Πώς μπορεί να ξεπεραστεί ο αναλφαβητισμός; Τι συνέβη στη Θεσσαλονίκη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Τι κάνεις όταν μια βόμβα από το παρελθόν απειλεί το παρόν και το μέλλον σου; Και αν η χώρα σου χανόταν από το χάρτη; Όλες οι απαντήσεις στις σκηνές της πόλης...
#1 «Έξω χιονίζει»
Ένα μέντιουμ, εκατό χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καλεί στη σκηνή τα φαντάσματα έξι ξένων στρατιωτών που βρέθηκαν στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια πολυφυλετική Θεσσαλονίκη, η οποία υπέφερε από την ελονοσία και την έλλειψη τροφίμων και σημαδεύτηκε ανεπανόρθωτα από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ενώ την ίδια στιγμή αναζητούσε λίγη διασκέδαση στα μιούζικ χολ. Αυτό το αντιηρωικό, πολλές φορές ξεκαρδιστικό αλλά και σπαρακτικό κλίμα καταγράφει το έργο του Σάκη Σερέφα. Ερμηνεύουν οι Ειρήνη Ιωάννου, Νίκος Καρδώνης, Αποστόλης Ψαρρός, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Αιγινίτου. (Άλμα, 5-8/3)
#2 «Άνα ή το πανέξυπνο κορίτσι»
Η Κατρίν Μπεναμού εμπνεύστηκε το έργο από τη γιαγιά της, η οποία –όπως και η ηρωίδα– δεν έμαθε γράμματα κι έχασε βίαια την παιδικότητά της, αφού βρέθηκε ξαφνικά από την Αλγερία στο Παρίσι, παντρεμένη με έναν άγνωστο, στις αρχές του 19ου αιώνα. Η οικογενειακή ιστορία της ίσως ήταν κι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τη συγγραφέα να παραδίδει τα τελευταία χρόνια σεμινάρια γραφής σε μετανάστριες. Στο πολυεπίπεδο έργο της, που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές στην πρώτη του παρουσίαση στο Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2016, παρακολουθούμε πώς η ώριμη ηρωίδα της μαθαίνει ανάγνωση και γραφή, ανακαλύπτοντας εκ νέου την ταυτότητά της. Πρωταγωνιστεί η Ιωάννα Γκαβάκου. (Vault, από 4/3)
#3 «Πεθαίνω σα χώρα»
Ο Τάσος Μπλάτζιος ερμηνεύει και συν-σκηνοθετεί με την Τάνια Κίτσου το επίκαιρο και ταυτόχρονα προφητικό πολιτικό κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, σε μια σύγχρονη δική του διασκευή. Με αφετηρία το ποίημα του Αζίζ Νεσίν «Σώπα μη μιλάς», συνθέτει ένα νέο μονόλογο που πατάει στη δύναμη της οικουμενικής και αποστομωτικής γλώσσας του Δημητριάδη αλλά και στην αλληλοεξαρτώμενη σχέση της χώρας με το άτομο, με στόχο την κοινωνική αφύπνιση. Διεισδύει με αυτόν τον τρόπο σε ένα από τα σημαντικότερα πεζογραφήματα της πρώτης περιόδου της Μεταπολίτευσης (δημοσιεύτηκε το 1978), το οποίο περιγράφει το πώς καταλύεται η ύπαρξη μιας χώρας σε ταραγμένους καιρούς αλλά και την αγωνιώδη κραυγή των κατοίκων της τη στιγμή που σβήνεται σταδιακά από το χάρτη. («Bios», από 1/3)
Περισσότερες πληροφορίες
Άνα ή το πανέξυπνο κορίτσι
Ένα σύγχρονο έργο, που παίχτηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, εξιστορεί τη συναρπαστική πορεία μιας αναλφάβητης μετανάστριας προς τη μόρφωση.
Έξω χιονίζει
Στρατιώτες που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καταθέτουν τις αντιηρωικές μαρτυρίες τους για τα όσα πέρασαν.
Πεθαίνω σα χώρα
Το εκρηκτικό έργο του Δημήτρη Δημητριάδη συναντά το ποίημα του Αζίζ Νεσίν «Σώπα μη μιλάς», σε μια παράσταση που ανοίγει διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
