Μέχρι πριν από μερικά χρόνια παρέμεναν τα landmarks μιας ρετρό Αθήνας «μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά». Στη συνέχεια ήρθαν τα blockbusters, τα multiplex και η νέα γενιά θεατών… Ο Γιάγκος Αντίοχος καταγράφει το νέο τοπίο των θερινών κινηματογράφων. Ριζικές ανακαινίσεις, ακριβά συστήματα ήχου και εικόνας, ενημερωμένη μπάρα και νόστιμα σνακ προσφέρουν πλέον ένα πλήρες και ανταγωνιστικό πακέτο νυχτερινής αστικής απόδρασης. Φωτό Δημήτρης Τσίτσος
Aπό το στενό μπαλκόνι του πατρικού μου στο Χαϊδάρι έβλεπες καθαρά την παραλληλόγραμμη οθόνη του θερινού κινηματογράφου απέναντι. Με θυμάμαι πιτσιρικά να κεντράρω τους υπότιτλους ανάμεσα στα καλώδια της ΔΕΗ την ώρα που έκανα ότι διάβαζα τα μαθήματά μου. Η οικογένεια που είχε το θερινό μετακόμιζε το καλοκαίρι στην ταράτσα του υποτυπώδους κτιρίου-προθάλαμός του. Στρωματσάδα ανάμεσα από κόπιες, αφίσες και φύλλα από τη λεύκα η οποία σκέπαζε το σινεμά. Από τότε άλλαξαν πολλά στα θερινά. Τις προάλλες βρέθηκα σε ένα νέας κοπής θερινό να πονοκεφαλιάζω μπροστά από την καλογυαλισμένη μηχανή ποπκόρν για το αν θα παραγγείλω daiquiri φράουλα ή margarita… Τελικά, Δαρβίνε, είχες δίκιο – τίποτα δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο από την εξέλιξη.
Τα multiplex δεν έδωσαν απλώς μια παραπάνω ώθηση στους blockbuster τίτλους, αλλά κατάφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αλλάξουν εκ βάθρων την εμπειρία της κινηματογραφικής θέασης. Ο ήχος πρέπει να σπάει τύμπανα, η οθόνη να έχει το μέγεθος κεκλιμένης πολυκατοικίας και το ποπκόρν να σερβίρεται σε σκάφη. Καταλαβαίνοντας προς τα πού οδεύει το πράγμα, οι ιδιοκτήτες των θερινών άρχισαν από τα μέσα του ’90 να εκσυγχρονίζουν τεχνολογικά τα σινεμά και τα κυλικεία τους σε μια προσπάθεια να υποστηρίξουν ποικιλοτρόπως το άνοιγμα στα έργα πρώτης προβολής.
Παρόλα αυτά, το μυστικό για τη συγκρατημένη ανάκαμψη των καλοκαιρινών αιθουσών κατά την προηγούμενη δεκαετία ήταν περισσότερο η συνειδητοποίηση από τους επαγγελματίες του χώρου ότι η θέαση είναι μόνο μία πλευρά του νομίσματος στην όντως μεγάλη αθηναϊκή παράδοση του θερινού σινεμά. Ο έναστρος ουρανός, η χαλαρή ατμόσφαιρα και τα πάσης φύσεως σνακ του κυλικείου είναι η άλλη, η οποία μπορεί αρκετές φορές να βαρύνει περισσότερο και από την επιθυμία για μια ποιοτική κινηματογραφική επιλογή. Κάπως έτσι προέκυψαν και τα βολικά τραπέζια ανάμεσα στις ευθύγραμμες συστάδες από καρέκλες. Στο τραπέζι ακουμπήσαμε το τασάκι και το ποτό, το αλκοόλ με τη σειρά του έφερε το σνακ και πάει λέγοντας… Σε μικρό χρονικό διάστημα αρκετές καλοκαιρινές αίθουσες μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα είδος cine-lounge bar, με το κοινό ενίοτε να… χωνεύει τις ταινίες με mojito και fingerfood. Τα θερινά αποτελούν πλέον ένα ελκυστικό και ποιοτικό ολοκληρωμένο σετ εξόδου με φαΐ, ποτό και θέαμα για τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού.
Χαρτογραφώντας τη θερινή σινε-πιάτσα
Ο εκσυγχρονισμός των θερινών επέτεινε, αν μη τι άλλο, τη διαφοροποίηση του κινηματογραφικού προϊόντος. Πολλές αίθουσες, κυρίως σε καλές περιοχές της Αθήνας, έκαναν σημαντικές επενδύσεις, ενώ άλλες βασίστηκαν στα καλτ χαρακτηριστικά τους, είτε αδυνατώντας να ακολουθήσουν οικονομικά ανοίγματα τέτοιου ύψους, είτε ποντάροντας στους –ουκ ολίγους, όπως φαίνεται– λάτρεις της παραδοσιακής μορφής των θερινών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο σήμερα μπορούμε να μιλάμε για πιάτσες ή ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές θερινών κινηματογράφων που μοιράζονται κοινή φυσιογνωμία και lifestyle προσανατολισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της new age τάσης των θερινών αποτελούν τα δύο σινεμά στις αρχές της Λεωφ. Κηφισίας. Το παλιό, κλασικό Άνεσις, στην ταράτσα του αριθμού 14, μετά την προ τριετίας ανακαίνιση, έκανε ένα εντυπωσιακό καινούργιο ξεκίνημα. Το ξύλινο πάτωμα, ο ήχος Dolby Surround, οι σεζλόνγκ και τα κοκτέιλ παραπέμπουν περισσότερο σε bar (ή ακόμη και beach bar) παρά σε θερινό. Ακριβώς απέναντι, στο επίσης πρόσφατα ανακαινισμένο Ελληνίς Cinemax (Λεωφ. Κηφισίας 29) τραβάει τα βλέμματα καταρχάς η αίθουσα αναμονής. Αρτ πινελιές κι έντονα χρώματα σε προδιαθέτουν για το πρώτο ποτό. Το σινεμά διαθέτει και δεύτερο μπαρ (επίσης με μοδάτη διακόσμηση), όπου θα βρείτε ψαγμένες μπίρες και φοβερά σνακ.
Στην τρόικα των πεντάστερων θερινών περιλαμβάνεται το Αίγλη Village Cool στον κήπο του Ζαππείου. Σήμα κατατεθέν η νεοκλασικής αισθητικής οθόνη και ο προσεγμένος διάκοσμος. Σερβίρονται ακόμη κοκτέιλ, νάτσος και ποπκόρν, αλλά κάνε λίγο χώρο, διότι σε λίγο θα αρχίσουν να μυρίζουν τα χοιρινά σουβλάκια… Επόμενη στάση το Cine Ψυχικό Classique, το οποίο –τηρουμένων των αναλογιών– θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η «Μεγάλη Βρεταννία» των θερινών! Έχοντας την αισθητική καλοκαιρινού lounge bar, το high class σινεμά αποτελεί μία από τις ποιοτικότερες κινηματογραφικές επιλογές της πόλης. Εξίσου κυριλέ, πράσινο, δροσερό και προσεγμένο είναι και το Cine Φιλοθέη, το οποίο επιπλέον διαθέτει κι ένα από τα πιο εθιστικά χοτ ντογκ της πόλης. Δοκιμάστε το οπωσδήποτε!
Απέναντι στις χλιδάτες καλοκαιρινές σινε-προτάσεις, βέβαια, υπάρχει ένα ισχυρό αισθητικό αντίβαρο, μια σειρά από θερινούς που βασίζονται στη νοσταλγική ατμόσφαιρα την οποία αποπνέουν και στη μαγεία της αυτοτελούς κινηματογραφικής εμπειρίας. Σε αυτό το εναλλακτικό κλίμα κινείται το εξαρχειώτικο κινηματογραφικό τρίγωνο Βοξ, Ριβιέρα και Εκράν, με το δικό τους πιστό κοινό. Οι τρεις κινηματογράφοι προβάλλουν κυρίως επανεκδόσεις και off Hollywood επιλογές, προσφέροντας ένα θερινό artplex δίκτυο στο κέντρο της πόλης. Στη Ριβιέρα (Βαλτετσίου 46) η μικρή οθόνη βουλιάζει από την πρασινάδα, στο Εκράν (Ζ. Πηγής και Αγαθίου) οι πολυκατοικίες μοιάζουν με industrial ντεκόρ, ενώ το Βοξ παραμένει η αυθεντικότερη εκδοχή της old school κινηματογραφικής απόλαυσης.
Στην άλλη πλευρά του Λυκαβηττού, μπορεί η καλοκαιρινή σινε-πιάτσα του Κολωνακίου να έχει κοινά παραδοσιακά χαρακτηριστικά με αυτήν των Εξαρχείων, όμως τα προσεγμένα θερινά της αντανακλούν τον αριστοκρατικό αέρα της σικ περιοχής του κέντρου. Ψηλά στη Δεξαμενή (Πλατεία Δεξαμενής), το νησιωτικό στιλ και ο αέρας της περιοχής δημιουργούν classy ατμόσφαιρα, η οποία ενδείκνυται για πιο προσεγμένες εξόδους. Η Αθηναία (Χάρητος 50) η οποία κρύβει ένα μικρό βοτανικό κήπο στο εσωτερικό της.
Σινεμά με θέα και άλλα θερινά μυστικά
Πέρα από τα κομφόρ και τις αισθητικές καλλιγραφίες, όμως, υπάρχουν και οι κινηματογράφοι που προβάλλουν ως κύριο πλεονέκτημά τους την αβανταδόρικη τοποθεσία. Δύσκολα να μην ξεφύγει το μάτι σου προς τον Αργοσαρωνικό όταν βλέπεις ταινία στο Σινέ Φλοίσβος (Πάρκο Φλοίσβου Π. Φαλήρου), την ώρα που η μυρωδιά της θάλασσας μπερδεύεται με αυτήν του φρεσκοψημένου καλαμποκιού. Το Θησείον, από την άλλη, βρίσκεται στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου και προσφέρει τόσο μοναδική θέα προς την Ακρόπολη, όσο και παραδοσιακές λιχουδιές. Γλυκό του κουταλιού και home-made βυσσινάδα για light καταστάσεις, ενώ το τσίπουρο και το αβγοτάραχο Μεσολογγίου προτείνονται για τις πιο βαριές σινε-επιλογές.
Ακρόπολη… view και ζεστή τυρόπιτα προσφέρει και το Cine Paris (Κυδαθηναίων 22) στην Πλάκα, όπου τα ζευγάρια μπερδεύονται με τους τουρίστες στο πιο φευγάτpgκινηματογραφικό ενσταντανέ της πόλης. Με νυχτερινή αεροφωτογραφία μοιάζει η θέα από το Αττικόν Άλσος (περιφερειακός Πολυγώνου-Γαλατσίου). Το καταπράσινο σινεμά-παρατηρητήριο προσφέρει μια δροσιστική απόδραση την οποία μπορείς να βρεις δύσκολα στην Αθήνα τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού.
Ένα θερινό που αποτελεί urban μυστικό για τους ψαγμένους σινεφίλ είναι ο δημοτικός κινηματογράφος Σινέ Πάνθεον (τέρμα Δεληγιάννη, Αγία Βαρβάρα), στους πρόποδες του Όρους Αιγάλεω. Διαθέτει μακράν την καλύτερη πανοραμική θέα προς το φωταγωγημένο λεκανοπέδιο. Ακόμη ένα μικρό μυστικό των θερινών είναι η ψησταριά του Σινέ Δάφνη. Μόλις πέσουν τα μπιφτέκια πάνω της, έρχονται οι τίτλοι τέλους για την κινηματογραφική εμπειρία και ξεκινά το μεγάλο φαγοπότι! Αν, πάλι, δεν μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε έξοδο για σινεμά ή για ποτό, υπάρχει η μέση λύση του Σινέ Ψυρρή, όπου η μπάρα προσφέρει μεγάλη ποικιλία από εισαγόμενες μπίρες. Η παραθαλάσσια γραμμή της ανατολικής Αθήνας είναι γεμάτη από θερινούς που μπορούν να συνδυαστούν με φρέσκο ψάρι και κοκτέιλ στην άμμο. Διαλέξτε προορισμό ανάμεσα σε Ραφήνα, Νέα Μάκρη, Μάτι και Ωρωπό και μετατρέψτε την έξοδο για ταινία σε μονοήμερη απόδραση. Μην ξεχνάτε, εξάλλου, ότι πολλές φορές το σινεμά είναι μόνο η αφορμή.
Ολοκληρωμένες κινηματογραφικές αποδράσεις…
Valtetsiou crossing Δείτε μια επανέκδοση στη Ριβιέρα, πάρτε ένα τυλιχτό στο χέρι από τη «Βεργίνα» και σβήστε τις μηχανές με κρύα βαρελίσια μπίρα στους «Χάρτες».
The beach Πρώτα για παραθαλάσσιο καφέ στη μαρίνα, στη συνέχεια εκλεπτυσμένη μπλοκμπαστεριά στο Σινέ Φλοίσβος και high class δείπνο στον γαστριμαργικό ναό του «Matsuhisa» στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Drosia and the city Για πεϊνιρλί στου «Ελευθεριάδη» στη Δροσιά, καπάκι για σινεμά στη γειτονική Αλίκη και κλείσιμο με κοκτέιλ στο «Escoba» του Κεφαλαρίου.
Live by the river Μια συνετή main stream επιλογή στην «Κατερίνα» στο Χαϊδάρι, μεζεδάκια και φίνα ζωντανή μουσική στο νεανικό καφενείο «Mumm-Ρα» στο Δάσος και ποτό στην αυλή του «Φοίνικα».
Born on the 4th of July Αρχικά στο Μάτι για αυστηρά αμερικανική ταινία στο «Μαϊάμι», μετά για καφέ-ποτό «στο Ζούμπερης Cafe» και τίτλοι τέλους με ποτό στο «Azul Beach Bar» στον Ωρωπό.
