Η μετάβαση από την οικειότητα της Ευρώπης στο άγνωστο της Λατινικής Αμερικής είναι αν μη τι άλλο πρόκληση. Απλωμένη στην κοιλάδα Ανάχουακ, σε υψόμετρο 2.240μ., η Πόλη του Μεξικού, πάλαι ποτέ έδρα μιας μεγάλης αρχαίας αυτοκρατορίας, σημερινή σύγχρονη πρωτεύουσα και σημαντικότερο οικονομικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας, είναι ένα μωσαϊκό ακραία εκφραστικό: άπλετες πάσες για πνευματική γυμναστική σε κολοσσιαία μουσεία, μια χορταστική στο μάτι εξπρεσιονιστική παλέτα, συνοικίες με έντονες αντιθέσεις όπως η "Jardines del Pedregal" με τις βίλες, η "Polanco" με τα πανάκριβα εμπορικά κέντρα και η πυκνοκατοικημένη "Iztapalapa", αντιπροσωπευτική μιας ποικιλόμορφης, ετερογενούς και βαθιά άνισης κοινωνίας, μελωδίες από τους περιπλανόμενους Mariachi, βαρκάδες σε στολισμένες trajineras, μπαχαράτη, γεμάτη σπιρτάδα κουζίνα. Εν ολίγοις, ένα αέρινο χάδι, με πολύχρωμη αύρα, που εξοβελίζει αβίαστα το αρχετυπικό αστικό ennui...
"Frida Kahlo, πού είναι το τσίρκο";
Η Πόλη του Μεξικού βρίθει από συναρπαστικά μουσεία για να μυηθείτε στην τέχνη, την αρχιτεκτονική, την ανθρωπολογία και την ιστορία. Το "Museo Frida Kahlo" στο Coyoakan, πρώην πατρικό της θρυλικής Frida Kahlo, γνωστό και ως "La Casa Azul” (Το Μπλε Σπίτι), λόγω του εντυπωσιακού μπλε του κοβαλτίου χρώματός του, είναι τοπόσημο και το πιο φημισμένο στον αχανή τοπικό πολιτιστικό χάρτη. Η επιγραφή "η Frida και ο Diego (Rivera, ο σύζυγός της) έζησαν σε αυτό το σπίτι 1929-1954" είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα σημεία που θα συναντήσετε στην φροντισμένη κατάφυτη αυλή πριν την είσοδο στο εσωτερικό του άριστα διατηρημένου κτιρίου-ζωντανή αφήγηση της πολυτάραχης ζωής της ασυμβίβαστης καλλιτέχνιδας-σύμβολο. Η κουζίνα με τις ογκώδεις cazuelas και την ξύλινη καναρινί τραπεζαρία, το εργαστήριό της, η μικρή συλλογή από πίνακες του ζεύγους, κομμάτια λαϊκής τέχνης, προκολομβιανά αντικείμενα, φωτογραφίες, αναμνηστικά, προσωπικά αντικείμενα όπως οι κορσέδες που χρειαζόταν η Kahlo για να στηρίξει το σώμα της μετά από το τραυματικό ατύχημα που συνέβη στα 18 της χρόνια, ρούχα νοσοκομείου, πατερίτσες, φιάλες φαρμάκων και φορέματα-ύμνο στο μεξικάνικο φολκλόρ -όπως το signature tehuana-, αλλά και εντυπωσιακά κομμάτια από την Ευρώπη. Ό,τι θες να μάθεις για τη "μεξικάνικη ψυχή" της glocal περσόνας με το ναΐφ ζωγραφικό στυλ, που χαμογελούσε ευγενικά όταν τα παιδιά στον δρόμο τη ρωτούσαν "πού είναι το τσίρκο;" αλλά ενέπνευσε ακόμα και την "αιώνια αντίπαλο" της Chanel, την Elsa Schiaparelli, είναι εδώ. Φροντίστε, για να κερδίσετε χρόνο, να προμηθευτείτε τα εισιτήρια πριν την επίσκεψή σας.
Στη σκιά της "Πέτρας του Ήλιου των Αζτέκων"
Από την πολιτιστική σας ατζέντα δεν θα λείψει το "Museo Nacional de Antropología" στο πάρκο Chapultepec, όπου φιλοξενείται η μεγαλύτερη συλλογή αρχαίων μεξικανικών εκθεμάτων στον κόσμο. Αυτό το τεράστιο πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής κτίριο στο πάρκο Chapultepec σχεδιάστηκε το 1964 από τον αείμνηστο Μεξικανό αρχιτέκτονα Pedro Ramírez Vázquez και το πέρασμα από τις πύλες του είναι απαραίτητο για να κατανοήσετε την ιστορία του Μεξικού.
Σε 22 αίθουσες συνολικής έκτασης 45.000 τ.μ φιλοξενούνται μερικά από τα πιο εμβληματικά μεσοαμερικανικά εκθέματα (περίπου 600.000), περισσότερα προφανώς από όσα μία και μόνο επίσκεψη μπορεί να απορροφήσει, αν ωστόσο ο χρόνος σας είναι περιορισμένος, η αίθουσα "Mexica", όπου βρίσκεται το βάρους 25 τόνων μνημείο-έμβλημα της ανάγλυφης "Πέτρας του Ήλιου των Αζτέκων" (γνωστό και ως "Ημερολόγιο των Αζτέκων"), είναι ίσως η σημαντικότερη. Μετά την επίσκεψη θα αφιερώσετε λίγο χρόνο για έναν περίπατο στο καταπράσινο (έκτασης 6.000 στρεμμάτων) Chapultepec, το παλαιότερο και μεγαλύτερο αστικό πάρκο στη Λατινική Αμερική και σημαντικό "πνεύμονα" της Πόλης του Μεξικού. Ελάχιστα μέτρα από το μουσείο μάλιστα, αναβιώνει μια επικίνδυνη τελετουργία από τους Voladores de Papantla, ("ιπτάμενοι άντρες από την Παπάντλα"), που πραγματοποιείται ως ένδειξη έκφρασης σεβασμού προς τον φυσικό και πνευματικό κόσμο στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. Kατά τη διάρκεια της τελετουργίας, 5 άνδρες σκαρφαλώνουν σε στύλο ύψους 40 μέτρων, ο ένας στέκεται στην κορυφή του παίζοντας τραγούδια αφιερωμένα στον ήλιο και τους τέσσερις ανέμους ενώ οι υπόλοιποι κρέμονται ανάποδα από τις άκρες και περιστρέφονται κατευθυνόμενοι σταδιακά προς το έδαφος ζωντανεύοντας τον μύθο της γέννησης του σύμπαντος. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό.
Στα βόρεια προάστια, η επιβλητική βασιλική της Παναγίας της Γουαδελούπης, χτισμένη στην τοποθεσία όπου, κατά την παράδοση, το 1531 η Παναγία εμφανίστηκε, αφήνοντας τη θαυματουργή εικόνα της, είναι ο σημαντικότερος ιερός ναός της χώρας. Μεταβαίνοντας στην καρδιά του κέντρου, η "Πλατεία Garibaldi" είναι σταθμός για να συμμετέχετε σε μια αληθινή φιέστα από τα ανσάμπλ των "Mariachi", που, με τα εντυπωσιακά κοστούμια, τα τεράστια sobreros, τις μεξικάνικες vihuelas, τις τρομπέτες και τα βιολιά, ξεσηκώνουν τα πλήθη.
"Lucha Libre", η θρυλική θεαματική μεξικανική πάλη
Πρώτη σκέψη: "Είναι τρελοί αυτοί οι Μεξικανοί!". Το να βρεθώ σε μια αρένα και να παρακολουθήσω πάλη σίγουρα δεν ήταν στην "bucket list" του Μεξικού αλλά η επιμονή ντόπιων φίλων και το ότι χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα-άρα είναι και μέρος της εθνικής τους κουλτούρας- με έκανε να αναθεωρήσω. Το "Lucha Libre" δεν είναι απλά πάλη αλλά show άνευ προηγουμένου: με το που ξεκινά η θεαματική είσοδος των μασκοφόρων παλαιστών – και των δύο φύλλων-, κοινό και αρένα επικοινωνούν άκρως διαδραστικά. Με μια μπύρα και μεξικάνικα σνακ στο χέρι -οι σκληροπυρηνικοί ίσως να φορέσετε και μια αυθεντική "máscara" (μάσκα)- θα βρεθείτε μπροστά σε χαρακτήρες που ξεπερνούν κάθε φαντασία, ακροβατικές τούμπες και βουτιές των στιβαρών αλλά εξαιρετικά ελαστικών παλαιστών, που κρατούν σε εγρήγορση ακόμα και τους δύσπιστους (όπως εγώ) στην ολοκληρωμένη αυτή θεατρική εμπειρία.
Οι "máscaras" (μάσκες) αποτελούν βασικό μέρος της περσόνας των "luchadores" και συχνά θεωρούνται σύμβολα της ταυτότητάς τους. Είναι χειροποίητες και κατασκευάζονται από ειδικευμένους τεχνίτες, τους maestros mascareros, συνήθως από ένα εύκαμπτο και ανθεκτικό υλικό, όπως η ελαστάνη, σε σχέδια μοναδικά και περίπλοκα με πούλιες, γκλίτερ ή φτερά. Espectacular!
Όσο για το πού θα παρακολουθήσετε επίσημους αγώνες, δύο είναι τα κυριότερα σημεία: το "Arena Mexico", η μεγαλύτερη και πιο διάσημη από τις αρένες, στη γειτονιά Doctores, με χωρητικότητα πάνω από 16.000 άτομα και γνωστή ως "ο καθεδρικός ναός του Lucha Libre", και η "Arena Coliseo", ένας μικρότερος χώρος στο ιστορικό κέντρο, με χωρητικότητα περίπου 5.000 θέσεων, όπου θα έχετε μια πιο κοντινή θέα της δράσης. Θυμηθείτε όμως ότι πριν την είσοδο στην αρένα πραγματοποιούν ελέγχους ασφαλείας ενώ φωτογραφίες επιτρέπονται μόνο με κινητά τηλέφωνα.
"Καλωσορίσατε στο Καλύτερο Bar του Κόσμου"
Νυχτερινή έξοδος με το ρολόι στο χέρι; Μόλις μιάμιση ώρα είχαμε στη διάθεσή μας, στο slot 20.00-21.30, για να δοκιμάσουμε το "Καλύτερο Μπαρ του Κόσμου" αλλά εννοείται πως αυτό δεν λειτούργησε αποτρεπτικά (αν και θα ήθελα ένα ακόμα slot). Στο νυχτερινό χάρτη της διασκέδασης, το "Handshake bar", στη γειτονιά Zona Rosa, βρέθηκε εξάλλου στην κορυφή της λίστας με τα "Καλύτερα Μπαρ του Κόσμου" πέρυσι ως προορισμός των απανταχού fine drinkers. Ο speakeasy χαρακτήρας του είναι από τα γοητευτικότερα ατού και περνώντας την πόρτα που αναγράφει "μόνο προσωπικό" μπαίνεις στο πνεύμα. Σε ποιον εξάλλου δεν αρέσει να νιώθει μια μικρή έξαρση κρυφής ψευδο-αδρεναλίνης, πίνοντας σε κάτι που μοιάζει με το πλατό γκανγκστερικής ταινίας; Κατεβαίνοντας στο υπόγειο φτάσαμε σε μια σκοτεινή αίθουσα με πολύχρωμα γκραφίτι και με το που άνοιξε η μεγαλύτερη σιδερένια πόρτα ακούστηκε ομόφωνα ένα βροντερό "Benvenidos" (καλώς ορίσατε). Είναι τα παιδιά της μπάρας και του σέρβις που καλωσορίζουν τους επισκέπτες και κατά την έξοδο τους ξεπροβοδίζουν με ένα "hasta luego" (τα λέμε, εις το επανιδείν). O Ολλανδός Eric Van Beek είναι το δημιουργικό μυαλό πίσω από την λίστα των κοκτέιλ, που σερβίρουν με καρυκευμένους ξηρούς καρπούς και μελωμένες chapulines, αποξηραμένες ψητές μικρές, πικρούτσικες ακρίδες, υπό τους ήχους trap και pop, με την ομάδα να σιγοντάρει στα φωνητικά σαν ρυθμική μπάντα. Το signature "Once upon a time in Oaxaca", το οποίο παρουσιάζεται καλυμμένο με μια μπάλα από ατσάλινες ίνες που καίγονται αναπαριστώντας το μαγείρεμα της αγαύης κατά την παρασκευή του mezcal, είναι στις ατραξιόν για τους λάτρεις του είδους.
Διαβάστε Επίσης
Η γεύση ωστόσο δεν επηρεάζεται, είναι θεαματική προσθήκη που υποστηρίζει την υπέροχα καπνιστή υπόσταση του κοκτέιλ. Στους ίδιους τόνους κινείται όλη η λίστα με δημιουργικές εξτραβαγκάντζες όπως το "butter mushroom old fashioned", τόσο γεμάτο σε σώμα που άνετα ζητάς δεύτερο ακόμα και αν δεν είσαι δυνατός πότης. Και κάπου εκεί ακούς το "hasta luego"... στερεοφωνικά!
"Καταβροχθίζοντας" το Μεξικό
Στις τοπικές αγορές χτυπά η καρδιά της πόλης και ένας από τους πιο εμβληματικούς εμπορικούς προορισμούς, η Coyoacan, είναι το κατάλληλο μέρος για να έρθετε "cara a cara" με την μεξικανική γαστρονομική και πολιτιστική κουλτούρα, εντοπίζοντας τα πάντα: από τεχνίτες, πολύχρωμες κεραμικές cazuelas και αντικείμενα ζωγραφισμένα με τεχνική huichol, υφάσματα, σουβενίρ, αξεσουάρ και ρούχα με την Frieda, φιγούρες τιμής ένεκεν στην "Ημέρα των Νεκρών" και βέβαια λαχανικά, φρούτα και τοπικά καλούδια (ναι, και έντομα). Από τους πάγκους των πωλητών street food θα δοκιμάσετε tostadas με μαριναρισμένο χόνδρο και κόλιανδρο, mole με κοτόπουλο, μοσχάρι με μπόλικο τσίλι, tortas με μπακαλιάρο (μεξικάνικο σάντουιτς με μπακαλιάρο) και φυσικά tacos al pastor.
Αντίστοιχη είναι και η εμπειρία στη La Ciudadela, μικρότερη αγορά, πιο προσωποποιημένη όμως, με περισσότερους πωλητές χειροποίητων παραδοσιακών αντικειμένων.
Στο ξεκίνημα της μέρας, για πρωινό -αλλά και μεσημεριανό γεύμα- θα προτιμήσετε το ιστορικό "El Cardenal" (@restaurante.elcardenal), φημισμένο για την ποικιλία των moles και των αυθεντικών πιάτων μεξικανικής κουζίνας που προσφέρει αναβιώνοντας τα ντόπια οικογενειακά τραπέζια. Η σοκολάτα "Doña Olivia", το φρεσκοψημένο ψωμί και η παχύρρευστη κρέμα από νωπό γάλα (bolillo con nata) είναι τρίο που θα σας φτιάξει τη μέρα. Στο "Aúna Café" (@auna.cafe.mx), o σεφ Jorge Vallego, επιμελείται μια γκάμα μοντέρνων ανάλαφρων προτάσεων αλλά και διάφορων αρτοσκευασμάτων όπως τα διάσημα cronchas (ένα απίστευτο υβρίδιο κρουασάν και παραδοσιακού concha, ανακάλυψη του σεφ), δίπλα σε smoothies, χυμούς με προβιοτικά, combucha και άλλα ροφήματα.
Αν αναρωτιέστε ωστόσο πού θα βρείτε το καλύτερο taco al pastor, η "Taqueria Selene" (@taqueriaselene), ρετρό πόστο γεμάτο ντόπιους, που λειτουργεί από το1964, φημίζεται για τα ζουμερά και γευστικά Al Pastor tacos της, που, πασπαλισμένα με μπόλικο κόλιανδρο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι, θεωρούνται τα καλύτερα στην πόλη. Δοκιμάστε επίσης chicharrón de queso, λεπτά τραγανά τυρένια ρολά, βυθισμένα σε salsa verde και sebollitas preparadas (ψητά κρεμμυδάκια), που συνήθως σερβίρονται ως συνοδευτικό.
H "El Jarocho taqueria" (@tacos_eljarocho), με ογδόντα χρόνια ιστορίας, διευθύνεται από τρεις γενιές της ίδιας οικογένειας και φημίζεται για τα εξαίσια tacos τύπου "guisado" (με μαγειρευτά), προσφέροντας μια μεγάλη ποικιλία κρεατικών και λαχανικών μαγειρεμένων με διάφορους τρόπους.
Στο "La Docena Glill & Oyster Bar" (@ladocenaoysterbar) ωστόσο, ο σεφ-συνιδιοκτήτης Tomas Bermudez παίζει στο ρινγκ των tacos και των tostadas με ψητή καρδιά φοίνικα, ειδικές κοπές και ψάρια ψημένα στη φωτιά ενώ ατραξιόν είναι το raw bar με την πεμπτουσία της θαλασσινής γεύσης ενός βουτυρένιου αχινού να δίνει ρεσιτάλ δίπλα σε γιγαντιαία κυδώνια, στρείδια kumiai και βασιλικό καβούρι. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί αυτό το μέρος θεωρείται από τα καλύτερα της πόλης όπως εξάλλου και το "Maizajo" (@maizajo), στην Colonia Condesa. Εδώ ο σεφ-ιδιοκτήτης Santiago Muñoz Moctezuma, έχτισε ισχυρούς δεσμούς με τους αγρότες καλαμποκιού επιδιώκοντας τη δίκαιη και άμεση διάθεση της παραγωγής "από το χωράφι στην tortilla" εφαρμόζοντας στη συνέχεια ο ίδιος τη μέθοδο της νιξταμαλοποίησης στις αφράτες χειροποίητες tortillas του. Μιλάμε για ένα μαγαζί τρία σε ένα: tortilleria (κατάστημα που παράγει και πουλάει αυθεντική ζύμη masa φτιάχνοντας φρέσκες tortillas), taqueria (στο ισόγειο) και εστιατόριο (στον πάνω όροφο). Δοκιμάστε τα tacos "campechano" με rib eye και λουκάνικο longaniza και τα flautas με γαρίδες, συνοδεία κοκτέιλ, μπύρας ή μεξικάνικων κρασιών.
Διαβάστε Επίσης
Αν προτιμάτε ένα παραδοσιακό μεξικάνικο γεύμα με μοντέρνο αέρα θα κατευθυνθείτε προς την όαση του cool "Botanico" (@botanicomx), που στεγάζεται σε ένα πανέμορφο κτίριο με σήμα τους γιγαντιαίους κάκτους 50 ετών της αυλής του, την όμορφη λίμνη με ασυνήθιστα αμφίβια και τον κομψό εσωτερικό χώρο με τις αρ ντεκό πινελιές. Οι σεφ Alejandra Navarro και Ernesto Hernandez δημιούργησαν τη δική τους γέφυρα μεταξύ παράδοσης και μοντερνισμού μεταφράζοντας τις αναμνήσεις και τις γαστρονομικές τους εμπειρίες σε ένα μενού με πιάτα που θα ήθελαν να έχουν στο τραπέζι τους: από τυρένιες quesadillas, τέλεια ψημένες ζουμερές κοπές, μύδια με super τραγανές τηγανητές πατάτες, σάλτσες και συνοδευτικά. Το λουκούλειο γεύμα συνοδεύει η αντίστοιχου επιπέδου μπάρα.
Απαραίτητα, πριν αναχωρήσετε, θα κάνετε κράτηση σε ένα από τα δύο διάστερα της πόλης, το "Quintonil" (@rest_quintonil), από τα σημαντικότερα εστιατόρια του Μεξικού. Ο σεφ-ιδιοκτήτης Jorge Vallejo και η σύζυγός του Alexandra Flores, η οποία έχει ισχυρό υπόβαθρο στον τομέα της φιλοξενίας, είναι το δυναμικό δίδυμο πίσω από μια φρέσκια γαστρονομική αφήγηση-φόρο τιμής στη φινέτσα και την εντοπιότητα. Η γεύση εδώ διατηρεί τον κύριο ρόλο σε εξαίσια μενού γευσιγνωσίας, με ενημερωμένες επιλογές κρασιών, σε μια προσεκτικά μελετημένη εισαγωγή στη σύγχρονη μεξικάνικη κουζίνα.
Hasta luego Mexico, θα τα ξαναπούμε.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο καλοκαιρινό περιοδικό Taste & Travel, που βρίσκεται στα περίπτερα!
