Την πρώτη φορά που πάτησα το έδαφος της Ελαφονήσου στον Λακωνικό Κόλπο, το λιλιπούτειο νησί των μόλις 19 τ.χλμ, νότια του Μοριά, διένυα τα μέσα της δεκαετίας των 20. Είχαμε μαζευτεί πάνω από 15 άτομα, αγόρια και κορίτσια, όλοι φίλοι μεταξύ μας με σκοπό να πάμε στο νησί της απόλυτης θερινής ραστώνης με την ιδεώδη παραλία, σαν άλλοι Ροβινσώνες που ανακάλυψαν την ελληνική εκδοχή για την ταϊλανδέζικη "Παραλία" του Ντάνι Μπόιλ. Οι περιγραφές από ήδη μυημένους για μια παραλία με ψηλές αμμοθίνες που σχηματίζονται από την πουδριένια λευκή άμμο, σπάνια θαλασσόκεδρα στην αμμουδιά, ροζ ίχνη από θρυμματισμένα κοχύλια εκεί που σκάει το κύμα και γαλαζοπράσινα διαυγή νερά μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι άγγιζαν ουτοπικά level ονειροπόλησης σε μονοπάτια ανέγγιχτων παραδείσων. Λίγες ώρες πριν αρχίσω να περπατάω τους ξύλινους διαδρόμους πάνω στην καυτή άμμο του Σίμου, σκεφτόμουν ότι συνήθως οι περιγραφές φανατικών ενός μέρους υπερβάλλουν, αλλά στην περίπτωση της εξωτικής Ελαφονήσου, τα λόγια αποδεικνύονται φτωχά (ακόμη κι αν αυτός ο παράδεισος δεν είναι πλέον ανέγγιχτος).
Εκείνο το πρώτο καλοκαίρι περάσαμε τις μέρες μας απολαμβάνοντας τα τιρκουάζ κρυστάλλινα νερά που καθρέφτιζαν ναρκισσιστικά τους εαυτούς μας και την απέραντη αμμουδιά που μας χάριζε άπλετο έδαφος για καλοκαιρινά παιχνίδια και ξεγνοιασιά. Φεύγαμε μόνο όταν ο ήλιος είχε πια χαθεί στην αγκαλιά της θάλασσας, για να φάμε σε κάποιο από τα λιγοστά ταβερνάκια πλάι στα πολύχρωμα καΐκια στο γραφικό λιμάνι (συνήθως σπασμένοι σε 2-3 παρέες γιατί δεν χωρούσαμε όλοι σε ένα μαγαζί), επιστρέφοντας λίγο αργότερα για βραδινό ποτάκι στην "Άκρη" όπου χορεύαμε μέχρι τελικής πτώσης. Και την επόμενη χρονιά το επαναλάβαμε, πάνω από 20 νοματαίοι. Αυτά τα καλοκαίρια νομίζαμε πως όλα τα νότια προάστια μεταφέρονταν στην Ελαφόνησο. Θαρρείς και ήταν κάτι σαν άγραφος νόμος μεταξύ μας, για να ξεκινήσει καλά η θερινή περίοδος.
Πέρασαν καμιά δεκαριά χρόνια για να την επισκεφτώ ξανά, αυτήν τη φορά όχι με μεγάλη παρέα και οπωσδήποτε με περισσότερες και διαφορετικές ταξιδιωτικές προσλαμβάνουσες, για να συνειδητοποιήσω τελικά, πως ίσως, η μοναδικότητα της Ελαφονήσου δεν περιορίζεται στις δίδυμες παραλίες του Σίμου (όρμοι Σαρακήνικου και Φράγκου) που, δικαίως, συγκαταλέγονται στις καλύτερες της Μεσογείου και προστατεύονται από το πρόγραμμα Natura. Η Ελαφόνησος μοιάζει να έχει σταματήσει μέσα σε μια χρονοκάψουλα, σε μια εποχή όπου όλα ήταν πιο απλά και κάπως πιο αληθινά. Θα το καταλάβετε διασχίζοντας την παραλιακή περαντζάδα, δίπλα στις βάρκες και τους ψαράδες που ξαψαρίζουν τα δίχτυα τους, τα λευκά σπίτια με τα κόκκινα κεραμίδια και τα γαλάζια παράθυρα, μέχρι το λευκό γεφύρι που ενώνει το νησί με τη χερσόνησο που φιλοξενεί από το 1858 το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα (προστάτη του Ελαφονησίου) και λίγο παραπέρα με τα μαγαζάκια που απλώνουν τις χειροποίητες κατασκευές τους δίπλα στη θάλασσα. Η Ελαφόνησος διαθέτει αυτό το μαγικό δίπολο. Από τη μια βρίσκεται ο (τροπικός) Παράδεισος, η θεϊκή υπεροχή μιας εξωτικής παραλίας που ξεπερνάει τη φήμη της και, από την άλλη, η απλότητα και η αυθεντικότητα μιας παλιάς, αφτιασίδωτης Ελλάδας που έχει κάτι από τα παιδικά μας καλοκαίρια, μυρωδιές και εικόνες που χορταίνουν τη νοσταλγία μας.
Αν μπορέσετε τα ξεκολλήσετε από την παραλία του ονείρου, αλλοτινό σημείο αναφοράς του ελεύθερου κάμπινγκ (σήμερα, 50 μέτρα από την παραλία, υπάρχει οργανωμένο με σύγχρονες ανέσεις), κάντε μια βουτιά στην ιστορία αιώνων στο Παυλοπέτρι, μια βυθισμένη προϊστορική πολιτεία με οικιστικό σχέδιο που περιλαμβάνει διώροφα κτίρια, δρόμους, λιμάνι και πλατείες, αλλά και ένα νεκροταφείο με 60 τάφους, ενώ διάσπαρτα στην υποβρύχια πόλη υπάρχουν αγάλματα, αμφορείς και αντικείμενα καθημερινής χρήσης της εποχής. Βρίσκεται σε βάθος 3-4 μέτρων, στον υποθαλάσσιο χώρο ανάμεσα στην παραλία της Πούντας και της νησίδας Παυλοπέτρι και ανακαλύφθηκε μόλις το 1967. Η πόλη καταποντίστηκε λόγω ενός ισχυρότατου σεισμού που έπληξε την περιοχή, ο οποίος εικάζεται πως απέκοψε την Ελαφόνησο από την Πελοπόννησο, μετατρέποντάς την σε νησί.
Στην ίδια περιοχή θα βρείτε και το Χαμόκυλο, μια λεπτή λωρίδα μήκους 1.700 μέτρων και πλάτους μόλις 40 μέτρων που βρέχεται από τη λίμνη Στρογγύλη (ενταγμένη στο δίκτυο Natura) στα νότια και από τη θάλασσα στα βόρεια. Η παραλία του Χαμόκυλου πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι οι τρατάρηδες τραβούσαν τις τράτες έξω από τη θάλασσα με τα χέρια και κυλιόνταν "χάμω" και έχει ιδιαίτερο οικολογικό ενδιαφέρον. Μην παραλείψετε επίσης να απολαύσετε ένα από τα πιο ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα στην Παναγιά, καθώς ο ήλιος δύει ανάμεσα στα νησιά της. Όπου κι αν σταθείτε στην Ελαφόνησο περιτριγυρίζεστε από θάλασσα, οπότε αν μείνετε αρκετές μέρες ο γύρος του νησιού με ενδιάμεσες βουτιές στη μαγική τιρκουάζ πισίνα που περιβάλλει το νησί των ελαφιών είναι επιβεβλημένος, είτε με το θαλάσσιο ταξί είτε ναυλώνοντας ιστιοπλοϊκό σκάφος για μια πριβέ ημερήσια εκδρομή με την παρέα σας.
Σαν βγείτε στον πηγαιμό για την Ελαφόνησο, δεν χρειάζεστε πολλά, μόνο μαγιό (ή και όχι) και την πιο ανέμελη διάθεση. Ίσως και επάρκεια στα μετρητά βέβαια, γιατί δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά πως το μοναδικό ΑΤΜ του νησιού θα λειτουργεί όταν το χρειαστείτε. Πέρα από τη γαλήνη που χαρίζει απλόχερα η αμμουδιά και οι μελωδικοί ήχοι των καϊκιών, που λικνίζονται αργά σε συγχρονισμό με το κύμα, στην Ελαφόνησο θα απολαύσετε ασυζητητί ντόπιο φρέσκο ψάρι (χάρη στα πάνω από 80 αλιευτικά σκάφη παράκτιας αλιείας), αλλά και μοδάτα διαμαντάκια, κοσμήματα και χειροποίητα διακοσμητικά εσωτερικών χώρων, που ούτε φανταζόσασταν πως θα βρίσκατε στο Ελαφονήσι, όπως το "Lafonisi Gift shop", το "Κανάρι", το "Διά χειρός της Φρύνης Μανάφη" και το "Παρα θίν’ αλός". Ένα τόσο δα νησί, που μοιάζει στον χάρτη σαν εσχατιά της Πελοποννήσου έχει όλα όσα χρειάζεται για να μας κάνει ευτυχισμένους!
Πώς θα πάτε
Τα ferry boat συνδέουν την Ελαφόνησο με την Πελοπόννησο, σε λιγότερο από 10
λεπτά, από την Πούντα Λακωνίας, όλη μέρα από νωρίς το πρωί μέχρι και τα
μεσάνυχτα και κάθε μισή ώρα.
Πού να μείνετε
Στο "Capari Suites" (2734061200, www.caparisuites.gr) σε προνομιακή τοποθεσία στο πιο πράσινο μέρος της Ελαφονήσου, με προνομιακή βίστα που συνδυάζει παραλία και βουνό. Διαθέτει και πισίνα.
Στο πετρόχτιστο "Elafonisos Resort" (2734061356, www.elafonisosresort.com), σε μια μεγάλη έκταση με δέντρα, άνθη και πισίνα, σε απόσταση μόλις 500 μ. από την παραλία.
Στο οικογενειακό ξενοδοχείο "Φάρος" (6972601381), ιδανικό αν θέλετε να μείνετε στο λιμάνι, με φιλικό ιδιοκτήτη και ακόμη πιο φιλικές τιμές.
Αν είστε του κάμπινγκ ή απλώς δεν θέλετε να μετακινηθείτε από την παραλία του Σίμου, μπορείτε να μείνετε στο "Simos Camping Elafonisos" (2734022672, www.simoscamping.gr). Βρίσκεται ακριβώς πάνω στην παραλία, εκτός από σκηνές διαθέτει και bungalows και παρέχει όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, όπως εστιατόρια και μπαρ.
Πού να φάτε
Η οικογενειακή ψαροταβέρνα "Αντώνης" (2734061006), δίπλα στα γραφικά ψαροκάικα, σερβίρει φρέσκο ψάρι και εκλεκτά θαλασσινά. Ιδιοκτήτες είναι ο Αντώνης και η γυναίκα του Χρυσούλα (επίσης αντιδήμαρχοι του νησιού). Τα μαγειρευτά ετοιμάζονται με μεράκι από τη μητέρα της Χρυσούλας κυρά Μαρία με ντόπια ζαρζαβατικά και παρθένο ελαιόλαδο από τους ελαφονησιώτικους ελαιώνες στην Πούντα. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το τσαΐτι, μια χορτόπιτα με λεπτό φύλλο και κατσικίσιο τυρί.
Η "Ουρανία" (6984619220) σερβίρει ψαρομεζέδες με εξαιρετικό ψήσιμο, καθώς αποτελεί παράδοση η σωστή ώρα που βρίσκονται πάνω στη σχάρα (με το χταπόδι θα γλείφετε και τα δάχτυλά σας!) αλλά και μαμαδίσια πιάτα.
Η παραδοσιακή ψαροταβέρνα "Σπύρος Σπυριδούλα" (6974862978), που λειτουργεί από το 1950, φημίζεται για την αστακομακαρονάδα και την ψαρόσουπα με την ψαριά της μέρας.
Για κάτι μη ιωδιούχα προσδιορισμένο, δοκιμάστε το "Quarter" (2734061162), ένα ιταλικό εστιατόριο στον παραλιακό δρόμο με πίτσα που ψήνεται σε ξυλόφουρνο με λεπτή χειροποίητη ζύμη και φρέσκα χειροποίητα ζυμαρικά. Δοκιμάστε τα φουρνιστά μακαρόνια και κρατήστε χώρο για τον γλυκό επίλογο, το καλτσόνε με λαχταριστή πραλίνα φουντουκιού και παγωτό.
Για τυπικό ελληνικό χειροποίητο σουβλάκι από ντόπια κρέατα, κατευθυνθείτε προς το παλαιότερο παραδοσιακό ψητοπωλείο και σουβλατζίδικο "Τράκαινα" (2734061094). Αξίζει να τα συνοδεύσετε με χειροποίητες τηγανητές πατάτες που τείνουν να εκλείψουν από τα μαγαζιά αλλά και να δοκιμάσετε το διάσημο μοσχαρίσιο μπιφτέκι.
Στο "The Butcher’s Grill" (2734061274) μια πιο μοντέρνα εκδοχή σουβλακερί με ποικιλία κρεατικών.
Το παραδοσιακό εστιατόριο της κ. Αλεξάνδρας, "Τα νησιά της Παναγίας" (6974316434), είναι το καλύτερο spot για να χαθείτε στα πορφυροκόκκινα χρώματα του ελαφονησιώτικου ηλιοβασιλέματος. Στα οπωσδήποτε συγκαταλέγονται η ψαρόσουπα της κ. Αλεξάνδρας, το τσαΐτι με τη γευστική τονοσαλάτα από τα νερά του νησιού και ο φημισμένος κόκορας σε κόκκινη σάλτσα.
Η "Παντελίνα" (2734061188), λίγα μέτρα πάνω από τον παραλιακό δρόμο, παρασκευάζει στο εργαστήριό της αμυγδαλωτά, σαμουσάδες, κουραμπιέδες και τραγανές δίπλες με τα πιο αγνά υλικά.
