Δύο διεθνείς και δύο ελληνικές παραγωγές ανοίγουν την αυλαία της φετινής διοργάνωσης στην Πειραιώς 260 και σπάνε τα στερεότυπα, καθεμία με το δικό της τρόπο.
#1 «Γένεσις 6, 6-7»
Δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που προκαλούν ακραία αρνητικά ή θετικά συναισθήματα στο κοινό. Η Ισπανίδα Ανχέλικα Λίντελ πατάει στην κόψη του ξυραφιού, κάνοντας τολμηρές σκηνικές και δραματουργικές επιλογές. Η χειμαρρώδης καλλιτέχνις, που είχε διχάσει το κοινό του φεστιβάλ πριν από πέντε χρόνια, επανέρχεται με την Compania Atra Bilis Teatro και με το τρίτο μέρος της «Τριλογίας του απείρου». Ξεκινάει από το μύθο της Μήδειας για να φτάσει στην Παλαιά Διαθήκη, ενσωματώνοντας προσωπικές της εμπειρίες. Σημείο αναφοράς η αρχέγονη ανάγκη για (αυτο)καταστροφή, μέσα από την οποία οι ήρωες, θύματα ενός εξουθενωμένου κόσμου, αποζητούν το ιερό. (Χώρος Η΄, 30-31/5)
#2 «Μεταμορφώσεις»
Η ομάδα C. for Circus, μέσα σε δέκα χρόνια κοινής πορείας, έχει διαμορφώσει τη δική της σκηνική γλώσσα, ένα κράμα ζωντανής μουσικής κι έντονης σωματικότητας. Στην πρώτη τους εμφάνιση στο φεστιβάλ, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παύλου Παυλίδη και της Ειρήνης Μακρή, αναμετριούνται με το γνωστότερο ποιητικό έργο του Οβίδιου. Πρόκειται για μια ελεύθερη προσέγγιση του ποιητικού λόγου μέσα από τη χορικότητα, που επιχειρεί να εξελίξει τις κινητικές δυνατότητες της ομάδας. Βασισμένοι στη μεταμόρφωση, την κατά τον ποιητή λύση για τη διατήρηση της ισορροπίας σε ένα βίαιο κόσμο, οι C. for Circus θέτουν ερωτήματα πάνω στην εφαρμογή της στην πραγματική ζωή. (Χώρος E΄, 30/5-2/6)
#3 «#Punk»
Με το πρώτο μέρος της τελευταίας τριλογίας της, που έκανε πρεμιέρα το φθινόπωρο του 2018 στη Νέα Υόρκη προκαλώντας τεράστια αίσθηση, μας συστήνεται η αντισυμβατική χορογράφος Νόρα Τσιπομίρ. Αντλώντας έμπνευση από το ρεύμα του punk και τα νεανικά της χρόνια στη Ζιμπάμπουε του 1970 και του 1980, η καλλιτέχνις δημιουργεί μια υβριδική περφόρμανς, στην οποία τα όρια χορογραφίας, ήχου και εικαστικών είναι ρευστά. Η φωνή και κυρίως το σώμα γίνονται φορείς διαμαρτυρίας βιωμένων κοινωνικοπολιτικών εμπειριών, εστιάζοντας σε έννοιες όπως η αυτοαπεικόνιση, η βιογραφία, η απελευθέρωση, το μέλλον. Η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ δεν προβλέπονται καθίσματα. (Χώρος A2, 30/5-1/6)
#4 «Χρύσιππος»
Μετά το επιτυχημένο ανέβασμα του «Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας», ο σκηνοθέτης Θάνος Σαμαράς προσεγγίζει ακόμη ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια σύγχρονη μεταγραφή του μύθου του Χρύσιππου, γιου του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόχης, η οποία δίνει αφορμή για φιλοσοφικό στοχασμό πάνω στη φύση του έρωτα. Μέσα σε αυτήν τη διάσταση ο Θ. Σαμαράς εστιάζει στο ότι αυτό που ερωτευόμαστε στον άλλον μπορεί να είναι αυτό που λείπει από εμάς. Πρωταγωνιστούν οι Ράνια Οικονομίδου, Νίκος Καραθάνος, Αγγελική Στελλάτου, Θανάσης Δόβρης, Σοφία Κόκκαλη. (Χώρος Δ΄, 31/5-4/6)
Περισσότερες πληροφορίες
Χρύσιππος
Πέρα από την κοινωνικά ανατρεπτική διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές προεκτάσεις του, αυτό το αιρετικό έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως ρόλων και φύλων.
Μεταμορφώσεις
Ελεύθερη ανάγνωση του επικού ποιήματος του Οβίδιου, που διερευνά τη σχέση της μορφής με το δίκαιο και το άδικο.
Γένεσις 6, 6-7
Η σύνθεση της Ισπανίδας δημιουργού αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης και συγκεκριμένα στη στιγμή που ο θεός μετανιώνει που δημιούργησε τον άνθρωπο και αποφασίζει να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη.
#Punk
Η ιδιοσυγκρασιακή περφόρμερ, με αφετηρία τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια της στη Ζιμπάμπουε, στήνει μια υβριδική περφόρμανς στο μεταίχμιο θεάτρου, χορού και συναυλίας, για να εκφράσει τις κοινωνικές της ανησυχίες.
