Τα ξημερώματα της Τετάρτης 26/2, ο Κώστας Βουτσάς έχασε τη μεγάλη μάχη που έδωσε για τη ζωή του τις τελευταίες 19 μέρες στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Αττικόν με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Ο Έλληνας ηθοποιός υπήρξε ένας από τους ελάχιστους σούπερ σταρ που ανέδειξε ποτέ η χώρα. Το πηγαίο κωμικό ταλέντο του, η ικανότητα του να κινείται με τεράστια άνεση μπροστά από την κάμερα και να ενσαρκώνει με μοναδική ευκολία ετερόκλητους ρόλους είναι τα χαρακτηριστικά που τον ανέδειξαν σε έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της Ελλάδας. Η επαφή που είχε με το κοινό ήταν μοναδική. Ο Κώστας Βουτσάς μπορούσε μέσα σε ελάχιστα λεπτά να σπάσει τον τέταρτο τοίχο και να γίνει ένα με τους θεατές, ειδικότερα στο σινεμά, όπου έγραψε μια μοναδική 65χρονη πορεία. Ο κορυφαίος ηθοποιός πάντοτε χαμογελαστός, απλός και προσεγγίσιμος ήταν για το ελληνικό κοινό «ένα δικό του παιδί».
Σίγουρα το σινεμά ήταν το μέσο που ανέδειξε σε όλο το μήκος και πλάτος το μοναδικό του ταλέντο. Ο Γιάννης Δαλιανίδης υπήρξε ο άνθρωπος ο οποίος τον οδήγησε στις μεγαλύτερες επιτυχίες του είτε με κωμωδίες όπως ο «Γόης» (ποιος μπορεί να ξεχάσει την μυθική ατάκα «Κατίνα σαλαμάκι;») και η «Νύχτα Γάμου» (εκεί εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη) είτε με μιούζικαλ σαν τα «Κάτι να Καίει» («Φσστ μπόινγκ»), «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» και «Οι Θαλασσιές οι Χάντρες».
Ο Κώστας Βουτσάς ως κορυφαίος πρεσβευτής του δαλιανιδικού θεάματος και εμβληματική φιγούρα της Φίνος Φιλμ κατάφερε να γίνει ο απόλυτος σταρ της δεκαετίας του ‘60, συνδυάζοντας τη γοητευτική του εμφάνιση και την πηγαία κωμική του φλέβα. Ταυτόχρονα, μαζί με τον Θανάση Βέγγο, ήταν εκείνοι οι ηθοποιοί του ελληνικού σινεμά οι οποίοι εξέλιξαν την κωμική ερμηνεία πέρα από την παράδοση του θεάτρου και της επιθεώρησης σε κάτι πολύ πιο κινηματογραφικό, «σωματικό» και μοντέρνο.
Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις τις καλύτερες κωμικές του στιγμές, γιατί αυτές υπήρξαν πάρα πολλές: Από την μοναδική ερμηνεία του Πολίτη Ευτύχιου Κοπέογλου στο «Ανθρωπάκι» (1969) μέχρι τον «Γαμπρό απ’ το Λονδίνο» (1967) όπου συμπρωταγωνίστησε με την Νόρα Βαλσάμη και το απίθανο «Τέντυ Μπόι… Αγάπη μου» (1965) δίπλα στη Ζωή Λάσκαρη, ο Κώστας Βουτσάς ξεδίπλωσε την πρωταγωνιστική τσαχπινιά του σε ταινίες που άφησαν ιστορία.
Η παρακμή του «παλιού ελληνικού σινεμά» μπορεί να τον οδήγησε σε μια σειρά μετριότατων επιλογών κατά τη δεκαετία του ’70, έβαλε όμως το δικό του λιθαράκι στην άνθηση τού Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Απέσπασε ειδικό βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τον «Έρωτα του Οδυσσέα» (1984) του Βασίλη Βαφέα, σκηνοθέτη με τον οποίο συνεργάστηκε επανειλημμένα («120 Ντεσιμπέλ», «Η Κόκκινη Μαργαρίτα», «Κάθε Σάββατο»). Χαρακτηριστικές είναι και οι σύντομες κινηματογραφικές εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια σε ταινίες όπως «Bank Bang», «Ο Διαχειριστής» και «Νήσος».
Αλλά και στην τηλεόραση ο Κώστας Βουτσάς αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του. Για παράδειγμα «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του» υπήρξε μια από τις δημοφιλέστερες σειρές στην ιστορία της ΕΡΤ, ενώ οι συμμετοχές του στα «Για μια θέση στον ήλιο», «Γιούγκερμαν», «Δέκα Μικροί Μήτσοι», «Επτά θανάσιμες πεθερές», «Η πολυκατοικία» κ.α. πρόσθεταν τη μοναδική ερμηνευτική του υπεραξία στις τηλεοπτικές παραγωγές.
Ο Κώστας Βουτσάς απέκτησε τρεις κόρες- τη Σάντρα από τον γάμο του με την Έρρικα Μπρόγιερ, την ηθοποιό Θεοδώρα και τη Νικολέττα από τον γάμο του με την Θεανώ Παπασπύρου και έναν γιό, τον τετράχρονο Φοίβο, από τον γάμο του το 2016 με την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού.
