«Η παράσταση δεν είναι βιογραφία, δεν είναι ντοκουμέντο, δεν είναι ένα κατηγορώ για τη κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων. Μέσα απ' την κινησιολογία των ηθοποιών, τη μουσική, τους ήχους και τις σιωπές της παράστασης θέλησα να επινοήσω ένα σύμπαν εικόνων για να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα όνειρα των ανθρώπων για δημιουργία.
Με κεντρικές φιγούρες τη μνήμη και τη μητέρα και με υλικά δραματουργίας από πραγματικές αφηγήσεις ανθρώπων στα νοσοκομεία, που κάποιες δεν επεξηγούνται και κάποιες μοιάζουν αδύνατον να έχουν συμβεί ως πραγματικά γεγονότα, η «Πτέρυγα» δεν μιλάει για μια μητέρα αλλά για πολλές μητέρες. Η παράσταση θέλει να εξερευνήσει τα όρια της πνευματικής αντοχής και διαδρομής των γυναικών που κυοφορούν δίνοντας μάχη για τη μητρότητα μέσα στα νοσοκομεία. Οι εσωτερικές συνομιλίες μας με πιθανούς κινδύνους, τους φόβους και τις αγωνίες μας είναι το παράδοξο σύμπαν της «Πτέρυγας». Ένα παράδοξο νοσοκομείο κυήσεων. Οι χαρακτήρες της «Πτέρυγας» είναι σαν θραύσματα μνήμης που ζουν για μια στιγμή και ύστερα χάνονται. Η μνήμη όμως κρυσταλλώνει ορισμένους ήχους.
Μαζί με τον Γιώργο Μαυρίδη που συνέθεσε τη μουσική της παράστασης διερευνήσαμε πώς οι ήχοι αυτοί θα μπορούσαν να μετατραπούν σ' ένα μουσικό ηχοτοπίο που να μπορεί να εκφράσει τις μνήμες των χαρακτήρων συμπληρώνοντας τα κενά των σωμάτων. Τα νοήματα δεν ολοκληρώνονται μέσα από συγκρούσεις αλλά μέσα από έναν απόκοσμο χορό σωμάτων μέσα σε αυτό το ηχοτοπίο. Ένα μεταμεσονύχτιο requiem που ξεκινάει τις νύχτες με Πανσέληνο. Κάθε Πανσέληνο η πτέρυγα χορεύει. Στην περιοχή εκεί που σμίγει το φως με το σκοτάδι, στον κενό χώρο ανάμεσα στη γέννα και τον θάνατο».
Περισσότερες πληροφορίες
Η πτέρυγα
Μια παράσταση για τη μητρότητα, η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και συνεντεύξεις.
