Το θέατρο που "κοιτά τη ζωή κατάματα" δεν είναι είδος, αλλά στάση: ένα κοινωνικό, ρεαλιστικό και ουσιαστικό βλέμμα πάνω στον άνθρωπο, δεν μένει στην επιφάνεια των καταστάσεων αλλά αναζητεί να αποκαλύψει τις δομές που τις παράγουν- κοινωνικές, ψυχολογικές, πολιτικές. Οι παραστάσεις που ακολουθούν έχουν ως κοινό τόπο αυτή τη στάση: δεν φοβούνται να δείξουν την αλήθεια, να προκαλέσουν, να κινήσουν συνειδήσεις. Κάθε μία όμως το κάνει με τον δικό της τόνο: δραματικό, κωμικό ή συνδυασμό αυτών. Γιατί να τις δούμε; Επειδή μας προσκαλούν να κοιταχτούμε κι εμείς -ως άτομα, ως κοινωνία, ως συμμέτοχοι -στην κάτοψη ενός προβληματισμού που αφορά όλους: την ελευθερία, τη σχέση εξουσίας‐υποταγής, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις προκαταλήψεις, τη συνύπαρξη. Μέσα από διαφορετικά ύφη, αυτές οι παραστάσεις μας λένε: "Μην κοιτάς μακριά -κοίτα δίπλα ή μέσα…Κοίτα. Και αυτό το "να βλέπεις” είναι ήδη σημαντικό.
Οι παραστάσεις που αξίζει να δείτε
"Η τελευταία έξοδος ‑ Ρίτα Χέιγουορθ”
Δύο νέοι σκηνοθέτες οι Αδελφοί Σταυρόπουλοι, απόφοιτοι της Σχολής Σκηνοθεσίας του Εθνικού Θεάτρου, δίνουν νέα πνοή σε μια ιστορία που μιλά για το ανίκητο πνεύμα του ανθρώπου. Η παράσταση "Η τελευταία έξοδος ‑ Ρίτα Χέιγουορθ” του Στίβεν Κινγκ παρακολουθεί- για πρώτη φορά στη χώρα μας- τη θεατρική μεταφορά της νουβέλας (και ταινίας-σταθμού) "The Shawshank Redemption”, και μεταφέρει επί σκηνής μια ιστορία εγκλεισμού, επιμονής και λύτρωσης. Ο ήρωας, καταδικασμένος άδικα, παρά τις απάνθρωπες συνθήκες της φυλακής, δεν χάνει την πίστη του – και τελικά αναδεικνύει πως η ελευθερία δεν είναι μόνο φυσική, αλλά πρωτίστως πνευματική. Η σκηνική εκδοχή στην Ελλάδα, αναδεικνύει αυτή τη διττότητα: η αυστηρότητα του συστήματος απέναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο Νίκος Ψαρράς υποδύεται συγκλονιστικά τον Άντι, έναν άνθρωπο που, αν και φυλακισμένος άδικα, κρατά μέσα του το φως της ελπίδας. Δίπλα του, ο Δημήτρης Παπανικολάου ως Ρεντ – ο σοφός παρατηρητής της ζωής πίσω από τα σίδερα – γίνεται η φωνή της ανθρωπιάς. Ο Μάνος Βακούσης δίνει σκληρό πρόσωπο στην εξουσία, ενώ ο Γιάννης Μποσταντζόγλου συγκινεί ως ο γερασμένος βιβλιοθηκάριος που δεν μπορεί πια να ζήσει "έξω". Μαζί τους, ένας ενδεκαμελής θίασος (Νέστορας Κοψιδάς, Γιώργος Ρούφας, Κρις Ραντάνοφ, Αναστάσης Γεωργούλας, Βασίλης Μπεσίρης, Αντώνης Χρήστου, Νίκος Ιατρού) υφαίνει ένα σκηνικό σύμπαν από σκιές, φόβους και μικρές αναλαμπές ελευθερίας.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Πόσο "φυλακή" μπορεί να είναι η καθημερινότητά μας- όχι απαραίτητα με κάγκελα, αλλά με φόβους, συνήθειες, "συνηθισμένες" καταστάσεις που μας αποστερούν; Αυτό μας καλεί να σκεφτούμε η παράσταση "Η τελευταία έξοδος ‑ Ρίτα Χέιγουορθ” που δεν είναι μόνο το δράμα της φυλακής, αλλά είναι το δράμα του ανθρώπου που επιμένει να ονειρεύεται. (Άνεσις)
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"Cleansed”
Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το εμβληματικό έργο "Cleansed" της Σάρα Κέιν, βασικής εκπροσώπου του In-Yer-Face Theatre (δηλαδή "θέατρο που σου έρχεται κατάμουτρα") που περιγράφει ένα προκλητικό, ωμό και άμεσα βιωματικό είδος θεάτρου, που επιδιώκει να ταρακουνήσει και να συγκινήσει τον θεατή, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τα πιο σκοτεινά όρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια τολμηρή σκηνική πρόταση του έργου φέρνει ο Δημήτρης Καραντζάς με έναν ιδανικό θίασο: Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά, Δημήτρης Καπουράνης, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιώργος Ζυγούρης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Θανάσης Ραφτόπουλος. Σε ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα που διευθύνει ο Τίνκερ, έξι άνθρωποι παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και να απελευθερωθούν από κοινωνικά όρια και ταξινομήσεις. Ο καθένας αναζητά κάτι διαφορετικό — τον θάνατο, την αγάπη, τη δέσμευση, την ανεξαρτησία, τη λύτρωση ή τη σωτηρία. Μέσα σε μια κοινωνία που απορρίπτει τη διαφορετικότητα και "καθαρίζει” ό,τι θεωρεί απαγορευμένο, ο Τίνκερ τους υποβάλλει, και υποβάλλεται και ο ίδιος, σε σκληρές δοκιμασίες, άλλοτε για εξιλέωση και άλλοτε για τιμωρία. Οι ήρωες του έργου δοκιμάζουν το αν αντέχει η αγάπη μέσα στην απόλυτη βία.
Στο σύμπαν του "Cleansed”, ο έρωτας, ο πόνος, η ταπείνωση και η ανάγκη για λύτρωση συγχωνεύονται σε μια εμπειρία σχεδόν σωματική για τον θεατή. Δουλεύοντας πάντα με χειρουργική ακρίβεια, ο Καραντζάς αποδομεί την ανθρώπινη ύπαρξη για να αναζητήσει, μέσα στα ερείπια, τον πυρήνα της αγάπης. Η σκηνή γίνεται πεδίο δοκιμής-ένα άδειο εργαστήριο ψυχών όπου το σώμα μιλά τη γλώσσα του πόνου και της λύτρωσης.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Στο " Cleansed” (γνωστό στα Ελληνικά με τον τίτλο "Καθαροί, Πια”, γραμμένο το 1998), η αυτόχειρας Σάρα Κέιν, χρησιμοποιεί τη βία ως ποιητική γλώσσα για να μιλήσει για τον πόνο και την τρυφερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και αποτελεί ακόμη και σήμερα μια "κρίσιμη αλληγορία, ένα σήμα κινδύνου για μια κοινωνία που απαγορεύει, καταστέλλει και εξουδετερώνει την αγάπη, την ελεύθερη βούληση και την πνευματικότητα”. (Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης", από 5/12)
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ”
Το θέατρο, όταν είναι αληθινό, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Δεν ωραιοποιεί, δεν κρύβει· απλώς στρέφει έναν καθρέφτη προς τον θεατή και τον αφήνει να δει — αν αντέχει. Έτσι και η παράσταση "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ", σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, την Έφη Μουρίκη, τον Σπύρο Σταμούλη και την Ελεάνα Στραβοδήμου, ξεγυμνώνει τον φόβο, τη μοναξιά και την ανάγκη για αποδοχή που όλοι κουβαλούμε. Ένα μεσονύχτιο πάρτι μετά από μια πανεπιστημιακή δεξίωση μετατρέπεται σε πεδίο ψυχολογικής σύγκρουσης. Ο Τζορτζ, πανεπιστημιακός καθηγητής, και η σύζυγός του Μάρθα, κόρη του πρύτανη, προσκαλούν στο σπίτι τους ένα νεαρό ζευγάρι, τον Νικ και τη Χάνι. Καθώς η νύχτα προχωρά και το αλκοόλ ρέει, οι φαινομενικά ευγενικές συζητήσεις ξεφεύγουν, αποκαλύπτοντας έναν γάμο διαβρωμένο από απογοήτευση, εξάρτηση και απωθημένα.
Μέσα από διαλόγους που κόβουν σαν μαχαίρι και στιγμές αφοπλιστικής τρυφερότητας, το έργο του Εντουαρντ Άλμπι αποκαλύπτει το εύθραυστο οικοδόμημα των ανθρώπινων σχέσεων: εκεί όπου η αγάπη συχνά μπλέκεται με την εξουσία και η ειλικρίνεια με την ψευδαίσθηση. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ουσιαστικό πρόσωπο του θεάτρου- να μας φέρνει αντιμέτωπους όχι μόνο με τους ήρωες, αλλά με τον εαυτό μας. Γιατί, τελικά, δεν είναι η σκηνή που καθρεφτίζει τη ζωή· είναι η ζωή που κάθε βράδυ ανεβαίνει στη σκηνή, ζητώντας μας να την αντικρίσουμε κατάματα.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Ποιος τελικά "φοβάται" τη Βιρτζίνια Γουλφ; Ίσως όλοι μας. Γιατί πίσω από τη σκηνική ένταση του έργου κρύβεται ο διαχρονικός φόβος να αντικρίσουμε τον εαυτό μας χωρίς ρόλους και προσχήματα· ο φόβος να ζήσουμε με ειλικρίνεια. (Ζίνα)
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
" Σπυριδούλες”
Η ομάδα 4Frontal, πιστή στη θεατρική της ταυτότητα που συνδυάζει κοινωνική ευαισθησία και καλλιτεχνική τόλμη, επιστρέφει με την sold out παράσταση "Σπυριδούλες", ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και πολιτικά φορτισμένο. Με κείμενο της Νεφέλης Μαϊστράλη και σκηνοθεσία των Θανάση Ζερίτη και Χάρη Κρεμμύδα, η ομάδα με πρωταγωνιστές τους Ελένη Βλάχου, Σταύρο Γιαννουλάδη, Τάσο Δημητρόπουλο, Αργυρώ Θεοδωράκη, Κατερίνα Λάττα, Αριστέα Σταφυλαράκη, Ελένη Τσιμπρικίδου δίνει λόγο στις "αφανείς” γυναίκες της μεταπολεμικής Ελλάδας-στις φωνές που ποτέ δεν έφτασαν ως το προσκήνιο. Με αφετηρία την πραγματική ιστορία της δωδεκάχρονης Σπυριδούλας, που βασανίστηκε τη δεκαετία του ’50, η παράσταση μετατρέπει ένα τραγικό γεγονός σε πράξη μνήμης και αντίστασης.
Οι 4Frontal δεν αναπαριστούν απλώς μια εποχή· τη σχολιάζουν, την αναμετρούν με το σήμερα και αναζητούν δικαίωση μέσα από την τέχνη. Είναι μια υπενθύμιση ότι η κοινωνική αδικία, η φτώχεια και η βία δεν ανήκουν στο παρελθόν — συνεχίζουν να μας περιβάλλουν με πιο "εκλεπτυσμένες” μορφές. Το μουσικό υπόβαθρο των Θραξ Πανκc έρχεται να ενισχύσει αυτή τη σύνδεση ανάμεσα στο τότε και το τώρα: παραδοσιακοί ήχοι που συναντούν την ένταση του πανκ, μια ηχητική κραυγή απέναντι στη σιωπή και τη συμβατικότητα.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Οι "Σπυριδούλες" δεν είναι μόνο μια ιστορία που συγκλονίζει· είναι ένας καθρέφτης που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε εκεί όπου συνήθως αποστρέφουμε το βλέμμα. Γιατί το θέατρο, όταν είναι αληθινό, δεν παρηγορεί — ξυπνά τη συνείδηση και θυμίζει πως η ζωή δεν αλλάζει, αν δεν την αντικρίσεις κατάματα. (Νέο Θέατρο "Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη")
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"Κέικ”
Μια γλυκόπικρη κωμωδία του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη με έντονο κοινωνικό υπόστρωμα είναι το "Κέικ” που σκηνοθετεί ο Θανάσης Ζερίτης με πρωταγωνιστές τους Φαίδρα Δρούκα, Ερρίκο Λίτση, Γιάννη Λεάκο και Προμηθέα Νεραττίνι Δοκιμάκη. Στο έργο, μια συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων χτυπά το κουδούνι του διαχειριστή για τα σκουπίδια στην είσοδο, χωρίς αποδείξεις- αλλά με σιγουριά και προκατάληψη απέναντι στον ένοικο μετανάστη. Η "μίνι συνέλευση" της πολυκατοικίας μετατρέπεται σε μικρογραφία κοινωνίας, με φόβους, στερεότυπα, αλήθειες και ψέματα να εκρήγνυνται. Η παράσταση, ενώ φαίνεται εύκολη στη φόρμα- κωμωδία-στην ουσία αναδεικνύει πόσο καθημερινές καταστάσεις λειτουργούν ως "μικρά δράματα".
Θα γελάσετε αλλά και θα κοιταχτείτε: πόσες φορές "ρίχνουμε σκουπίδια" όχι στην είσοδο της πολυκατοικίας αλλά στη σχέση μας με τον Άλλο, στη στάση μας απέναντι στο "διαφορετικό", στην κοινωνική μας συνύπαρξη. Και το κέικ – που ψήνεται στον φούρνο – γίνεται σύμβολο: ό,τι φαίνεται ήσυχο και μικρό, μπορεί να κρατά μεγάλη ένταση.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Όπως το κέικ που ψήνεται σιωπηλά στο φούρνο, έτσι κι οι άνθρωποι "ψήνονται” μέσα στις σχέσεις, στα λάθη και στις παρεξηγήσεις τους. Η παράσταση μάς καλεί να δοκιμάσουμε ξανά τη "συνταγή” της συνύπαρξης- με λίγη περισσότερη κατανόηση, λίγη λιγότερη προκατάληψη. (Εμπορικόν)
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
"Έντα”
Η ισχύς εν τη ενώσει! Αυτό ισχύει για την ομάδα των Γιώργου Παλούμπη και Αντώνη Τσιοτσιόπουλου που επιστρέφει συνεπής στο θεατρικό της στίγμα: πολιτικό, δραματικό, με χιούμορ και ψυχολογικό βάθος. Στη σκηνή, η Έλενα Τοπαλίδου ζωντανεύει την Έντα του 2032- κόρη ενός επιφανούς πολιτικού, σύζυγο ενός φιλόδοξου υπουργού -μια γυναίκα που ισορροπεί ανάμεσα στην επιθυμία και τους ρόλους που της επιβάλλονται. Δίπλα της, οι Στάθης Σταμουλακάτος, Ράνια Σχίζα, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης και Παναγιώτα Παπαδημητρίου πλέκουν ένα δίκτυο σχέσεων που κινείται ανάμεσα στην πολιτική ίντριγκα και τις ανθρώπινες αδυναμίες.
Το έργο απευθύνεται σε κάθε θεατή που θέλει να εξερευνήσει τα όρια της "ελευθερίας" μέσα σε οικογένεια ή κοινωνία. Μας δείχνει πώς η εξουσία- οικογενειακή, πολιτική, κοινωνική- συγκροτεί τις πράξεις μας και πώς η προσωπική εξέγερση μπορεί να γίνει πράξη. Το ύφος είναι δραματικό και πολιτικό, αλλά και παιχνιδιάρικο στις εκρήξεις του, δίνοντας φωνή σε όσες/ους νιώθουν πως καλούνται να παίξουν ρόλους που δεν διάλεξαν.
➤Το νόημα πίσω από τη σκηνή
Η "Έντα" δεν μιλά μόνο για μία γυναίκα ή μία εποχή. Μας προκαλεί να κοιτάξουμε τους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις μας και να αναρωτηθούμε: πώς ορίζεται η ελευθερία όταν η ζωή μας βάζει σε ρόλους που δεν διαλέξαμε; (Θέατρο "Τζένη Καρέζη", από 7/11)
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Σπυριδούλες
Η σκηνική σύνθεση της ομάδας 4frontal εκκινεί από την αληθινή ιστορία της Σπυριδούλας, μιας 12χρονης υπηρέτριας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη της δεκαετίας του 1950. Εκείνη, όπως και πλήθος ανήλικα άπορα κορίτσια, «υιοθετήθηκε» από μια επιφανή οικογένεια με την ιδιότητα της «ψυχοκόρης», για να εργαστεί ως εσωτερική οικιακή βοηθός, σε μια ιδιάζουσα κατάσταση σύγχρονης δουλείας. Και πράγματι, το μικρό κορίτσι υπέστη ακραία κακοποίηση, την οποία και αποκάλυψε, αποτελώντας παράδειγμα για γενιές γυναικών. Η παράσταση αξιοποιεί ιστορικά ντοκουμέντα και γυναικείες αφηγήσεις εποχής αλλά και συνεντεύξεις γυναικών που εργάζονται σήμερα ως εσωτερικές οικιακές βοηθοί. Το αποτέλεσμα ντύνει ο σύγχρονος πανκ ελληνικός ήχος των Θραξ Πανκc.
Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ
Το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι είναι ένα σπουδαίο ψυχολογικό δράμα που διαδραματίζεται σε μια φαινομενικά συνηθισμένη βραδιά. Η Μάρθα και ο Τζορτζ, ένα παντρεμένο ζευγάρι, προσκαλούν στο σπίτι τους ένα νεότερο ζευγάρι, τον Νικ και τη Χάνι. Όμως, η βραδιά μετατρέπεται σε αρένα: αλκοόλ, εξομολογήσεις, ψευδαισθήσεις και βίαιες συγκρούσεις αποκαλύπτουν τις πληγές, τα μυστικά και τις μάσκες που κρύβουν όλοι. Ένα αριστούργημα για την αγάπη, την εξουσία, τη μοναξιά και τη μάχη ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, που παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρο έξι δεκαετίες μετά.
Κέικ
Ποιος είναι ο ασυνείδητος που ρίχνει σκουπίδια από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας; Καθώς οι ένοικοι αρνούνται την ενοχή τους, τα πνεύματα οξύνονται στη γλυκόπικρη κωμωδία. Ενώ ένα κέικ ψήνεται στον φούρνο, τα μικρά δράματα της καθημερινότητας, οι προκαταλήψεις και οι εύθραυστες ισορροπίες των ανθρώπινων σχέσεων βγαίνουν στην επιφάνεια, σ’ ένα έργο γεμάτο αλήθειες, παρεξηγήσεις, λεπτό χιούμορ και απρόσμενες στιγμές τρυφερότητας. Η Σάσα, μια «ημι-διάσημη» συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων, χτυπά αγανακτισμένη το κουδούνι του διαχειριστή για να διαμαρτυρηθεί: η κατάσταση με τα σκουπίδια μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας, εξαιτίας της ασυνείδητης συμπεριφοράς ενός ενοίκου που τα πετάει όπως βρει, έχει φτάσει στο απροχώρητο. Μολονότι αποδείξεις δεν έχει, η ίδια είναι σίγουρη για τον υπαίτιο (τον αλλοδαπό που μένει στον πρώτο) και ζητά να του γίνει σύσταση. Ο διαχειριστής συγκαλεί μια μίνι συνέλευση, στην οποία συμμετέχουν τόσο ο αλλοδαπός όσο και ο Μπάμπης, ένοικος του δευτέρου ορόφου, που επίσης βαρύνεται με υποψίες. Ο διαχειριστής, σε ρόλο άτυπου δικαστή, θα ακούσει όλες τις πλευρές και θα βγάλει την απόφαση για τον αληθινό ένοχο.
Τελευταία έξοδος – Ρίτα Χέιγουορθ
Η θεατρική μεταφορά της ταινίας-σταθμός «The Shawshank Redemption» που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, παρουσιάζεται πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή. Ένα έργο-ύμνος στη δύναμη της πίστης, της αξιοπρέπειας και της ελπίδας, για τον άνθρωπο που, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, επιμένει να βλέπει φως στο σκοτάδι. Σύμφωνα με την υπόθεση, ο Άντι οδηγείται στη φυλακή για ένα έγκλημα που αρνείται πως έχει διαπράξει. Παρά τη βίαιη καθημερινότητα και τον εγκλεισμό, ο ήρωας παλεύει να διατηρήσει τα ιδανικά του και βρίσκει απροσδόκητη στήριξη στη φιλία που αναπτύσσει με τον Ρεντ. Σε ένα περιβάλλον δομημένο για να υποτάξει κάθε ίχνος ελευθερίας, ο Άντι θυμίζει σε όλους ότι είναι ακόμα άνθρωποι.
Cleansed
Βασική εκπρόσωπος του In-Yer-Face Theatre (δηλαδή "θέατρο που σου έρχεται κατάμουτρα") η αυτόχειρας Βρετανίδα συγγραφέας, στήνει μια σκληρή και συγκινητική ιστορία, που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, της αγάπης και του πένθους. Σ’ έναν κόσμο όπου η βία και η καταπίεση συνυπάρχουν με τρυφερές σχέσεις, οι χαρακτήρες παλεύουν να βρουν νόημα και σύνδεση, ενώ η απώλεια και ο θάνατος καραδοκούν σε κάθε στιγμή. Το έργο είναι ακραίο αλλά και ποιητικό, αναγκάζοντας τον θεατή να αντικρίσει την ανθρώπινη ψυχή χωρίς φίλτρα. Μιλά για το πένθος, την επιθυμία, την αγάπη και τη λύτρωση με έναν τρόπο που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
