Ο Γρηγόρης Βαλτινός κατέκτησε την πρώτη θέση στα Βραβεία Κοινού Αθηνοράματος 2025 για την ερμηνεία του στην παράσταση "Η ετυμηγορία" του Μπάρι Ριντ, όπου με τη βαρύτητα, τη ζωντάνια και τη διεισδυτικότητα του χαρακτήρα του αποτύπωσε τη δύναμη της συνείδησης και της ηθικής επιλογής. Η ερμηνεία του ξεχώρισε για τον τρόπο που έκανε κάθε σκηνή να πάλλεται από ένταση, αλήθεια και συγκίνηση, καθηλώνοντας το κοινό σε κάθε στιγμή. Η παράσταση "Η ετυμηγορία" παίχτηκε στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος και είχε σημαντικές διακρίσεις και στα τεχνικά βραβεία: το 3ο Βραβείο Σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Πέτρο Ζούλια, το 2ο Βραβείο Μουσικής στον Μίνω Μάτσα, το 2ο Βραβείο Σκηνογραφίας στη Μαρία Φιλίππου και το 3ο Βραβείο Ενδυματολογίας στον Νίκο Χαρλαύτη, καταδεικνύοντας το συνολικό επίπεδο μιας παράστασης που ένωσε καλλιτεχνική ποιότητα και θεατρική δύναμη.
Φέτος, ο Βαλτινός επιστρέφει στη σκηνή μαζί με τον Γιάννη Σαρακατσάνη σε μια νέα παράσταση: "Κάθε Τρίτη με τον Μόρι" των Jeffrey Hatcher & Mitch Albom. Οι δύο ηθοποιοί συναντιούνται ξανά για να δώσουν ζωή σε χαρακτήρες που αγγίζουν βαθιά την ανθρώπινη ψυχή. Μαζί υπόσχονται μια παράσταση γεμάτη χιούμορ, ένταση και συγκίνηση, τιμώντας τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και αποδεικνύοντας γιατί η συνεργασία τους στη σκηνή είναι πάντα ένα γεγονός που ανυπομονούν να δουν οι θεατές. Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Βαλτινός είχε διακριθεί ήδη το 2019 με το 2ο Βραβείο Κοινού Αθηνοράματος για την ίδια παράσταση, επιβεβαιώνοντας τη σταθερή του σχέση με το κοινό και την αναγνώριση της αξίας του (Ιλίσια Βολανάκης, από 5/11).
Ο Γιώργος Γάλλος, βραβευμένος με τη δεύτερη θέση στα Βραβεία Κοινού Αθηνοράματος 2025 για την ερμηνεία του στο έργο "΄Ήταν όλοι τους παιδιά μου" του ΄Αρθουρ Μίλερ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη στο Θέατρο Αλκυονίς, αγαπήθηκε από το κοινό για την πειστικότητα με την οποία υπηρέτησε ερμηνευτικά τα διλήμματα της ιστορίας, τον ιδεαλισμό του συγγραφέα και τη διακήρυξη της ανάγκης να τεθούν σε προτεραιότητα ο ουμανισμός, η ηθική και η κοινωνική ευθύνη. Η παράσταση διακρίθηκε επίσης με το 2ο Βραβείο Καλύτερης Παράστασης, επιβεβαιώνοντας την αξία της τόσο για κριτικούς όσο και για κοινό. Επιστρέφει φέτος στη σκηνή για ένα νέο θεατρικό στοίχημα: την σκηνική μεταφορά της εμβληματικής ταινίας "Λόλα". Η Λόλα, που ενσάρκωσε μια ολόκληρη εποχή, τώρα παίρνει νέα ζωή, σε διασκευή και σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη — και ο Γάλλος είναι εκεί, ως μέλος ενός ωραίου κάστ, έτοιμος να μεταφέρει στο κοινό το πάθος, την ένταση και την υποκίνηση ενός θεάτρου που μιλάει σε μας. (Παλλάς, από 30/1/26)
Ο Μιχάλης Βαλάσογλου κατέκτησε την τρίτη θέση στα Βραβεία Κοινού Αθηνόραμα 2025 για την ερμηνεία του στο έργο "Φάουστ" του Εθνικού Θεάτρου, που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία και διακρίθηκε με πλήθος πρώτων βραβείων: Καλύτερη Παράσταση, Σκηνοθεσία (Άρης Μπινιάρης), Μουσική και Σχεδιασμό Ήχου (Τζεφ Βάγγερ), Σκηνογραφία & Ενδυματολογία (Πάρις Μέξης) και Σχεδιασμό Φωτισμού (Στέλλα Κάλτσου). Η ερμηνεία του Βαλάσογλου στο "Φάουστ" ξεχώρισε για την ένταση, τη δραματική ισχύ και τη σύγχρονη ευαισθησία που έφερε σε έναν χαρακτήρα γεμάτο ψυχολογική και ηθική πολυπλοκότητα. Η παράσταση παίζεται και φέτος στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού με αλλαγές στο καστ: τον Χάρη Φραγκούλη (Φάουστ) και τον Ανδρέα Κοντόπουλο (Μεφιστοφελή).
Φέτος, ο Βαλάσογλου επέστρεψε στη σκηνή με ένα νέο, απαιτητικό θεατρικό στοίχημα: το έργο "Στην Εξοχή" του Βρετανού συγγραφέα Μάρτιν Κριμπ, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Αποθήκη. Το έργο εξερευνά το πορτραίτο ενός γάμου σε κρίση, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ειλικρίνεια, τις συγκρούσεις, και τον θόρυβο της ζωής που σπάει τα ψέματα. Ο Βαλάσογλου καλείται να φέρει τη ρωγμή, την ένταση και τη βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία που τον χαρακτηρίζει, σε μια παράσταση που δεν φοβάται να δείξει το άβολο, το σπασμένο, και να δοκιμάσει τα όρια των ηθοποιών και του κοινού.
Περισσότερες πληροφορίες
Στην εξοχή
Ένα ψυχολογικό θρίλερ με φοβερή δύναμη και υποβλητικότητα, που εστιάζει στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι δύο σύζυγοι, Ρίτσαρντ και Κορίν, έχουν εγκαταλείψει την πόλη και μένουν πλέον στην εξοχή, επιθυμώντας με αυτόν τον τρόπο, να βρουν την γαλήνη στην ομορφιά της φύσης. Ο Ρίτσαρντ αποζητά με αυτήν την απόδραση, να ξεφύγει και από το παρελθόν του. Ένα βράδυ όμως, καθότι γιατρός στο επάγγελμα - φέρνει στο σπίτι τη Ρεβέκκα, μία νεαρή κοπέλα, που βρήκε λιπόθυμη στο πεζοδρόμιο. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται. Η Κορίν υποψιάζεται. Αρχίζουν οι συζητήσεις και οι δήθεν αδιάφορες ερωτήσεις. Όλα μέσα σε μία διεισδυτική προσπάθεια για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από μία θρασύτατη ειλικρίνεια που ισοπεδώνει τα πάντα. Πίσω από τις λέξεις, κρύβονται υπόγειες εντάσεις: η ασφάλεια της μεσοαστικής ευμάρειας που βρίσκεται σε κίνδυνο, η εικόνα που καταστρέφεται, η εξοχή που πρέπει να διατηρήσει το ωραίο κλίμα της.
