Η υπέρμετρη αισιοδοξία για την πορεία του ελληνικού τουρισμού φέτος το καλοκαίρι φαίνεται να έχει μειωθεί μετά την πρόσφατη εμπειρία, τουλάχιστον στους προορισμούς-ναυαρχίδες, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Κρήτη. Σε αντίθεση με την Αθήνα που δείχνει να έχει απογειωθεί, στους παραδοσιακούς τουριστικούς προορισμούς, από τις πρώτες συζητήσεις μας με επιχειρηματίες της εστίασης και των ξενοδοχείων, τουλάχιστον ως προς τον τουρισμό πολυτελείας, φαίνεται να μην υπάρχουν για την ώρα οι πληρότητες που "υπόσχονταν" οι προκρατήσεις πριν από μερικούς μήνες, πάρα τα στοιχεία των αεροδρομίων που δείχνουν αυξημένες αφίξεις. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το ρεπορτάζ της Βίκυς Κουρλιμπίνη στo capital.gr που μετά την έκρηξη των εξόδων τον Απρίλιο αναφέρει ότι η μεγάλη άνοδος στις προκρατήσεις που είχε ξεκινήσει ήδη από την αρχή της χρονιάς από όλες τις σημαντικές αγορές του εξωτερικού, "φρέναρε" απότομα τις πρώτες εβδομάδες του Μάϊου, ενώ και τον μήνα που διανύουμε η τουριστική ζήτηση δεν δείχνει να ανταποκρίνεται στις εκτιμήσεις που είχαν καλλιεργηθεί.
Το ζήτημα προφανώς είναι πολυπαραγοντικό και χρήζει έρευνας, ορισμένοι όμως από τους λόγους που αναφέρουν οι επιχειρηματίες, που βλέπουν π.χ. ακυρώσεις από παραδοσιακές αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, είναι η επάνοδος των γειτόνων μας στην Ανατολική Μεσόγειο (Τουρκία, Αίγυπτος κ.ά.) στην κανονικότητα ύστερα από χρόνια πολιτικών κρίσεων στην περιοχή και η ανταγωνιστικότητα του εκεί προϊόντος, καθώς και άλλων μεσογειακών χωρών, όπως η Ισπανία, η κρίση στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την ακρίβεια, η ανεξέλεγκτη άνοδος της βραχυχρόνιας μίσθωσης, η μειωμένη αγοραστική δύναμη όσων τελικά έρχονται, αλλά και ο άστατος καιρός τη στιγμή που πιο βόρειες χώρες βιώνουν ένα ζεστό καλοκαίρι. "Μπορεί μια μεσαία οικογένεια Γερμανών που έχει ανάγκη τις διακοπές να μην τις θυσιάζει, με αποτέλεσμα οι πληρότητες στα πιο family ξενοδοχεία να μην επηρεάζονται, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στις πιο πολυτελείς μονάδες μας", μας είπε χαρακτηριστικά μεγαλοξενοδόχος της Κρήτης, ενώ εκπρόσωποι συλλόγων των ξενοδόχων και των επιχειρηματιών του νησιού έχουν καταθέσει τις ανησυχίες τους ή τη συγκρατημένη αισιοδοξία τους ότι η επιμήκυνση της σεζόν προς το φθινόπωρο θα σώσει την κατάσταση.
Την ίδια στιγμή, τα άρθρα για την απώλεια του ελληνικού καλοκαιριού για όλο και περισσότερους Έλληνες επιστρέφουν μετά την περσινή συζήτηση περί γκετοποίησης του Αιγαίου, αλλά και την πρόσφατη έρευνα του Συνδέσμου Επιχειρήσεων & Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος, που δείχνει ότι ο προϋπολογισμός των διακοπών, για όσους Έλληνες τελικά καταφέρουν να πάνε, θα είναι κατά 15% μικρότερος σε σχέση με πέρυσι, ενώ ένα 25% θα επιλέξει κάποιο εξοχικό, δικό του ή φίλων. Ορισμένοι επιχειρηματίες αντιδρούν σε αυτήν τη συζήτηση, μιλώντας για δυσφήμηση, και επισημαίνουν ότι συνεχίζουν να περιφρουρούν το ελληνικό καλοκαίρι και για τον Έλληνα· είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΤΕ βάζει στις προτεραιότητες της επόμενης ημέρας, πέρα από τις επενδύσεις και τις υποδομές, τη διαχείριση προορισμών, την αγορά εργασίας και τη βιωσιμότητα. Οι ειδικοί μιλούν για την αρχή μιας αδιαμφισβήτητης άνοιξης του ελληνικού τουρισμού, που θα πηγαίνει όλο και καλύτερα τα επόμενα χρόνια, γεγονός παρήγορο για ορισμένους, δεδομένης της μονοκαλλιέργειας του είδους που προωθούμε ως χώρα, προβληματικό όμως όταν συχνά θυσιάζεται η βιωσιμότητα, το περιβάλλον, δηλαδή το ίδιο το ανταγωνιστικό μας τελικά πλεονέκτημα, και οι υποδομές απέχουν πολύ από το να συμβαδίζουν με τη ζήτηση.
Βλέπουμε δημάρχους κοσμικών προορισμών των Κυκλάδων να μιλούν για βιωσιμότητα και να ζητούν ελεγκτικούς μηχανισμούς, την ίδια στιγμή που υποστηρίζουν mega επενδύσεις με δυναμικότητες που δεν μπορούν να σηκώσουν τα νησιά αυτά, αν θέλουν να ευχαριστήσουν τους επισκέπτες τους, για να μη μιλήσουμε για τους κατοίκους τους, τους εργαζόμενους ή όσους θέλουν να επενδύσουν, π.χ., στην αναγκαία τοπική αγροτική παραγωγή. Είναι σαφές ότι η ανάπτυξη του τουρισμού δεν έχει το ίδιο… εθνικό ενδιαφέρον αν ο μεγάλος κερδισμένος είναι ξένα funds και το αποτύπωμα δεν συμβαδίζει με τα έσοδα και το κοινό καλό. Όλοι έχουμε σιχτιρίσει μπροστά στα συχνά παρηκμασμένα άλλοτε κοσμικά μονομπλόκ του προηγούμενου κύματος του ελληνικού τουρισμού της δεκαετίας του ’60 και του ’70, εξ ου και πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά το με τι σχέδιο και εθνική πολιτική χτίζουμε το νέο τουριστικό θαύμα, ειδικότερα όταν η κλιματική αλλαγή μας επιφυλάσσει άσχημες εκπλήξεις και δεν έχουμε πλέον περιθώρια για κοντόφθαλμες και ασύνετες αναπτυξιακές ενέργειες.
Διαβάστε Επίσης
