Ακαταμάχητη πρωταγωνίστρια του θεάτρου εκείνη, συνθέτης σε περισσότερες από 80 παραστάσεις εκείνος, συνυπογράφουν την προσεχή παραγωγή της Στέγης.
«Δεν είναι παράσταση. Δεν είναι συναυλία. Είναι μια αλλιώτικη εμπειρία θέασης και ακρόασης του αρχαίου δράματος»: έτσι προλογίζει η Στέγη την επόμενη νέα παραγωγή της, τον «Ιππόλυτο» (7-11/6), που λαμβάνει χώρα εκτός Στέγης, στον «Παρνασσό». Δεν εννοούμε, ασφαλώς, το βουνό αλλά το ιστορικό κτίριο της πλατείας Καρύτση, το οποίο η Αμαλία Μουτούση και ο Δημήτρης Καμαρωτός «καταλαμβάνουν» με μια πολύ διαφορετική μουσικοθεατρική εκδοχή της τραγωδίας του Ευριπίδη. Το κτίριο «μεταμορφώνεται» σε ένα είδος μουσείου-παλατιού και οι ίδιοι γίνονται οι παράξενοι «ξεναγοί» μας στη μυθική ιστορία του παράφορου και εν τέλει καταστροφικού έρωτα της Φαίδρας για τον Ιππόλυτο, τον γιο του συζύγου της, Θησέα.
Μουτούση και Καμαρωτός γνωρίζονται και συνεργάζονται από τη δεκαετία του ’90, όταν, μαζί με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό άλλαξαν το τοπίο του νεότερου ελληνικού θεάτρου με την ομάδα τους («Διπλούς Έρως» αρχικά, «Theseum Ensemble» στη συνέχεια). Η Μουτούση αφήνεται αυτή τη φορά στις οδηγίες του Καμαρωτού (εκείνος υπογράφει τη σύλληψη και την ηχητική δραματουργία) και από κοινού μας καθοδηγούν σε ένα θέαμα/ακρόαμα στα όρια του θεάτρου και της μουσικής, της site-specific performance και του υβριδικού θεάματος.
Συνθέτης από τους πιο διακεκριμένους και «θεατρικούς» της γενιάς του, ο Καμαρωτός, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια μας ξαφνιάζει με τις μουσικές και τα ηχοτοπία που μπλέκοντας λόγου χάρη τα νέα μέσα με τα καθημερινά αντικείμενα - αισθητήρες, ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρακουστικά αλλά και ανεμιστήρες! Μόνο που εδώ, στον «Ιππόλυτο» επιχειρεί κάτι άλλο: η μουσική γίνεται μια συνεχής παράλληλη σύνθεση που εκκινεί από την ανάλυση της προσωδίας, συνυπάρχοντας, ή/και αμφισβητώντας τη φωνή της ηθοποιού, εισάγοντας πλέγματα ήχου σαν ηχητικές μάσκες και νέες πολυφωνίες.
Κάπως έτσι, λίγους μήνες μετά την Ιζαμπέλ Ιπέρ και την παράσταση «Phaedre(s)», ήρθε η ώρα να δούμε, πάλι στη Στέγη, την Μουτούση στο ρόλο της βασίλισσας με το ασίγαστο ερωτικό πάθος. Με μια, όμως, διαφορά: δεν παίζει μόνο τη Φαίδρα αλλά όλους τους ρόλους της τραγωδίας και, κατ’ αναλογία, ο Καμαρωτός δεν παίζει μόνο τη μουσική αλλά, από κοινού, αφηγούνται τη θαυμαστή και τρομακτική ιστορία του Ευριπίδη βυθίζοντάς μας σε εμπειρία που ίσως να έχει κάτι από την τελετουργική υφή των πρώτων παραστάσεων του αρχαίου δράματος με έναν υποκριτή… Ένα γερό επιτελείο υποστηρίζει το ιδιαίτερο ντουέτο τους: Εύα Μανιδάκη (σκηνικός χώρος), Άγγελος Μέντης (κοστούμια), Νίκος Φλέσσας (μετάφραση), Σύλβια Λιούλιου (συνεργάτις δραματολόγος), Γιάννης Δρακουλαράκος (φωτισμοί), Κώστας Μπώκος (ήχος).
Προπώληση από το www.sgt.gr
