Evelyn Bencicova©
Η ιδιαιτερότητα του Θάνου Παπακωνσταντίνου- ενός σκηνοθέτη που αγαπά βαθιά την εικαστικότητα και ποντάρει με συνέπεια στη δύναμη των οπτικών και αισθητηριακών κόσμων-γίνεται από την πρώτη στιγμή το σημείο εκκίνησης της νέας του ανάγνωσης πάνω στον "Dracula", που παίζεται στο θέατρο Πόρτα με τον Αντώνη Μυριαγκό. Η ατμόσφαιρα που χτίζει είναι αξεπέραστη: μια πυκνή, σκοτεινή ομίχλη αισθήσεων, όπου αποκαλύπτεται η δύναμη του θεάτρου ως μέσο αναπαράστασης. Με την βοήθεια των πολύτιμων συνεργατών του, ο Παπακωνσταντίνου αφήνει τον μύθο να διαχυθεί στον χώρο, να τον καταλάβει το κοινό με την ίδια υποδόρια ένταση που χαρακτηρίζει το εμβληματικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ.
Ο μύθος του Δράκουλα, από τις πιο διαχρονικές και επιδραστικές μυθικές φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, εξακολουθεί να εμπνέει όχι γιατί ανήκει στο παρελθόν, αλλά γιατί κατοικεί στο παρόν. Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου το γνωρίζει αυτό και, έχοντας μελετήσει σε βάθος, το αξιοποιεί στο έπακρο: μετατρέπει τον Κόμη σε μια φασματική περσόνα, καθρέφτη των παθών της εποχής μας, έναν οδηγό που δεν τρομοκρατεί με κραυγές αλλά με την αλήθεια της επιθυμίας. Εκεί βρίσκεται η ριζική ανατροπή αυτής της παράστασης. Ο Δράκουλας δεν είναι πια το τέρας των γοτθικών θρύλων, αλλά μια σκιά που ελλοχεύει μέσα σε κάθε ατομική και συλλογική εμμονή, ένας δαίμονας που μας ψιθυρίζει όχι τον θάνατο, αλλά την υπόσχεση ενός αλλόκοτου, ανεξάντλητου ζωντανού πάθους.
"Η ιστορία του Δράκουλα δεν είναι παραμύθι του 19ου αιώνα" υπογραμμίζει ο Θάνος Παπακωνταντίνου. "Είναι η ιστορία του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Ενός κόσμου που, με πρόσχημα το κυνήγι της επιθυμίας, μας βυθίζει από όνειρο σε όνειρο, από καθρέφτη σε καθρέφτη, από εικόνα σε εικόνα, από πληροφορία σε πληροφορία. Έναν κόσμο που όταν πια μας έχει κατακλύσει το σκοτάδι, μας αφαιρεί ακόμα και την τελευταία υποψία φωτός. Η παράσταση είναι μια επίσκεψη στον πύργο του Δράκουλα: οκτώ πρόσωπα δέχονται το κάλεσμά του και περνάνε στην άλλη πλευρά του καθρέφτη: έρχονται αντιμέτωπα με τις κρυφές επιθυμίες τους και εγκλωβίζονται στα δωμάτια του πύργου του. Οδηγός και γητευτής τους ο ίδιος ο Κόμης, θέτει σε λειτουργία μια δαιμόνια μηχανή επί σκηνής και τους καλεί να χορέψουν μαζί του, μέχρι τελικής πτώσεως".
Στον πυρήνα της παράστασης
Ένα θαυμάσιο καστ ενσρκώνει την γεμάτη μυστήριο ιστορία. Οι ηθοποιοί, απόλυτα ενταγμένοι στο οπτικό και ψυχικό σύμπαν, συνθέτουν ένα σύνολο υψηλής ενέργειας και λεπτότητας. Ο Αντώνης Μυριαγκός δημιουργεί έναν Δράκουλα ποιητικό και τρομακτικό ταυτόχρονα, η Άντζελα Μπρούσκου προσδίδει στον Βαν Χέλσινγκ μια μυστικιστική πυκνότητα, ενώ ο Αργύρης Πανταζάρας ενσαρκώνει τον Τζόναθαν Χάρκερ με σωματικότητα και υπαρξιακή ένταση. Δίπλα τους, οι Δημήτρης Δρόσος, Σίσσυ Τουμάση, Μαργαρίτα Αλεξιάδη και τα Παιδιά της Νύχτας (Θοδωρής Βράχας, Βασίλης Μπούτσικος, Δημήτρης Ψύλλος) σχηματίζουν έναν θίασο που μοιάζει να κινείται μέσα σε έναν ζωντανό πίνακα.
Στην παράσταση κυρίαρχο στοιχείο είναι η ιδέα της εξάντλησης — σωματικής, ψυχικής, κοινωνικής — ως απόρροια μιας εποχής που κατασκευάζει και καταναλώνει επιθυμίες ακατάπαυστα. Η σκηνή γίνεται ένας τόπος τελετουργικός, σχεδόν δαιμονικός. Ο καθρέφτης, βασικό σκηνικό μοτίβο, λειτουργεί ως πύλη ανάμεσα σε πραγματικότητες: από τη μία ο κόσμος που γνωρίζουμε, από την άλλη ο κόσμος της επιθυμίας, της παράδοσης, της παραίσθησης. Αυτό το πέρασμα δεν είναι ποτέ ουδέτερο. Όποιος το διασχίζει πληρώνει το τίμημα — με το αίμα του ή με εκείνη την αόρατη, υπόγεια μετατόπιση που αφήνει σημάδι στην ψυχή.
Οι συντελεστές που πλαισιώνουν το όραμα του σκηνοθέτη — η δραματουργική επεξεργασία της Ελένης Μολέσκη, τα σκηνικά και κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού, η κίνηση της Μαριάννας Καβαλλιεράτου, οι φωτισμοί της Μαριέττας Παυλάκη και η μουσική σύνθεση του Άντη Σκορδή — συγκροτούν ένα σύνολο καλλιτεχνικής ακρίβειας και αισθητηριακής τόλμης. Μαζί, δημιουργούν έναν κόσμο που δεν παρακολουθείται απλώς: καταλαμβάνει, μαγνητίζει, απορροφά.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
https://www.instagram.com/p/DRt3JCbCKiU/
Περισσότερες πληροφορίες
Dracula
Μια σκοτεινή, υπαρξιακή ανάγνωση του ομώνυμου εμβληματικού μυθιστορήματος του Μπραμ Στόκερ και του ήρωά του Κόμη Δράκουλα, που επιχειρεί να επανασυνδέσει το μύθο με τη ρίζα του: την επιθυμία. Μια σκηνική σύνθεση που συνδυάζει την ποιητικότητα με την ωμότητα, το οικείο με το ανοίκειο, και επιλέγει τον καθρέφτη ως βασική της μεταφορά: μια πύλη ανάμεσα σε δύο κόσμους, δύο πραγματικότητες, δύο όψεις ζωής. Λειτουργεί ως ένας σύγχρονος μύθος, καθρέφτης της εποχής μας και των παθών της και στον πυρήνα της βρίσκεται η έννοια της εξάντλησης - σωματικής, ψυχικής, κοινωνικής - ως απόρροια μιας διαρκούς κατασκευής και κατανάλωσης επιθυμιών.
