Ένα γεμάτο τριήμερο Πρωτομαγιάς περάσαμε πρόσφατα στην αγκαλιά της αρκαδικής φύσης και μια που του Αγίου Πνεύματος πλησιάζει σας προτείνουμε να μας ακολουθήσετε.
Ξεκινήσαμε με τις αποσκευές γεμάτες προσδοκίες για μία πρώτης τάξεως φυσιολατρική εκδρομή-περιπέτεια και πετύχαμε διάνα! Σάββατο πρωί αναχώρηση από Αθήνα, σε 2 ώρες άφιξη στην Τρίπολη για την πρώτη βόλτα στους κεντρικούς πεζοδρόμους της πόλης. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην όμορφη πλατεία Άρεως που περιβάλλεται από περιποιημένα παρκάκια και φυσικά πολλές καφετέριες. Αυτό είναι το πιο κλασικό meeting point της Τρίπολης όπου θα βρείτε από οικογένειες με καροτσάκια και μικρά παιδιά μέχρι εφήβους που κάνουν ποδήλατο ασταμάτητα ή δοκιμάζουν την τύχη τους στο skate και από μεγάλες παρέες που κάθονται στα καφέ με τις ώρες μέχρι περαστικούς που ήρθαν να πάρουν μια γρήγορη γεύση της πόλης.
Επόμενος στόχος το Λιμποβίσι, το ιστορικό καταφύγιο των Κολοκοτρωναίων που βρίσκεται στην κορυφή ενός καταπράσινου λόφου με πανοραμική θέα σε όλη την οροσειρά του Μαινάλου. Παίρνοντας την επαρχιακή οδό Τρίπολης-Βυτίνας, στρίβουμε στο ύψος της Δαβιάς στην ταμπέλα για Χρυσοβίτσι για να πάρουμε την πιο γραφική διαδρομή που περνά μέσα από πανέμορφο δάσος ελάτης.
Ξεκινάμε την ανάβαση στο καταφύγιο άγριας ζωής Αρκουδόρεμα, στο κέντρο περίπου του οποίου βρίσκεται το Λιμποβίσι. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στη μικρή πλατεία με τη βρύση που κατεβάζει δροσερό νερό από το βουνό και παίρνουμε το μονοπάτι προς την κορυφή για να χαζέψουμε την επιβλητική θέα και να συνειδητοποιήσουμε για τα καλά πού βρισκόμαστε. Τέτοια εποχή η βλάστηση είναι φυσικά πολύ πυκνή και προσφέρεται για όσους αγαπούν τα πολλά και έντονα χρώματα στη φύση.
Στην επιστροφή παίρνουμε τον ίδιο δρόμο και ακολουθούμε τις ταμπέλες προς Στεμνίτσα για να την προλάβουμε με μπόλικο ήλιο, να κάνουμε βόλτα στα σοκάκια της και να πιούμε έναν καφέ στην πλατεία της. Όλο τον Μάιο, η Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας οργανώνει εντατικό εργαστήρι για αρχάριους. Πας για τρεις ώρες και φεύγεις με το δικό σου κόσμημα (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή). Για όσους επιθυμούν να διανυκτερεύσουν εδώ, ο ξενώνας «Το Μπελλαίικο» είναι κλασική αξία.
Κατευθυνόμενοι προς τα Λαγκάδια, όπου και θα καταλύσουμε, περνάμε από την όμορφη αλλά και πιο τουριστική Δημητσάνα που όμως δεν έχει χάσει –ακόμα– τον παραδοσιακό χαρακτήρα της. Μην περιοριστείτε στους δυο-τρεις κεντρικούς δρόμους, προχωρήστε πάνω-κάτω στα σοκάκια για να ανακαλύψετε τους κρυμμένους θησαυρούς του χωριού. Ειδικά από την δυτική πλευρά θα έχετε μία τέλεια –και ελαφρώς απόκοσμη– θέα προς το εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη με το μεγάλο του φουγάρο και το χοντρό καπνό που βγαίνει ασταμάτητα και από μακριά μοιάζει ακίνητος.
Αργά το απόγευμα φτάνουμε στον Μάρκο για να φάμε στο «Σχολείο» (6981231463), ένα cult στέκι που στεγάζεται στο παλιό σχολείο του χωριού και σερβίρει παραδοσιακές αρκαδικές γεύσεις. Η παράκαμψη και η διαδρομή άξιζαν τον κόπο! Το βράδυ καταλήγουμε στα Λαγκάδια, για ένα ποτό στον «Πλάτανο», ένα συμπαθητικό καφέ-μπαρ με καθαρά ποτά και ωραία ατμόσφαιρα και παίρνουμε το δρόμο της ξεκούρασης στο «Lagadia 4 Seasons».
Η Κυριακή ξεκινά με πρωινό στο «Άρωμα», που βγάζει τα τραπέζια του σε ένα παλιό κτίσμα χωρίς οροφή. Εκεί, με θέα στο λαγκαδινό ρέμα, σχεδιάζουμε τις διαδρομές μας, καθώς η μέρα είναι αφιερωμένη στις πεζοπορίες και φυσικά στο Mainalon Trail που φέρνει κόσμο στο βουνό ακόμα και το καλοκαίρι.
Με αφετηρία τη Δημητσάνα, παίρνουμε το δρόμο για την παλιά Μονή Φιλοσόφου, ένα μοναστήρι που χτίστηκε στα μέσα του 13ου αιώνα στην άκρη ενός φαραγγιού. Για να φτάσεις εκεί χρειάζεται να περάσεις μέσα από τη νέα Μονή Φιλοσόφου και να πάρεις το μονοπάτι που διασχίζει τη χαράδρα. Βατή διαδρομή με αρκετό ανεβοκατέβασμα που βγαίνει σε 20 λεπτά. Η θέα της καταπράσινης χαράδρας είναι εκπληκτική, ο ήχος των νερών του ποταμού Λούσιου είναι πανταχού παρών (νερά ακούς και νερά δεν βλέπεις από την πυκνή βλάστηση), ενώ αν κοιτάξεις προς την απέναντι πλευρά του φαραγγιού στα δεξιά θα δεις τη Μονή Προδρόμου να στέκεται επιβλητική.
Αυτό είναι και το δεύτερο σκέλος της πεζοπορίας, πριν όμως φτάσουμε εκεί κάνουμε μια στάση στον Βλόγγο για να χαζέψουμε τη θέα προς τη θάλασσα και το Ιόνιο πέλαγος. Παρότι το χωριό είναι θεωρητικά εκτός τουριστικού χάρτη, αξίζει μια επίσκεψη – ειδικά όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα το ηλιοβασίλεμα από εδώ είναι μοναδικό.
Επόμενος προορισμός η Μονή Προδρόμου. Λίγο πριν από τη Στεμνίτσα στρίβουμε στον σηματοδοτημένο για τη μονή και τα μονοπάτια του Λούσιου δρόμο και στο τέρμα του αφήνουμε το αυτοκίνητο και περπατάμε για λίγο στα δεξιά της γέφυρας και στη συνέχεια, ακολουθώντας τις κόκκινες ταμπέλες του Mainalon Trail, μπαίνουμε στο μονοπάτι που, ύστερα από περίπου 40΄ πεζοπορίας σε μια εύκολη και σκιερή διαδρομή, καταλήγει στη Μονή Προδρόμου.
Καθώς ο ήλιος αρχίζει να δύει οδηγούμε προς το χωριό Παναγιά που βρίσκεται σε υψόμετρο 610 μ. για χάρη της ταβέρνας «Ζέρζοβα». Τα μεσημέρια χρειάζεται κράτηση καθώς ο κόσμος συρρέει για να δοκιμάσει τα εξαιρετικά του πιάτα: χορτόπιτα, γουρουνόπουλο στη γάστρα, προβατίνα στην λαδόκολλα, δική τους φέτα και άλλα πολλά μας δίνουν την καλύτερη γευστική εμπειρία της εκδρομής.
Τη Δευτέρα, ύστερα από μια σύντομη πεζοπορία στο λαγκαδινό ρέμα, ξεκινάμε με το αυτοκίνητο για το δρυόδασος της Φολόης, σε ένα στο εκπληκτικό οροπέδιο στο ύψος της Αρχαίας Ολυμπίας (προσοχή: ακολουθείτε ταμπέλες για Λάλα και Φολόη, όχι για Αρχαία Ολυμπία). Η εμπειρία ήταν καθηλωτική. Το δάσος με τις βελανιδιές και το μόνιμο «χαλί» από τα ξερά φύλλα του περασμένου φθινοπώρου είναι το ιδανικό σκηνικό για πικνίκ, ατελείωτες βόλτες και χαλάρωση. Η Φολόη απέχει περίπου 90΄ από την Πάτρα. Επιστροφή λοιπόν! Περνώντας από το χωριό Κούμανης και διασχίζοντας τον Ερύμανθο καταλήγουμε στη βόρεια είσοδο της αχαϊκής πρωτεύουσας…
