Προσκεκλημένος του Τουρκικού Οργανισμού Τουρισμού, ο Βαλσάμης Δουκάκης βαδίζει στους δρόμους του λαδιού της γειτονικής χώρας την εποχή που η συγκομιδή της ελιάς έχει την τιμητική της και ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, από τη Σμύρνη έως το Μπόντρουμ, φορά τα φθινοπωρινά του.
Κάθε σεργιάνι στην Τουρκία, πόσο μάλλον στα παράλιά της, κουβαλά μαζί του κάτι οικείο και ταυτόχρονα αλλότριο. Το τοπίο, οι τοποθεσίες, τα ονόματα, οι γεύσεις, όλα κάτι σου θυμίζουν, αλλά την ίδια στιγμή οι σαν γιρλάντες τουρκικές σημαίες που βλέπεις κρεμασμένες παντού και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε επαναφέρουν κατευθείαν στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως ολόκληρο αυτό το κομμάτι από τη Σμύρνη έως το Μπόντρουμ, που αποτελεί τη λεγόμενη και τουρκική ριβιέρα, ζει περισσότερο για τα καλοκαίρια. Ταυτόχρονα, όμως, η ευρύτερη περιοχή είναι από τις πλέον εύφορες της γειτονικής χώρας και ειδικά η καλλιέργεια της ελιάς έχει ασφαλώς ρίζες από τα πολύ παλιά χρόνια. Μήνας της συγκομιδής της ο Νοέμβρης και ο Τουρκικός Οργανισμός Τουρισμού μάς προσκαλεί να βαδίσουμε στους δρόμους του λαδιού που προσφέρουν μια εναλλακτική οδό γνωριμίας με την περιοχή.
Η περιήγηση ξεκινά τιμής ένεκεν από την Κωνσταντινούπολη ή ορθότερα από το ολοκαίνουργιο αεροδρόμιό της που είναι, τα δυο-τρία τελευταία χρόνια που λειτουργεί, ένα αξιοθέατο από μόνο του. Τεράστιο αλλά χωρίς να σου δίνει την εντύπωση του αχανούς, υπερσύγχρονο, με κάθε είδους πιθανές και απίθανες παροχές, όπως οι ειδικές sleeping zones, εντυπωσιακές high end μπουτίκ, ποικίλα εστιατόρια και κυρίως ταχύτατη διέλευση από παντού, είναι ένα αεροδρόμιο-χαρά του ταξιδιώτη. Ανανεωμένη είναι όμως και η Πόλη. Στα λίγα χρόνια που είχα να βρεθώ κοντά της, και παρά τα πολιτικά και όχι μόνο γεγονότα που την ταλανίζουν, τη βλέπω να έχει έναν αέρα περισσότερο μητροπολιτικό, με μεγάλα έργα υποδομών, όπως οι εντυπωσιακές σήραγγες που διευκολύνουν σημαντικά την κυκλοφορία, πανύψηλα μοντέρνα κτίρια να σχηματίζουν σιγά σιγά ένα skyline στις όχθες του Βοσπόρου, αλλά και το εμβληματικό για την εικαστική και καλλιτεχνική ζωή της Κωνσταντινούπολης Atatürk Cultural Center (Atatürk Kültür Merkezi ή για συντομία ΑΚΜ) που άνοιξε τις πόρτες του ξανά πλήρως ανανεωμένο τον προηγούμενο Οκτώβρη. Οι εγκαταστάσεις του είναι state of the art και το εστιατόριό του, που ονομάζεται «Divan», ένα πραγματικό φιγουρίνι με υπέροχη θέα στη φωτισμένη γέφυρα και το κέντρο της πόλης.
Αφήνοντας πίσω μας το αεροδρόμιο της Σμύρνης, όπου μεταβαίνουμε με εσωτερική πτήση, περιηγούμαστε την περιοχή της Ούρλα (Βουρλά) με έναν από τους σημαντικότερους ελαιώνες της Τουρκίας. Η μεγαλόσωμη ελιά domat και η μεσαίου μεγέθους memecik είναι οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται εδώ, και ο δρόμος του λαδιού περιλαμβάνει στάσεις στα αρχαία ερείπια του ελαιοτριβείου των Κλαζομενών, όπως επίσης και στα ιδιαιτέρως περιποιημένα μουσεία Köstem Olive Oil Museum και Oleatrium που αφηγούνται τη διαδρομή της ελαιοπαραγωγής από το παρελθόν μέχρι σήμερα, με τρόπο παραστατικό και ανάγλυφο.
Το Olivurla είναι από τα πλέον πολυβραβευμένα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα της περιοχής και δοκιμάζουμε την αφιλτράριστη γοητεία του με τα έντονα αρώματα γρασιδιού και άγουρων φρούτων, στον επισκέψιμο χώρο γευσιγνωσιών Ayerya στην ατμοσφαιρική κωμόπολη της Ούρλα.
Καθόμαστε ακόμα στο «Vino Locale», το όμορφο εξοχικό ρεστοράν που δημιούργησαν πριν από λίγα χρόνια ο σεφ Ozan Kumbasar και η σύζυγός του και σομελιέ Seray, αποφασίζοντας να αφήσουν πίσω καριέρες σε άλλους τομείς και να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Οι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένες γεύσεις αλλάζουν συχνά, ακολουθώντας τον κύκλο των εποχών και τα προϊόντα τους, ενώ η λίστα κρασιών δίνει έμφαση στον αξιόλογο και ανερχόμενο τοπικό αμπελώνα.
Βγαίνοντας ξανά προς τη θάλασσα, το Alacati (Αλάτσατα) μας υποδέχεται γαλήνιο ένεκα εποχής, στο πολύ κομψό boutique ξενοδοχείο «Gaia» που στεγάζεται σε ένα υποδειγματικά ανακαινισμένο παλιό χάνι της πόλης, αλλά και στο πολύ όμορφο εστιατόριο «Asma Yapragi», με ζεστές υαλόφρακτες orangerie μέσα στο πράσινο, όπου δοκιμάζουμε τοπικές γεύσεις περιωπής. Στο Κουσάντασι, πάλι, το εστιατόριο «Oksa Balik» σερβίρει προσεγμένη θαλασσινή κουζίνα με θέα σε ολόκληρη την προμενάντ της πόλης, που τα καλοκαίρια στεφανώνουν αμέτρητα μεγάλα κρουαζιερόπλοια. Ξαποσταίνουμε στο πολυτελές «Double Tree» της Hilton, που στέκει στην αρχή του παραλιακού δρόμου με όμορφα δωμάτια που θυμίζουν γιοτ κι ένα roof top με πανοραμική θέα στη θάλασσα.
Η επίσκεψη στο απέραντο αρχαιολογικό «πάρκο» της Εφέσου και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO είναι ασφαλώς αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας και η περιήγηση από τη Βιβλιοθήκη του Κέλσου έως το πελώριο αρχαίο θέατρο ένα ταξίδι στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια που συναρπάζει. Συνεχίζουμε νότια και, καθώς το ταξίδι μας μπαίνει στην τελική του ευθεία, σταματάμε στο χωριό Kazikli, μιας και ο ελαιώνας του περιλαμβάνει ένα αρχαίο ελαιόδεντρο με ηλικία που υπολογίζεται κάπου ανάμεσα στα 3.000 και 3.200 χρόνια. Η οικογένεια, στην έκταση της οποίας βρίσκεται το συγκεκριμένο δέντρο, παράγει το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο The Ancient Cure (αρχαία θεραπεία ή στα τουρκικά Ata Agac) που φέρει μάλιστα και ισχυρισμό διατροφής και υγείας για τις ευεργετικές ιδιότητες που απορρέουν από την κατανάλωσή του.
Τερματικός μας σταθμός είναι το διάσημο καλοκαιρινό θέρετρο του Μπόντρουμ (Αλικαρνασσός), που έχει κιόλας φορέσει τα φθινοπωρινά του ρούχα και μας υποδέχεται ήρεμο και απλωμένο αμφιθεατρικά σε χαμηλές πλαγιές μπρος στο επιβλητικό του κάστρο. Γευματίζουμε στο άκρως εντυπωσιακό mega resort «Lujo» που πετυχαίνουμε πάνω στη λήξη της φετινής σεζόν, και απολαμβάνουμε την παλατιανή ατμόσφαιρα αλλά και τον ύπνο στα πολύ αναπαυτικά κρεβάτια του boutique ξενοδοχείου «The Marmara» με πανοραμική θέα στην πόλη. Τον γευστικό επίλογο του ταξιδιού μας αναλαμβάνει να γράψει η ταλαντούχα σεφ Pelin Dumanli που μαγειρεύει νόστιμα πιάτα με διάφορα ελαιόλαδα της περιοχής, αλλά διοργανώνει και ενδιαφέροντα cooking classes στην ανοιχτή κουζίνα του εστιατορίου της «Foodrum».
