Η επαναστατικότητα στη ζωή και την τέχνη χαρακτηρίζουν τον Φοστέν Λινιεκουλά, τον Κογκολέζο χορευτή και χορογράφο, που επιστρέφει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στις 12-14/2 με το «Congo», μια ιδιότυπη χορογραφία για την Ιστορία της πατρίδας του.
Η τέχνη ως καταγγελία
Για τον 45χρονο Αφρικανό χορευτή και χορογράφο Φοστέν Λινιεκουλά ο χορός είναι ένα εργαλείο κατανόησης της ανθρώπινης ύπαρξης. Χωρίς να είναι ο ίδιος στρατευμένος, ερευνά μέσα από τα έργα του τις λειτουργίες της μνήμης και της λήθης, ειδικότερα όταν αυτές αφορούν την τραυματική ιστορία του τόπου του, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ).
Η καλλιτεχνική του πορεία
Το ευρωπαϊκό κοινό τον έχει αγαπήσει για τη συνύπαρξη χορού και αφήγησης στις παραστάσεις του. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά ευρωπαϊκά θέατρα και μουσεία. Έχει συνεργαστεί με σύγχρονους χορογράφους όπως ο Ράιμοντ Χόγκε («Sans-titre», 2009) αλλά και με τα Μπαλέτα της Λορένης για την αναβίωση του έργου «Η δημιουργία του κόσμου».
Η στιγμή που μας συγκίνησε
Καταχειροκροτήσαμε την παράσταση του Λινιεκουλά «Le Cargo», το 2013, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ένα σχόλιο πάνω στη βία που έχει βιώσει η χώρα του. Ήταν μια ρυθμική τελετουργία, πάρα πολύ προσωπική, μέσα από την οποία νιώσαμε να ανασαίνουν οι ιστορίες του χωριού του, της οικογένειάς του καθώς και ήχοι της αφρικανικής σαβάνας.
Τι είναι το «Congo»;
Στην τελευταία του δουλειά, που θα δούμε στη Στέγη, μας προτείνει ξανά τους δρόμους της Ιστορίας μέσα από τις αφηγήσεις του συγγραφέα και κινηματογραφιστή Ερίκ Βιγιάρ για την αποικιοκρατία στο Κονγκό. Ένας αφηγητής, μια τραγουδίστρια και ο ίδιος ο χορογράφος αναψηλαφούν τις πληγές του παρελθόντος κι «επαγρυπνούν» πάνω από τις αλήθειες που αποσιωπήθηκαν για την αιματηρή κυριαρχία του Λεοπόλδου Β΄, ο οποίος μετέτρεψε μια επίγεια Εδέμ σε «γη των κολασμένων».
Περισσότερες πληροφορίες
Congo
Μέσα από την κίνηση, τη μουσική και την αφήγηση, ο Kονγκολέζος χορογράφος Φοστέν Λινιεκουλά κάνει ένα σχόλιο για τη βιαιότητα των αποικιοκρατικών καθεστώτων.
