Με επίκεντρο τις Κάνες, ο Δημήτρης Αντωνόπουλος περιπλανιέται ξανά στη γαλλική Ριβιέρα, εισπνέοντας την αριστοκρατική της αύρα σε ένα αιώνια λαμπερό σκηνικό, όπου η ομορφιά της φύσης συναντάει την αρχιτεκτονική κομψότητα, ο κοσμικός πυρετός ανεβαίνει κατακόρυφα και η γαστρονομία ζει πολύ δυνατές στιγμές σε μοδάτα beach restaurants, μεταμοντέρνα καμπαρέ και αστεράτα εστιατόρια.
Eίναι τόσο λαχταριστά εμβληματικές οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό όταν μπροστά στα μάτια σου ανάβει η φωτεινή επιγραφή «Κυανή Ακτή»... Ο Κάρι Γκραντ με λινό σακάκι και φουλάρι δίπλα στην πανέμορφη Γκρέις Κέλι στο «Κυνήγι του Κλέφτη», η απίστευτα σέξι Μπριζίτ Μπαρντό με φόντο το ψαροχώρι του Σεν Τροπέ στο «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», οι κλασάτες Αντριάνα Λίμα, Πενέλοπε Κρουζ, Κέιτ Μπλάνσετ στο red carpet των φετινών Κανών, το φαντασιακό μπλέκεται με το πραγματικό καθώς βολτάρω στην Κρουαζέτ, φτιάχνοντας την προσωπική μου σεκάνς. Οι σταρ είχαν ήδη αναχωρήσει την εβδομάδα της επίσκεψής μου, αλλά πέτυχα μια μεγάλη δόξα του γαλλικού σινεμά, τον 85άρη Ζαν-Πολ Μπελμοντό, και μάλιστα δύο φορές σε δύο διαφορετικά εστιατόρια («Mamo», «La Guérite»), χαμογελαστό, προσιτό και μποέμ, με τα δάχτυλα γεμάτα δαχτυλίδια.
Είναι πειρασμός να περιγράψεις τι είναι αυτό που κάνει τη Γαλλική Ριβιέρα να ασκεί πάνω μας τέτοια έλξη, αλλά έχοντας βρεθεί αρκετές φορές σε αυτά τα μέρη το επιχειρώ. Είναι προικισμένη από τη φύση αυτή η περιοχή. Παρότι έχει νότιο προσανατολισμό, απλώνει ένα καταπράσινο τοπίο με βλάστηση γεμάτη ελεύθερο πνεύμα και αυθορμητισμό, όπου το ωραίο, φουντωτό σαν βεντάλια στην κορυφή του πεύκο κυριαρχεί, κεντημένο με κυπαρίσσια, λεμονιές, μπουκαμβίλιες και ακόμη πολλά λουλούδια. Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι τέτοιες εικόνες μπορείς να συναντήσεις σε όλη τη Μεσόγειο, εδώ όμως υπάρχουν και κάποιες σημαντικές πινελιές.
Συχνά πυκνά, πάνω στους λόφους ανάμεσα στα πεύκα, ξεπετάγονται σαν φλαμίνγκο ενός φευγάτου εξωτισμού τα χαρακτηριστικά κεφάλια λεπτόκορμων αιωνόβιων φοινίκων που δίνουν στη γραμμή του ορίζοντα άλλον αέρα. Εκεί, βέβαια, που η συνύπαρξή τους καταλήγει στο απόσταγμα της ομορφιάς και της απίστευτης κομψότητας σινιέ Côte d'Azur είναι στα δύο χιλιόμετρα της μοναδικής Κρουαζέτ των Κανών, μιας λεωφόρου που είναι μεγάλη χαρά να την περπατάς χαλαρά, χαζεύοντας κτίρια, μαγαζιά, κόσμο...
Στις πόλεις και στα χωριά που στολίζουν αυτό το υπέροχο σκηνικό τα παλιά τμήματα με τα μεσαιωνικά πέτρινα σπίτια έχουν διατηρηθεί ατόφια, αλλά είναι φανερό ότι από το τέλος του 19ου αιώνα, οπότε η Ριβιέρα εξελίχτηκε σε προσφιλές θέρετρο της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας και Αμερικανών μαικήνων και λογοτεχνών, η αρχιτεκτονική της περιοχής απογειώθηκε. Το βλέπεις στο belle époque παλάτι του ξενοδοχείου «Carlton», στο εκπληκτικό art déco κτίριο του πρόσφατα ανακαινισμένου ξενοδοχείου «Martinez» και στις υπέρκομψες παλιότερες και νεότερες βίλες που έχουν χτίσει οι πάμπλουτοι αυτού του κόσμου - ευτυχώς, με πολύ σεβασμό στο τοπίο και στο χαρακτήρα του. Η θέρμη, το κάλλος, η λάμψη και το μποέμ κλίμα αυτής της ευρύτερης γειτονιάς έγινε μαγνήτης καλού γούστου και, παρότι πλέον είναι πολλοί οι νεόπλουτοι που συρρέουν και οι αστοχίες που παρατηρούνται, το κλίμα δεν είναι εύκολο να αλλάξει.
Στο ρυθμό της Croisette
Στην τελευταία μου επίσκεψη διάλεξα ως ορμητήριο τις Κάνες μία εβδομάδα μετά το τέλος του φεστιβάλ κινηματογράφου, το σαββατοκύριακο του γκραν πρι του Μόντε Κάρλο. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός και η Κρουαζέτ γεμάτη κόσμο που έκανε τη βόλτα του όλες τις ώρες της ημέρας. Νωρίς είναι οι αθλητικοί τύποι που βγαίνουν για τρέξιμο και οι ηλικιωμένοι για άραγμα στις χαρακτηριστικές μπλε καρέκλες.
Μετά είναι η ώρα του μπάνιου και του ευρύτερου σουλάτσου. Χαμογελάω καθώς βλέπω κεντημένο στα πόδια μιας κοπέλας το τατουάζ -σαν τελείωμα ψηλής κάλτσας μοιάζει- «one life» στο ένα, «one love» στο άλλο. Τα ponton, οι χαρακτηριστικές στιλάτες εξέδρες που προχωράνε μέσα στη θάλασσα, είναι τα καλύτερα και ακριβότερα σημεία για να κάνεις την ηλιοθεραπεία σου. Τα συναντάς σε ολόκληρη την Κυανή Ακτή, αλλά της Κρουαζέτ είναι τα πιο πολυτελή και περιζήτητα. Αργά το απόγευμα, την καλύτερη ώρα για σουλάτσο και κοκτέιλ, το στιλ γράφει τις πιο ωραίες σελίδες του: από κλασικά κάπρι παντελόνια σε στιλ '50s μέχρι κομψές εξτραβαγκάντσες - όπως ένα ζευγάρι στιλάτων 65άρηδων με την κυρία σε λεοπάρ φόρμα και τον κύριο με T-shirt, κόκκινο σακάκι, pochette, καπέλο και το απαραίτητο μικρό σκυλάκι. Α ναι, τα σκυλάκια είναι ολοζώντανο κομμάτι του στιλ στις Κάνες, που έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ζωόφιλων στη Γαλλία. Σχεδόν όλοι και όλες έχουν από ένα και το παίρνουν μαζί τους στις βόλτες και στα ψώνια.
Η περίφημη λεωφόρος είναι όμως και πασαρέλα της μόδας, αφού όλοι οι γνωστοί οίκοι έχουν εδώ -που το χρήμα ρέει- τις μπουτίκ τους, με βιτρίνες που ανάγουν ακόμη και το window shopping σε σπορ αντάξιο της Κυανής Ακτής. Ωραίο σημείο για shopping είναι και η rue d’Antibes, γεμάτη μπουτίκ όπου βρίσκεις διαμαντάκια από γνωστές και άγνωστες φίρμες. Μου αρέσει πολύ να περπατάω στα καλομανικιουραρισμένα χαμηλά πεζοδρόμιά της με τις ανθισμένες γλάστρες κρεμασμένες σε στύλους...
Πίσω από τη rue d’Antibes, τα καφέ-ρεστοράν και τα μπαράκια στο πεζοδρομημένο σταυροδρόμι Hoche και Hélène Vagliano είναι το νέο hot spot της καθημερινής ζωής των Κανών. Εκεί ξεχώρισα το αρτίστικο και ντιζαϊνάτο εστιατόριο «Da Laura» (Hoche και 24 Août), που σερβίρει τον καλύτερο καπουτσίνο της πόλης και σπέσιαλ ζυμαρικά στις προτάσεις ημέρας, τα οποία παρασκευάζει η ιντελεκτουέλ ιδιοκτήτρια στο διπλανό εργαστήριο.
Αξίζει να κάνεις μια ωραία βόλτα στην ολοζώντανη κεντρική αγορά των Κανών, να δοκιμάσεις την τοπική πίτα socca, φτιαγμένη από ρεβιθάλευρο και ψημένη σε ξυλόφουρνο, τη νικαιώτικη πίτσα pissaladière με καραμελωμένα κρεμμύδια, αντζούγιες κι ελιές, τη γλυκιά τάρτα aux blettes (σέσκουλα). Εμένα με ξενάγησε στα καλούδια της ο σεφ Γιάννης Κιόρογλου, που δουλεύει έξι χρόνια επικεφαλής του πιο κοσμικού beach restaurant της Κυανής Ακτής, του «La Guérite», στο νησάκι της Αγίας Μαργαρίτας απέναντι από τις Κάνες, με μια εξαιρετική μεσογειακή κουζίνα που σερβίρεται άψογα για 400-500 κουβέρ σε ημερήσια βάση!
Φέτος οι επιχειρηματίες του «La Guérite» άνοιξαν και το πολύ σέξι cabaret restaurant «Medusa» στο χώρο του ιστορικού καζίνο Palm Beach, με τον Κιόρογλου και πάλι επικεφαλής μιας ομάδας Ελλήνων σεφ, αλλά με fusion κουζίνα αυτήν τη φορά. Τέλος, πρέπει να βάλεις οπωσδήποτε στο πρόγραμμα το ανέβασμα στο λόφο του Suquet, να περιπλανηθείς στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης, να χαζέψεις τις Κάνες από ψηλά και στη συνέχεια να βολτάρεις στη δυτική πλευρά της Κρουαζέτ, όχι τόσο γκλαμουράτη όσο η ανατολική, αλλά όμορφη για χάζι και περπάτημα.
Και ο θεός έπλασε το... Saint-Tropez
Με το που πιάνουν οι πρώτες ζέστες, η ζωή στη «Μύκονο της Γαλλίας» χτυπάει κόκκινο, καθώς τα wow mega yachts πλασάρονται στο μικρό γραφικό λιμάνι του Σεν Τροπέ δίπλα στα πολύχρωμα ιστιοφόρα και τα μικρότερα σκάφη. Οι ζωγράφοι στήνουν τα καβαλέτα τους και αρχίζουν να ζωγραφίζουν, στους στενούς δρόμους της πόλης μαρσάρουν Maserati, Ferrari και Bentley, τα ελικόπτερα πυκνώνουν τις διελεύσεις τους, στα beach clubs οι μουσικές ανεβαίνουν, η κίνηση στις λουσάτες μπουτίκ της γοητευτικής Place des Lices πυκνώνει συγκεντρώνοντας, σε αυτήν τη μικρή πολιτεία των 6.000 κατοίκων, περισσότερα πρεστιζάτα ονόματα μόδας απ’ όσα ολόκληρη η Αθήνα!
Εκεί βρίσκονται το «Restaurant Dior», που το καλοκαιρινό του pop up το τρέχει ο τριάστερος Γιάνικ Αλένο, και το πολύ καλό μπαρ «White 1921» της Louis Vuitton, που δεσπόζει στη νυχτερινή ζωή. Είναι μικρό, γλυκό και όμορφο το Σεν Τροπέ, στα στενά του θα μυρίσεις τον αέρα της Côte d’Azur μπαινοβγαίνοντας σε μανάβικα και γκαλερί, αλλά προσωπικά μου αρέσει να το χαζεύω από ψηλά, ανεβαίνοντας στο κάστρο.
Είναι απίθανο αυτό το πευκόφυτο μπαλκόνι, απ’ όπου χαζεύεις το αδιάκοπο πηγαινέλα των κρις-κραφτ και των ιστιοπλοϊκών μέχρι την απέναντι ακτή του Sainte-Maxime. Ωραία ώρα για να ρουφήξεις τα κοσμοπολίτικα vibes είναι αργά το απόγευμα, με ένα aperitivo στο λιμάνι απ’ όπου θα περάσουν οι πάντες. Το καλύτερο πόστο είναι το «La Petite Plage» με το εκπληκτικά χαλαρωτικό πάτωμα, στρωμένο με άμμο θαλάσσης, που την κουζίνα του, σε στιλ μεσογειακού μπιστρό, επιμελείται φέτος ο τριάστερος σεφ Ερίκ Φρεσόν. Αναπόσπαστο κομμάτι της καλοπέρασης στο Σεν Τροπέ είναι το μπάνιο στα beach clubs της Pampelonne, όπου πλούσιοι, διάσημοι αλλά και ordinary people λιάζονται, χαλαρώνουν, τρώνε, πίνουν και παρτάρουν, διώχνοντας το κακό μάτι και την αρνητική ενέργεια από πάνω τους.
Δεν λείπουν βέβαια οι υπερβολές, έτσι, ενώ το να ρέει η σαμπάνια είναι κάτι πολύ φυσιολογικό στην κομψή ευζωία της Κυανής Ακτής, μπορεί να δείτε καρότσια φορτωμένα ακόμη και με 12λιτρες φιάλες Balthazar, που μεταφέρονται σε νεόπλουτα τραπέζια σε μια μάχη επίδειξης. «Nikki Beach», «Bagatelle», «Club 55» είναι μερικά από τα διάσημα ονόματα που μαζεύουν celebrities, αλλά από πέρυσι το γκρουπ του hot «La Guérite» των Κανών προσγείωσε το «Shellona» του St. Barts στην Pampelonne, βάζοντας την περιοχή σε «γαλανόλευκο» μυκονιάτικο mood, με ελληνική κουζίνα που μαγειρεύει ομάδα 20 Ελλήνων σεφ κάτω από την μπαγκέτα του Γιάννη Κιόρογλου.
Το μπρίο της Antibes
Μία από τις ομορφότερες αυτοκινητάδες είναι η διαδρομή που στριφογυρίζει δίπλα στη θάλασσα από τις Κάνες στην Αντίμπ - όσες φορές κι αν την κάνεις δεν θα τη βαρεθείς ποτέ. Το τέλειο μεσογειακό σκηνικό συνθέτουν ιταλικές βίλες, γαλλικά αρχοντικά, πεύκα, φοίνικες και κυπαρίσσια πλασαρισμένα τέλεια σαν ζωντανά γλυπτά. Ο συνδυασμός οικειότητας και ζεστής φυσικής ομορφιάς που αποπνέουν έχει αποτυπωθεί υπέροχα σε πίνακες του Ματίς. Αν είσαι τυχερός, θα δεις εικόνες που τροφοδοτούν το μύθο της περιοχής, όπως εκείνη η κόκκινη Rolls Royce που πέρασε κάποια στιγμή δίπλα μου με τον οδηγό της να φοράει λινό σακάκι με μπλε, κόκκινες και άσπρες ρίγες.
Μπαίνοντας στην Αντίμπ, καταλαβαίνεις ότι η πόλη αυτή έχει πολύ ξεχωριστή αύρα. Είναι πανέμορφη η θαλασσινή της πλευρά, με τα απομεινάρια των τειχών να δημιουργούν ένα ήρεμο παραλιακό μέτωπο πάνω από το οποίο υψώνεται το κάστρο Grimaldi, όπου στο τέλος της δεκαετίας του 1940 ο Πικάσο έμεινε μερικούς μήνες αποτυπώνοντας τη χαρά τη ζωής στην Côte d’Azur.
Ανεβαίνοντας στον προμαχώνα πριν από την Quai des Milliardaires, όπου δένουν τα μεγαλύτερα γιοτ της Μεσογείου, ο καθιστός Nomade, φτιαγμένος από λευκά μεταλλικά γράμματα, είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της πόλη, που εκφράζει με πολύ μπρίο την ιντελεκτουέλ και κοσμική πλευρά της dolce vita στη Ριβιέρα.
ΤA HOT TABLES ΤΗΣ ΚΥΑΝΗΣ ΑΚΤΗΣ
1. Γαστρο-κοσμικό πάρτι στα «La Guérite» & «Shellona»
To «La Guérite» είναι κατά γενική ομολογία το πιο μοδάτο beach restaurant της Κυανής Ακτής. Αν σκεφτείς αυθόρμητα το όνομα κάποιου VIP, είναι περίπου σίγουρο ότι έχει περάσει από εδώ. Πηγαίνεις με σκάφος από τις Κάνες στο Île Sainte-Marguerite, το νησάκι από το διάσημο «Σιδηρούν Προσωπείο», έτοιμος για ένα ανεβασμένο πάρτι με πολλή μουσική και χορό.
Επικεφαλής του από το 2013, ο σεφ Γιάννης Κιόρογλου ακολούθησε εξαρχής τη στρατηγική μιας κουζίνας εξαιρετικής ποιότητας και αξιοπιστίας, που παραμένει σταθερά καλή ακόμη και όταν σερβίρεται για τετρακόσια, πεντακόσια, καμιά φορά και παραπάνω άτομα! Το πέτυχε αυτό οργανώνοντας μια ομάδα 40 Ελλήνων σεφ που δημιουργούν διαμαντάκια. Του έβγαλα το καπέλο όχι μόνο διότι διαπίστωσα του λόγου το αληθές, δοκιμάζοντας τη μεσογειακή κουζίνα του σε ώρα αιχμής, αλλά κι επειδή είδα την ειλικρινή αναγνώριση γι’ αυτόν στα λόγια και τα βλέμματα αρκετών από τους καλύτερους σεφ της περιοχής που συνάντησα.
Κορυφαία πιάτα η μακαρονάδα «La Guérite», μια βόμβα παρμεζάνας, τα νιόκι με φανταστική σάλτσα από καραμελωμένα ντοματάκια, το λαβράκι με αγκινάρα και αβγοτάραχο Τρικαλινός και το κοκοράκι με μαγνητιστικά γλυκόξινη κρούστα λεμονιού. Πέρυσι άνοιξε και το αδελφό beach restaurant «Shellona» στη φημισμένη πλαζ Pampelonne του Σεν Τροπέ σε «γαλανόλευκο» boho σκηνικό. Εδώ ο Κιόρογλου σερβίρει ελληνική κουζίνα επιπέδου, που τη μαγειρεύει μια μπριγάδα 20 Ελλήνων σεφ – συγκλονιστίκ το οφτό αρνάκι σιγομαγειρεμένο για 12 ώρες σε φούρνο Josper.
2. Αισθησιασμός και γκουρμέ clubbing στο «Cabaret Medusa»
Ταιριάζει χέρι-γάντι στο μπρίο της Κυανής Ακτής αυτό το cabaret club-restaurant, που άνοιξε φέτος μαζί με το Φεστιβάλ Κανών. Πήρε τη θέση του καζίνο στο μυθικό art déco κτίριο Palm Beach, που το έχουμε θαυμάσει στο ασπρόμαυρο «Η μεγάλη ληστεία του καζίνο» του Ανρί Βερνέιγ, με τον Αλέν Ντελόν και τον Ζαν Γκαμπέν.
Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή του γκρουπ του «La Guérite» με ένα μοντέρνο αισθησιακό θέαμα γεμάτο διακοσμητικές εξτραβαγκάντσες που ανανεώνουν το στιλ του καμπαρέ: πανέμορφα κορίτσια σε εξαιρετικές ακροβατικές χορογραφίες, ζωντανές περφόρμανς με σαξόφωνο, ηλεκτρισμός από κιθαριστικές ροκιές στην υπερυψωμένη πίστα...
Μέσα σε όλα αυτά, στην ανοιχτή κουζίνα, στην οποία εστιάζει ένα τεράστιο φινιστρίνι, ο σεφ Γιάννης Κιόρογλου και η ελληνική μπριγάδα του παίρνουν την υπόθεση «φαγητό» πολύ σοβαρά. Μας το δείχνουν καλωσορίζοντάς μας με croque monsieur τρούφας και συνεχίζοντας σε fusion κατεύθυνση με sushi, Nikkei, διαλεχτά κρέατα με γιαπωνέζικες σάλτσες και μεσογειακές πινελιές.
Τα κοκτέιλ του bartender Γιόχαν Μπουάρ είναι εξαιρετικά και προχωρημένα. Μετά το τέλος του θεάματος, το «Medusa» γίνεται κλαμπ και το πάρτι ανάβει.
3. Ανάταση στην άκρη της Γαλλικής Ριβιέρας με το «Mirazur»
Το «Mirazur», το διάστερο εστιατόριο και Νο 4 στα World’s 50 Best Restaurants, έχει φανταστική θέα στη γοητευτική Menton. Ο ιδιοκτήτης-σεφ Μάουρο Κολαγκρέκο, ένας Ιταλο-αργεντινός –ίσως και με ελληνικές ρίζες–, εκφράζει το terroir της περιοχής με την ελευθερία ενός auteur που δεν γνωρίζει σύνορα.
Χαμογελαστή ψυχάρα, φορτώνει με γαστρονομικό συναίσθημα τη γαλλική κουζίνα. Μαρινάρει τις εκπληκτικές γαρίδες του Σαν Ρέμο σε χυμό γκρέιπφρουτ, που έχει μείνει στο δέντρο 2,5 χρόνια για να πυκνώσει και να ραφιναριστεί η γεύση του (!), και τις σερβίρει με τη δασώδη νοστιμάδα μανιταριών.
Σερβίρει την πιο νόστιμη φασολάδα του κόσμου με υπερφίνα φασόλια της ιταλικής Pigna και ντελικάτη ζελατίνα μοσχαρίσιων τενόντων, σαν τρυφερή απόδοση τιμών στη χωριάτικη θέρμη. Δημιουργεί παιγνιώδη συναισθηματικά τοπία από κόκκινη κολοκύθα του κήπου του, με εκπληκτικές εναλλαγές γλύκας και τραγανού δάσους (αποξηραμένα funghi porcini, σουσάμι, πασατέμπο και ακόμη πολλούς σπόρους), κι ένα απρόσμενο wasabi με φασκόμηλο και σιρόπι σφενδάμου.
Είναι αφαιρετικός conceptualίστας, συνδυάζοντας τη μελωμένη γλύκα του λωτού με κρέμα αρμανιάκ και άγουρο καρύδι-τσάγαλο σε μια φοβερή συγχορδία. Έχει την τέλεια χιονάτη πεσκανδρίτσα με φουντούκια και αγκινάρα Ιερουσαλήμ. Το signature καλαμάρι του με αγκινάρες και σάλτσα bagna cauda είναι ένα αριστούργημα αρμονίας. Ο Μάουρο Κολαγκρέκο είναι σπάνια καλλιτεχνική φλέβα και μεγαλουργεί στη Menton, την αγαπημένη πόλη του Ζαν Κοκτό.
4. One man show στο «La Merenda» στη Νίκαια
Στη Νίκαια υπάρχουν αρκετά αστεράτα εστιατόρια. Όμως σε μια μικρή γκουρμέ τρύπα, που δεν δέχεται πιστωτικές κάρτες, ούτε κάνει κρατήσεις, Γάλλοι και ξένοι κάνουν ουρές για να φάνε πεντανόστιμη παραδοσιακή κουζίνα της Νίκαιας. Ο χαρισματικός σεφ και ιδιοκτήτης του εστιατορίου, ο Ντομινίκ λε Σταν, παράτησε το εστιατόριο του εμβληματικού ξενοδοχείου «Negresco» και το πρεστίζ των δύο αστεριών Michelin που κατείχε και αγόρασε το 1996 το «La Merenda», διότι ήθελε στενότερη επαφή με τη μαγειρική.
Φάτσα γοητευτική, σαν ευγενής βγαλμένος από παραμύθια -Ιησού τον αποκαλούσε ο κορυφαίος σεφ Αλέν Σαντερέν, που τον είχε στην ομάδα του-, επιδίδεται σε one man μαγείρεμα της πιο νόστιμης τοπικής κουζίνας. Σαν τούνελ μοιάζει η μικρή σάλα γεμάτη καδραρισμένα έργα τέχνης. Βολεύεσαι στριμωγμένος σε σκαμπό και διαλέγεις τι θα φας από το μαυροπίνακα.
Εγώ δοκίμασα -και ξετρελάθηκα- tarte Menton (καραμελωμένα κρεμμύδια κι ελιές), αφράτους, τραγανούς και μυρωδάτους κολοκυθανθούς, υποδειγματικές ταλιατέλες πέστο, κοκκινιστό μπακαλιάρο αλά νισουάζ, πατσαδάκια απρόσμενης φινέτσας και την πρωτότυπη τοπική τάρτα με σέσκουλα και άχνη ζάχαρη. Πηγαίνετε στις 11:45 ή 18:30 ή 20:15 και καλή τύχη!
5. Υψηλή γαστρονομική πολυτέλεια στην «Paloma»
Η Μουζέν, και ειδικά το παλιό χωριό, είναι από τα πιο όμορφα μέρη στα περίχωρα των Κανών. Διάσημη και αγαπημένη των καλλιτεχνών -εδώ έζησε τα τελευταία του χρόνια ο Πικάσο- είναι ταυτόχρονα μια πόλη φορτωμένη με γαστρονομική σημασία, αφού εδώ είχε το εστιατόριό του ο περίφημος τριάστερος σεφ Ροζέ Βερζέ και oι δρόμοι έχουν ονόματα των ιερών τεράτων της γαλλικής γαστρονομίας (Πολ Μποκίζ, Μαρκ Βεϊρά).
Εδώ, λοιπόν, ο πρώην πρωθυπουργός της Τσεχίας Αντρέι Μπάμπις δημιούργησε, σε μια παλιά πέτρινη βίλα, ένα πολυτελές εστιατόριο με κλασικό αριστοκρατικό σέρβις, που την κουζίνα του την ανέθεσε στον ταλαντούχο Νικολά Ντεσερσί, ο οποίος στα 34 του χρόνια κέρδισε δύο αστέρια Michelin.
Στο εσωτερικό η σάλα έχει βαριά πολυτέλεια, αλλά τώρα το καλοκαίρι τρως στη βεράντα με τη φανταστική θέα στους γύρω καταπράσινους λόφους - και μέχρι τον κόλπο των Κανών. Στο «Paloma», ο Ντεσερσί δημιουργεί μια σύγχρονη, λεπτοδουλεμένη γαλλική κουζίνα, που πατάει σε κλασικές αξίες κι εκφράζεται στα καλύτερά της με ένα φουαγκρά συνδυασμένο μαγικά με λευκή σοκολάτα, ροζ γκρέιπφρουτ, μια φα-ντα-στι-κή αστακομακαρονάδα εξαιρετικής φινέτσας κι ένα υποδειγματικά αέρινο σουφλέ Grand Marnier.
Στα οπωσδήποτε οι κρέπες Pina Colada, που φλαμπάρονται με μαεστρία μπροστά σας από τη χαριτωμένη Λορί, η οποία σερβίρει, όπως όλο το προσωπικό, με άσπρα γάντια.
