© Πάτροκλος Σκαφίδας
Η παράσταση "Linda" της Πενέλοπε Σκίνερ επιστρέφει στο θέατρο Επί Κολωνώ για δεύτερη χρονιά, μετά τα συνεχόμενα sold out και τη θερμή υποδοχή από το κοινό. Σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και με την Μυρτώ Αλικάκη στον ρόλο της Linda, η παράσταση ανοίγει ξανά τις πόρτες της από τις 9 Οκτωβρίου, φέρνοντας στο προσκήνιο την ιστορία μιας γυναίκας που βρίσκεται αντιμέτωπη με τα όρια της ηλικίας, της κοινωνίας και της ίδιας της αυτοαντίληψης.
Η Linda πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 στο Royal Court Theater του Λονδίνου, απέσπασε το βραβείο Berwin Lee και υπήρξε υποψήφιο για το Susan Smith Blackburn Prize. Έχει παρουσιαστεί με επιτυχία στη Νέα Υόρκη και σε πολλές άλλες σκηνές της Ευρώπης και της Αμερικής, κατακτώντας κοινό και κριτικούς με την αιχμηρή ματιά της Πενέλοπε Σκίνερ στη γυναικεία εμπειρία και στις κοινωνικές αντιφάσεις.
Όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας: "Έγραψα τη Linda όταν ένας φίλος μου είπε: "Κανείς δεν βρίσκει ενδιαφέροντες τους γυναικείους χαρακτήρες άνω των πενήντα". Το είπε σαν να ήταν μια δεδομένη αλήθεια, κάτι που όντως –σε ορισμένα περιβάλλοντα– ίσχυε. Ήθελα, λοιπόν, να μιλήσω για μια γυναίκα που βλέπει το ενδιαφέρον των γύρω της να σβήνει-από το αφεντικό, τον σύζυγο, τους νεότερους συναδέλφους. Να δείξω τον αγώνα της να αντισταθεί. Η τραγωδία της Linda όμως, είναι πως η ίδια έχει ενστερνιστεί αυτή την ιδεολογία, κι έτσι η μεγαλύτερη μάχη γίνεται μέσα της.
Δεν είναι εύκολο να μιλάς για θέματα που μας "καίνε". Η Linda έρχεται αντιμέτωπη με τις κοινωνικές προκαταλήψεις, τις αόρατες διακρίσεις και την πίεση να ακολουθήσει κανόνες που δεν έχουν σχέση με την προσωπική της αξία. Πώς το κοινό αντιμετωπίζει αυτή τη βαθιά αλήθεια;
Όπως εξηγεί η ίδια η Πενέλοπε Σκίνερ: "Πάντα περιμένω το κοινό να είναι ανοιχτό, πρόθυμο να ταξιδέψει με την ιστορία. Έρχονται για να περάσουν καλά, να συγκινηθούν, να προβληματιστούν. Θέλω να φύγουν με μια εμπειρία που θα συνεχίσει να τους απασχολεί στο σπίτι, στο μπαρ, στις συζητήσεις των επόμενων ημερών. Όσον αφορά τους κριτικούς, έχω σταματήσει να προσπαθώ να προετοιμάζομαι ή να προβλέπω τις αντιδράσεις τους. Δεν ξέρεις ποτέ – κι αυτό είναι μέρος της μαγείας του θεάτρου. Τους θεωρώ απαραίτητους: διαδίδουν το έργο και ενθαρρύνουν το κοινό να έρθει. Ακόμα και μια κακή κριτική μπορεί να με κάνει να θέλω να δω μια παράσταση· το μόνο που δεν μπορείς να δεις είναι μια παράσταση που δεν έχεις ακούσει ποτέ!".
Το θέμα της βίας μας απασχολεί όλο και περισσότερο
Το θέμα της βίας μας απασχολεί όλο και περισσότερο και το θέατρο δεν μένει αμέτοχο. Στην "Linda", η βία δεν εμφανίζεται μόνο ως σωματική πράξη αλλά και ως ψυχολογική και κοινωνική πίεση. Η ηρωίδα δεν αντιμετωπίζει μνο τις προσωπικές και κοινωνικές αντιφάσεις της ηλικίας, του φύλου και της επαγγελματικής της ζωής· έρχεται επίσης αντιμέτωπη με πιο ακραίες, καθολικές θεματικές, όπως η βία και η δύναμη.
Όπως επισημαίνει η Σκίνερ: "Η βία υπάρχει τουλάχιστον από τότε που υπάρχουν οι ιστορίες, οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι είναι μια αντανάκλαση των σύγχρονων καιρών, αλλά είναι σίγουρα λυπηρό το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε εξελιχθεί πέρα από αυτό. Είμαι περίεργη να μάθω με ποιους τρόπους η βία απεικονίζεται ως ηρωική στο θέατρο: και ήταν ενδιαφέρον να εξερευνήσω μέσω του χαρακτήρα της Linda, πόσο μακριά θα μπορούσα να την πάω – να διαπράξει μια βίαιη πράξη ή όχι. Είναι απαραίτητο ένας ρόλος να διαπράξει βία για να θεωρηθεί "μεγάλος;". Και πώς το φύλο διαμορφώνει τον φακό μέσω του οποίου αντιλαμβανόμαστε τις βίαιες πράξεις;".
Μέσα από τα λεγόμενα της Πενέλοπε Σίνερ το έργο "Linda" μπορεί να το δει κανείς είτε ως καταγραφή της κρίσης της μέσης ηλικίας, είτε ως κριτική στην επαγγελματική και προσωπική ζωή της γυναίκας, αλλά κυρίως ως μια μελέτη των εσωτερικών αντιφάσεων που ορίζουν την ύπαρξή μας. Στην παράσταση, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, με τη συνεργασία και μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου, δίπλα στη Μυρτώ Αλικάκη, τους υπόλοιπους ρόλους ερμηνεύουν οι: Άλκης Κούρκουλος (επί οθόνης), Μιχάλης Μαρκάτης, Νεφέλη Κουρή, Ηρώ Πεκτέση, Γιώργος Σαββίδης, Μαριέλα Δουμπού.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
