ΑΝΔΡΟΣ
Πικάσο και συμπάθεια
Ένα Σαββατοκύριακο στη Χώρα της Άνδρου με αφορμή την έκθεση «Πικάσο και Αρχαία Ελλάδα» και focus σε όλα τα αγαπημένα σημεία της πιο «αστικής» κυκλαδίτικης Χώρας.
Στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή χρωστάμε το πιο ενδιαφέρον ίσως καλοκαιρινό art weekend. Κάθε χρόνο λοιπόν παίρνουμε το δρόμο για το λιμάνι της Ραφήνας για να απολαύσουμε λίγη θάλασσα, λίγη φρουτάλια και μια καλή δόση ιστορικής μοντέρνας τέχνης. Φέτος, μάλιστα, η συγκυρία των Ολυμπιακών Αγώνων μάς προσφέρει μια πραγματικά μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στον Πικάσο, τον καλλιτέχνη που διαμόρφωσε τη μοντέρνα τέχνη. Μέσα από 100 και πλέον έργα (σχεδόν όλα από το παρισινό Μουσείο Πικάσο) παρακολουθούμε την κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκή σχέση του μεγάλου μοντερνιστή με την αρχαία Ελλάδα. Ένα από τα κορυφαία έργα είναι το «Πορτρέτο γυναίκας», μια μελέτη στην πορεία της δημιουργίας του κορυφαίου του έργου «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν», εμείς όμως απολαύσαμε τα ερωτικά ευδαιμονικά σχέδιά του με πρωταγωνιστή το Μινώταυρο (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή: 22820/22444).
Κι αν ο Πικάσο αποτελεί το φετινό θέλγητρο, η Χώρα της Άνδρου, αυτό το οικιστικό αμάλγαμα νεοκλασικής φινέτσας, γλυκιάς σίξτις νοσταλγίας και κυκλαδίτικης αύρας, αποτελεί το σταθερό λόγο που μας κάνει να επιστρέφουμε ξανά και ξανά στο νησί. Τουριστικοποιημένη όσο πρέπει, αλλά με τους δικούς της ρυθμούς, πάντα μας προσφέρει το ιδανικό σκηνικό για ένα ήσυχο γουικέντ.
Η καινούργια άφιξη Ως γνωστόν, η Χώρα δεν διαθέτει αξιομνημόνευτη ξενοδοχειακή υποδομή. Ναι μεν υπάρχει το κλασικό και καλοσυντηρημένο ξενοδοχείο Παράδεισος (22820/22187) και μερικές καλοβαλμένες μονάδες ενοικιαζόμενων δωματίων (π.χ. οι 9 Μούσες, 22820/24128 αλλά και το Irenes Villa, 22820/23344), χρόνια όμως τώρα αναρωτιόμασταν γιατί κανείς δεν έχει αξιοποιήσει κάποιο από τα πανέμορφα αρχοντικά της. Επιτέλους, εδώ και λίγους μήνες λειτουργεί το Αρχοντικό Ελένη. Βρίσκεται στην αρχή του κεντρικού πεζόδρομου της Χώρας, πάνω στην πιάτσα δηλαδή, και στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό του 1890, αρχικά κατοικία και αργότερα κλινική αλλά και σχολείο.
Η πρόσφατη ανακαίνισή του αποκάλυψε όλες τις αρετές του αρχικού κτίσματος, όπως π.χ. τα ζωγραφιστά ταβάνια σε διάφορα δωμάτια, ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά στοιχεία του ξενώνα σήμερα. Η επίπλωση κινείται σε κλασικούς τόνους χωρίς, όμως υπερβολές, που θα έδιναν έναν παλιομοδίτικο τόνο. Η συνολική αίσθηση, από το άνετο σαλόνι στη ρεσεψιόν μέχρι τα δωμάτια αλλά και το χώρο του πρωινού στον κάτω χώρο, αφήνει μια αστική επίγευση. Σαν να περιδιαβαίνετε το σπίτι μιας καλής ανδριώτικης οικογένειας. Τα δωμάτια με τα σιδερένια κρεβάτια είναι πλήρως εξοπλισμένα με κλιματισμό, χρηματοκιβώτιο, τηλεόραση, τηλέφωνο και mini bar. Πιο προνομιούχα αυτά που έχουν δικό τους μπαλκονάκι ή απευθείας πρόσβαση σε κάποια από τις ταράτσες του σπιτιού. Πάντως ακόμη και αυτά που βρίσκονται στον κάτω (ελαφρώς ημιυπόγειο χώρο) είναι άνετα. Τα μπάνια, όπως συνήθως συμβαίνει στα παλιά κτίρια, είναι μικρά, αλλά καλόγουστα (πληροφορίες στο 22820/22270, τιμές για Ιούλιο-Αύγουστο € 100-110 με πρωινό, ενώ το Σεπτέμβριο είναι πιο χαμηλές).
Βόλτα στη Χώρα Ο κεντρικός πεζόδρομος μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας. Αγαπημένες στάσεις ο Κρισίλιας για μια καλή old fashion τυρόπιτα με κριτσανιστή σφολιάτα και γενναιόδωρη γέμιση, το ζαχαροπλαστείο του Λάσκαρη (αν και το προτιμούσαμε πριν από την ανακαίνιση), όπου προμηθευόμαστε όλα τα κλασικά ανδριώτικα γλυκά (αμυγδαλωτά, του κουταλιού), και μάλιστα σε τελείως καλτ συσκευασίες. Επίσης δεν παραλείπουμε ποτέ να σταματήσουμε στο Παντοπωλείο του Νικολάου Λιόπυρου, από όπου μπορούμε να προμηθευτούμε ανδριώτικη κάππαρη, τυριά (κοπανιστή, αρμεξιά, μαλακτό και βολάκια) αλλά και ντόπια λουκάνικα. Σε αυτή την πρώτη μας βόλτα στο πάνω κομμάτι του πεζόδρομου ξεχωρίζουμε για καφέ τα κάπως πιο απόμερα Σκαλάκια για τη σπιτική τους λεμονάδα αλλά και το παγωτό πραλίνα από τοπική βιοτεχνία. Κατηφορίζοντας συναντάμε τη μικρή πλατεΐτσα με τα καφέ, τον «πλάτανο», όπως είναι πιο γνωστή από το ομώνυμο ουζερί. Μετά την πλατεία τα πράγματα ησυχάζουν, ούτε πολλά μαγαζιά και για καφέ ούτε λόγος. Εδώ όμως βρήκαμε δύο από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία για shopping. To Earthworks, στο δεξί μας χέρι, διαθέτει καλλυντικά, αρωματικά για το σπίτι, χειροτεχνήματα και κοσμήματα. Εδώ βρήκαμε μια σειρά exclusive γαλλικά καλλυντικά, τα Provence Sante, που το μαγαζί διαθέτει κατ' αποκλειστικότητα. Λίγα μέτρα παρακάτω, στο αριστερό μας χέρι, βρίσκουμε το Γιαλομαμούνα Crafts, μια «τρύπα» με προσωπικότητα, όπου συνωστίζονται χειροποίητες κρεμάστρες από μαχαιροπίρουνα, country αξεσουάρ κουζίνας από τη Γαλλία, κοφτερά νορβηγικά μαχαίρια, κεραμικά αλλά και αντικείμενα από λαμαρίνα (ποτιστήρια, σκουπιδοτενεκέδες) που κατασκευάζει ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού.
Και για μπάνιο; Οι πιο ωραίες παραλίες του νησιού είναι χωρίς αμφιβολία τα Άχλα και της Γριάς το Πήδημα. Και οι δύο αρκετά μακριά από τη Χώρα και χωρίς ιδιαίτερα εύκολη πρόσβαση. Ακόμη όμως κι αν δεν έχετε αυτοκίνητο, το μπάνιο σας είναι εξασφαλισμένο στη Χώρα, καθώς ο οικισμός πλαισιώνεται από δύο συμπαθέστατους αμμουδερούς όρμους, το Νημποριό και το Παραπόρτι. Γεύσεις της Άνδρου Στο παλιό λιμάνι, δίπλα στο «κουφάρι» του Ξενία, συναντάμε την πιο αξιομνημόνευτη ταβέρνα της Χώρας, το Νόνα -τραπεζάκια δίπλα στο κύμα, ψάρια και θαλασσομεζέδες επιπέδου, η καλύτερη διεύθυνση για αστακό. Εννιά χιλιόμετρα έξω από τη Χώρα βρίσκουμε και την Ασημόλευκα, εκπληκτικό «μπαλκόνι» με θέα 180 μοιρών στη θάλασσα - δοκιμάστε οπωσδήποτε φρουτάλια (η χαρακτηριστική ομελέτα της Άνδρου, χοντρή σαν παστίτσιο και σούπερ χορταστική, με πατάτες και λουκάνικα). Τα μεσημέρια μετά το μπάνιο αράζουμε στο εστιατόριο Παρέα στην κεντρική πλατεία. Λίγο τουριστικό ίσως, αλλά με καλή θέα στην παραλία Παραπόρτι, παχιά σκιά και κάποια ντόπια πιάτα. Τέλος, για μπαρίστικη ατμόσφαιρα τα βράδια κατευθυνόμαστε στο Cabo del Mar (στο τέρμα της παραλίας Νημποριό, απέναντι από το ναυτικό όμιλο), για ελαφρύ φαγητό ή για ένα μοχίτο με θέα τα φώτα της Χώρας. Ελένη Κούκηekouki@athinorama.gr Τεύχος 217, 8/7/2004
