Τι πρέπει να ξέρουμε για τον Ούγγρο σκηνοθέτη που μοιράζεται εξίσου ανάμεσα στον κινηματογράφο και στο θέατρο και τι θα δούμε στην "Απομίμηση ζωής", την παράσταση με την οποία επισκέπτεται για δεύτερη φορά την Ελλάδα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260, 20-22/6).
Ο 43χρονος Ούγγρος σκηνοθέτης με σπουδές κινηματογράφου και θεάτρου, αν και στη χώρα μας είναι γνωστός κυρίως από τις ταινίες του –με σημαντικότερη τον βραβευμένο στις Κάνες "Λευκό Θεό"–, κάνει θέατρο εδώ και μία δεκαπενταετία. Μετράει συνεργασίες με σημαντικούς θεατρικούς φορείς –Krétakör Theatre (Βουδαπέστη), Εθνικό Θέατρο Ουγγαρίας, Thalia Theater (Αμβούργο), Schauspiel του Ανόβερο–, ενώ από το 2009 ηγείται μαζί με την Ντόρα Μπούκι του ανεξάρτητου σχήματος Proton Theatre.
Ο κοινωνικοπολιτικός προσανατολισμός του έργου του –θεατρικού και κινηματογραφικού– είναι φανερός. Ρατσισμός, προσφυγικό, μειονότητες, διακρίσεις είναι τα θέματα που τον απασχολούν, τα οποία όμως ενδύει με έντονα αλληγορικά και φαντασιακά στοιχεία που έχουν διαμορφώσει την προσωπική καλλιτεχνική του σφραγίδα. Στις θεατρικές δουλειές του βασίζεται ιδιαίτερα στην αρχή της ομαδικότητας, καθώς συνεργάζεται πάνω κάτω με τους ίδιους ηθοποιούς και μαζί τους συνδημιουργεί τις παραστάσεις, με βάση μια ιδέα ή ένα θέμα που τους απασχολεί. Εξάλλου, από τις δέκα παραγωγές που έχει παρουσιάσει το Proton Theatre (οι επτά σε δική του σκηνοθεσία), κάποιες εμπνέονται από λογοτεχνικά κείμενα, όμως καμία δεν αφορά το ανέβασμα συγκεκριμένου θεατρικού έργου.
Eξάλλου, έχουμε ήδη δει θεατρική δουλειά του, όταν ήρθε με το "Frankestein-Project", στο φεστιβάλ Transitions της Στέγης, το φθινόπωρο του 2015. Η "Απομίμηση ζωής", παραγωγή του 2016 και η μόνη μη γερμανική παράσταση που έχει προταθεί ποτέ για το θεατρικό βραβείο Faust, χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο ως "υπερρεαλιστικό αριστούργημα", "ποιητικό και πολιτικό συμβάν", θέατρο ισάξιο "της δύναμης της φύσης". Η βίαιη συμπλοκή δύο νεαρών Ρομά σε λεωφορείο της Ουγγαρίας αποτέλεσε το έναυσμα της παράστασης.
Καφκικές καταστάσεις, ένα δυνατό plot twist κι ένα σκηνικό που έχει συζητηθεί όσο λίγα χρησιμοποιούνται για να συνθέσουν μια προσωπική ιστορία που διαδραματίζεται σε ένα ρημαγμένο σπίτι της Βουδαπέστης μεταξύ της ενοίκου και του ιδιοκτήτη που έχει καταφθάσει για να της κάνει έξωση, αλλά ανοίγεται σε μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τις αιτίες της βίας, τη δυνατότητα του ανθρώπου να ορίζει ή όχι τη μοίρα του και τη θέση των μειονοτήτων στην όλο και πιο εξτρεμιστική Ευρώπη.
