούμε την παράσταση.
#1 Η «Υπόθεση Λάραμι» είναι ένα θεατρικό έργο που βασίζεται στην πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας του γκέι φοιτητή στην πόλη Λάραμι, στην πολιτεία του Γουαϊόμινγκ. Ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα – έχουν προηγηθεί πολυάριθμα ανεβάσματά του σε όλο τον κόσμο, από το 2000 που έγινε η πρεμιέρα του έως σήμερα. Μάλιστα το 2002 έγινε ταινία από το HBO με πλήθος γνωστών πρωταγωνιστών όπως η Laura Linney, Steve Buscemi, Christina Ricci και άλλοι.
#2 Για πρώτη φορά επίσης - και μάλιστα παγκόσμια, στη σκηνή του θεάτρου Σφενδόνη, θα παρουσιαστεί σε ενιαία μορφή με το πρώτο έργο και η συνέχειά του, με τίτλο «Project Laramie: Ten Years Later”, που έκανε πρεμιέρα το 2009. Είναι η πρώτη φορά που τα δύο αυτά έργα διασκευάζονται και μοντάρονται ώστε να αφηγηθούν μια κοινή ιστορία, που ξεκινά λίγο πριν την επίθεση στον Μάθιου Σέπαρντ (7 Οκτωβρίου 2009) και τελειώνει 10 χρόνια μετά, στις 22 Οκτωβρίου του 2009, οπότε και ο Πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε το Νομοσχέδιο εναντίον των εγκλημάτων μίσους, που τιμητικά έφερε το όνομα του Μάθιου Σέπαρντ.
#3 H «Υπόθεση Λάραμι» μπορεί να ξεκινάει ως αστυνομικό έργο, αλλά δεν είναι. Δεν αναλώνεται στην στεγνή εξιχνίαση ενός στυγερού εγκλήματος. Άλλωστε ένα έγκλημα με μόλις δύο δράστες και ένα θύμα δεν μπορεί να καθορίζει μια ολόκληρη πόλη. Όμως το πώς μια πόλη (ή η κάθε κοινωνία) αντιδρά στο έγκλημα αυτό, ο τρόπος με τον οποίο μιλάει και συζητάει γι’ αυτό, το αν αναγνωρίζει τους μηχανισμούς της που πιθανόν το υπέθαλψαν, αλλά και το αν θα αναλάβει δράση (ή όχι) από το να το αποτρέψει να ξανασυμβεί στο μέλλον, είναι αυτό που καθορίζει μια πόλη, μια κοινωνία. Και αυτό ερευνά η παράσταση. Και για αυτό επίσης η παράσταση ονομάζεται «Υπόθεση Λάραμι» και όχι «Υπόθεση Μάθιου Σέπαρντ».
#4 Είναι ένα έργο πολιτικό και πανανθρώπινο, ένα χειρουργικό ψυχογράφημα μιας κοινωνίας σε κρίση. Επί σκηνής, 6 ηθοποιοί εναλλάσσονται σε 60 ρόλους, όλοι τους υπαρκτά πρόσωπα, που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με την υπόθεση. Από έναν μηχανικό αυτοκινήτων μέχρι την μητέρα του θύματος ή τους δύο δράστες. Κι αν, εμείς οι Έλληνες του 2020, κάπου εκεί αναγνωρίσουμε την Μάγδα Φύσσα, ή τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, ή τη μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ή το πώς τα Μέσα κάλυψαν την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, είναι γιατί η «Υπόθεση Λάραμι» λειτουργεί ως καθρέφτης κάθε ανθρώπινης κοινωνίας που συνταράσσεται από μία τομή, ένα συγκεκριμένο συμβάν, συνήθως αποτρόπαιο και ασύνηθες.
#5 Η παράσταση αυτή θα μπορούσε να είναι μια ευχή. Μια ευχή να μάθουμε πόσο δύσκολο είναι κανείς να έχει άποψη, εμπεριστατωμένη και αιτιολογημένη, πόσο δύσκολο είναι κανείς να γνωρίσει την αλήθεια. Και πόσο αναγκαίο για αυτόν τον λόγο θα ήταν να μένουμε και λίγο σιωπηλοί. Πριν προβούμε σε όποια δράση ή αντίδραση… Μακάρι.
Περισσότερες πληροφορίες
Υπόθεση Λάραμι
Τα έργα «Υπόθεση Λάραμι» και «Υπόθεση Λάραμι: 10 χρόνια μετά» ανεβαίνουν σε μια ενιαία παράσταση θεάτρου-ντοκουμέντο βασισμένη στην αληθινή ιστορία της δολοφονίας του ομοφυλόφιλου φοιτητή Μάθιου Σέπαρντ το 1998 στο Πανεπιστήμιο του Γουαϊόμινγκ.
