© shutterstock
Ένα υπέροχα ενορχηστρωμένο χάος είναι η Νάπολη που σου αποκαλύπτει τα μυστικά της κομμάτι το κομμάτι. Πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε η ξακουστή πατρίδα της pizza, η πόλη που αγάπησε τον Μαραντόνα και τον έχει ακόμα για Θεό της, πανταχού παρόντα σε murals στα πιο πιθανά και απίθανα σημεία, ο τόπος όπου αποφασίζεις να πας τυχαία επειδή βρήκες εισιτήριο σε εξευτελιστική τιμή και τελικά καταφέρνει να σου κλέψει την καρδιά. Βρόμικη και φασαριόζα, κι άλλο τόσο εξωστρεφής και επικοινωνιακή, ξεκινά να ξεδιπλώνει το χαρακτήρα της χωρίς αναστολές με το "καλημέρα".
Τους κανόνες μάλλον τους θεωρεί σκλαβιά, και ως εκ τούτου δεν τους μπορεί, δεν τους χωράει βρε αδερφέ. Το βλέπω στην πρώτη εκείνη διαδρομή από το αεροδρόμιο προς το κέντρο (€ 6 το άτομο σε μοιραζόμενο ταξί) που έχει χαραχτεί μέσα μου για πάντα. Χέρι στην κόρνα πιο συχνά κι από την ταχύτητα, η προτεραιότητα και τα φανάρια είναι σχεδόν προαιρετικά, στις διασταυρώσεις περνά όποιος προλάβει πρώτος, δρόμοι πιο κοντά σε πίστες για συγκρουόμενα με στοιχεία από τρενάκι του τρόμου. Ξεπερνώντας ωστόσο το αρχικό σοκ και εκλαμβάνοντάς το ως μέρος του τοπίου, συνειδητοποιείς πως οι δυο-τρεις ημέρες που θα περάσεις κοντά της προβλέπονται ενδιαφέρουσες, νόστιμες και εντέλει όχι αρκετές για να τη γνωρίσεις πλήρως, οπότε μοιραία στο πίσω μέρος του μυαλού προγραμματίζεις ένα ραντεβού μαζί της για το μέλλον.
Οι ωραιότερες βόλτες
Χωνόμαστε και χανόμαστε στο λαβύρινθο του ιστορικού κέντρου (Centro Storico). Αξίζει να επενδύσετε για τη διαμονή σας σε κάποιο διαμέρισμα στα πέριξ προκειμένου να είστε κοντά στο πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης, με τα αμέτρητα στενά σοκάκια, τις κατακόκκινες καρδιές με συνθήματα αγάπης για τη Νάπολη, τις signature απλωμένες μπουγάδες και τις ων ουκ έστι αριθμός και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές καθολικές εκκλησίες. Πάρτε το χρόνο σας, ανακαλύψτε την Spaccanapoli με την πολυσύχναστη Via San Biaggio που είναι ο πυρήνας των πάντων εδώ γύρω και απολαύστε τη βόλτα σε ένα πραγματικό υπαίθριο μουσείο, αρκετά τουριστικό μεν, αλλά και μαζί αυθεντικό. Πολύ σύντομα θα νιώσετε την ανάγκη να πάρετε κάτι στο χέρι, αφού το street food στη Νάπολη ζει και βασιλεύει: ένα cuoppo με αιθέρια τηγανισμένα ψαράκια σε χάρτινο χωνάκι, ένα σάντουιτς με ωραία αλλαντικά και τυριά που θα διαλέξετε και θα σας φτιάξουν επιτόπου σε ένα περιποιημένο deli, ένα ζωηρό spritz στα όρθια ή καθισμένοι σε κάποια από τις spritzerias που υπάρχουν σε κάθε γωνιά.
Κάποιο πρωί χαράξτε πορεία προς την περιοχή του Plebiscito. H Galleria Umberto είναι μια μεγαλοπρεπής εμπορική στοά με όμορφα καταστήματα, ένα εντυπωσιακό γυάλινο αίθριο στην κορυφή και τον ζωδιακό κύκλο φιλοτεχνημένο με ψηφιδωτά να δεσπόζει στο πάτωμα. Βγαίνοντας από την πλαϊνή έξοδο θα βρεθείτε μπροστά στο Teatro di San Carlo με την επιβλητική αρχιτεκτονική και κατόπιν στην Piazza del Plebiscito, στεφανωμένη από την εκκλησία San Francesco di Paola και το Palazzo Reale με τα βασιλικά διαμερίσματα και το roof garden με την υπέροχη θέα στο λιμάνι. Ξαποσταίνουμε στο πολυτελές ζαχαροπλαστείο "Gran Caffè Gambrinus" (grancaffegambrinus.com) που αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη από το 1860. Η σάλα του είναι μεγαλοπρεπής και ηλιόλουστη, οι καλοντυμένοι σερβιτόροι περιποιούνται με το γάντι και η στιγμή είναι κατάλληλη για να μυηθούμε στη γλυκιά κουλτούρα της Νάπολης με πεντατράγανα cannoli γεμιστά με τυρί ricotta και στολισμένα με φρουί γκλασέ, αιθέρια sfogliatelle με τη δαντελωτή σφολιάτα τους επίσης γεμιστή με ricotta και βεβαίως ευμεγέθη baba au rum κομμένα στη μέση, με την αφράτη σάρκα τους εμβαπτισμένη σε ρούμι.
Από εδώ και πέρα, ο δρόμος βγάζει προς το παραλιακό μέτωπο της πόλης που έχει τα δικά του θέλγητρα για όποιον αποφασίσει να τα εξερευνήσει. Εναλλακτικά μπείτε στο τελεφερίκ και θαυμάστε την πόλη από τις κορυφές της, όπως το Κάστρο Sant’Elmo που στέκει στο ψηλότερο σημείο της Νάπολης από το 1275 και χαρίζει εκπληκτική θέα μέχρι τον Βεζούβιο. Αξίζει ακόμα να ανηφορίσετε ως το Vomero, μία από τις πιο σικ ναπολιτάνικες γειτονιές με όμορφες περαντζάδες, άφθονο πράσινο και όμορφα στέκια για ένα ελαφρύ μεσημεριανό. Αν αγαπάτε τα μουσεία, σημειώστε στην ατζέντα σας το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νάπολης (museoarcheologiconapoli.it) με μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές συλλογές παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των θησαυρών της Πομπηίας, καθώς και το Museo di Capodimonte (capodimonte.cultura.gov.it) που είναι αφιερωμένο στη ναπολιτάνικη ζωγραφική και διακοσμητική τέχνη με πολλά σημαντικά έργα μεταξύ 15ου και 17ου αιώνα και ορισμένα ρωμαϊκά γλυπτά. Στην παλιά Μονή Certosa di San Martino (cultura.gov.it), που χρονολογείται από το 1325 και πλέον λειτουργεί ως μουσείο, θα θαυμάσετε έργα που συνδέονται με την τέχνη και την ιστορία της πόλης και μια εκπληκτική πανοραμική θέα.
Για φαγητό και ποτό
Πρέπει να είσαι μάλλον άτυχος για να πετύχεις κακή πίτσα στη Νάπολη και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως, γιατί τις μέρες που βρισκόμουν εκεί δοκίμαζα τρεις-τέσσερις διαφορετικές σε καθημερινή βάση. Ακόμα και στο πιο απλό και συνοικιακό μαγαζί, ο πελώριος ξυλόφουρνος είναι κανόνας, οι pizzaioli μεταχειρίζονται τα ζυμάρια τους σχεδόν ταχυδακτυλουργικά και οι σημάνσεις με διακρίσεις σε σχετικούς θεσμούς δίνουν και παίρνουν. Όρεξη να έχετε λοιπόν να δοκιμάζετε, θα σας κατευθύνω όμως προς την "Antica Pizzeria da Michele" (damichele.net) που στέκει στο ιστορικό κέντρο από το 1870, γιατί η απέριττη Margherita τους μου έκλεψε την καρδιά. Ζυμάρι κατάτι πιο παχύ σε σχέση με τις υπόλοιπες, πάντα όμως λεπτό και υγρό, υπέροχη ντομάτα σχεδόν ζωντανή και μια συμβουλή: αποφύγετε τις ώρες αιχμής γιατί η ουρά που κυκλώνει το μαγαζί δεν αστειεύεται.
Έτερη ιστορική περίπτωση το εστιατόριο "Umberto" (umberto.it), με κοντέρ που ξεκίνησε να μετράει από το 1916. Οι κίτρινοι τοίχοι του είναι γεμάτοι με φωτογραφικά ενσταντανέ από επώνυμους και μη επισκέπτες και στη ρουστίκ ύφους σάλα του με τους λαμπερούς πολυελαίους τα τραπέζια γεμίζουν και αδειάζουν διαρκώς με παρέες όχι μόνο τουριστών αλλά και ντόπιων. Ακολουθούμε την οδό της θάλασσας που κατέχει σημαντικό μερίδιο στην τοπική κουζίνα και δοκιμάζουμε αφράτες κροκέτες χταποδιού, χυμώδες λαβράκι all’acqua pazza σε ροδαλή σάλτσα ντομάτας και χειροποίητα ζυμαρικά scialatielli με τόνο crudo, μοτσαρέλα και τραγανά ψίχουλα ντομάτας piennolo από τον Βεζούβιο. Βρίσκεται στην συνοικία Chiaia με μια από τις πιο ωραίες πιάτσες εξόδου και πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό, όλες συγκεντρωμένες στον ίδιο δρόμο που κάθε βράδυ θυμίζει street party.
Αλλαγή σκηνικού προς το πιο μοντέρνο στο ζεστό ιταλικό μπιστρό "Brigida" (fb brigidacucinanapoletana) στη γειτονιά της Galleria Umberto. Χώρος περιποιημένος, με τοίχους λευκούς και στις αποχρώσεις του λαδί, κομψή αύρα στην ατμόσφαιρα, αλλά και ανοιχτή κουζίνα με γεύσεις σε νεο-ναπολιτάνικο ύφος: τηγανητές αντσούγιες γεμιστές με τυρί provola και σος ταρτάρ, ιδιαίτερα φίνο gateaux από πατάτα και αγκινάρα, σπαγγέτι με όστρακα κι ένα ριζότο θαλασσινών εξαιρετικά χυλωμένο και al dente. Η "Baccalaria" (baccalaria.it) στη λιλιπούτεια πλατεία Porto στο κέντρο είναι μια ζωηρή osteria με μπλε πλακάκια στους τοίχους, θαλασσινά μοτίβα στο ντεκόρ κι ένα πλούσιο μενού που εστιάζει στον μπακαλιάρο. Παραδοσιακός (ψητός και τηγανητός) με ντομάτα, ελιές και κάππαρη, scapece με υφές κολοκυθιού, αλλά και σε δημιουργικές εκδοχές όπως ψητό φιλέτο μπακαλιάρου με κρέμα κουνουπιδιού ή φοντί με Grana Padano και μαύρη τρούφα. Άλλη φάση ψαροφαγίας με ατμόσφαιρα πανηγυριού αυτή που στήνει κάθε βράδυ πλάι στους πάγκους με τις ψαριές το ιχθυοπωλείο "Pescheria Azzurra" (fb pescheriaazzurrafratelliGagliotta) στη Via Portamedina. Φάση πατείς με πατώ σε, ψηλά τραπέζια και καρέκλες στο πεζοδρόμιο και πλήθος ιωδιούχων γεύσεων που καταφθάνουν σε αλουμινένια σκεύη όπως κεφτεδάκια μπακαλιάρου με σταφίδες και κουκουνάρι, τηγανητά μικρόψαρα και θαλασσινά, ζυμαρικά paccheri με γαρίδες, όπως και πατροπαράδοτη zuppa di cozze, που στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς σούπα αλλά ένα μικρό βουνό από καλούδια της θάλασσας (χταπόδι, μύδια, γαρίδες και άλλα όστρακα) μέσα σε πεντανόστιμο ζωμό με φρυγανισμένα κομμάτια ψωμιού.
Μονοήμερες με λάμψη και λάβα
Ακόμα και εκτός εποχής, στο Κάπρι δεν αργείς να εισπράξεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε ένα από τα πλέον κοσμοπολίτικα μέρη του κόσμου. Το τελεφερίκ μάς ανεβάζει από το λιμάνι στο κέντρο και την κεντρική πλατεία Piazzetta με την αρχοντική ατμόσφαιρα. Ακολουθούμε τους φιδίσιους δρόμους του νησιού και το vibe έχει κάτι από Σπέτσες με δυνατές δόσεις από μυκονιάτικο γκλάμουρ. Υπέροχα εμβληματικά ξενοδοχεία που θυμίζουν (και είναι) μεγαλοπρεπή παλάτια, οι διασημότερες μπουτίκ της πλάσης παραταγμένες η μία δίπλα στην άλλη και στο τέλος του περιπάτου οι περίφημοι Κήποι του Αυγούστου, απλωμένοι σε επίπεδα σε μία από τις πιο απόκρημνες τοποθεσίες του Κάπρι, έτοιμοι θαρρείς να βουτήξουν στη θάλασσα. Η σχεδόν 360 μοιρών θέα συναρπάζει και το μάτι στέκεται ασφαλώς στους Faraglioni, τους τρεις εντυπωσιακούς βράχους-σήμα κατατεθέν του νησιού. Μια επίσκεψη στον ιστορικό οίκο αρωμάτων Carthusia (www.carthusia.it) θα σας επιτρέψει να πάρετε μαζί σας φεύγοντας τις μυρωδιές του διάσημου αυτού τόπου, ασφαλώς με το ανάλογο αντίτιμο. Ως εδώ θα φτάσετε εύκολα και γρήγορα με τα κλειστού τύπου καταμαράν που αναχωρούν από το λιμάνι της Νάπολης και κάνουν στάσεις σε όλα τα νησιά του κόλπου που αγκαλιάζει την πόλη, ανάμεσα στα οποία και η Ischia που υπερηφανεύεται για τις πολύ όμορφες παραλίες και το γραφικό τοπίο της. Τα δρομολόγια είναι πολύ συχνά και κάνοντας προσεκτικό πρόγραμμα μπορείτε να επισκεφτείτε δύο ή και τρία σε μία ημέρα, καταφέρνοντας ακόμα, εφόσον το λέει η καρδιά σας και δεν σας τα χαλάσει ο καιρός όπως στη δική μας περίπτωση, να πάρετε μια γεύση και από το Ποζιτάνο στην κοσμοπολίτικη Ακτή Αμάλφι. Η Πομπηία, τέλος, είναι η "βασίλισσα" των αρχαιολογικών αξιοθέατων και θα σας κρατήσει κοντά της τουλάχιστον μισή ημέρα, προκειμένου να περιηγηθείτε στη ρωμαϊκή πόλη που συναντήθηκε με τις εκρηκτικές διαθέσεις του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.
Διαβάστε Επίσης
